In de hoofdstad van Merkelland werd een verbod op zwartrijders uitgevaardigd. Nou en? Het was en is toch altijd nog verboden zwart te rijden… Zeker. Al besluipt je op de Antwerpse tram een donkerbruin vermoeden dat minstens de helft zwart rijdt. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de woordkeuze.
Een groene Orwellsenator (stadstaten hebben senatoren in Duitsland. Bij ons – in de eveneens verloren stad, Brussel, hebben ze “ministers”), verantwoordelijk voor de “Landesstelle für Gleichbehandlung gegen Diskriminierung“ (Gewestbureau voor de gelijke behandeling tegen discriminatie) heeft een advies uitgevaardigd – een wetsontwerp -, dat met donder- en blikseminslagen moet gewettigd worden, waarbij de Berlijnse overheid, lees ambtenarij, m.a.w. de politie of andere gemachtigde ambtenaren die overtredingen vaststellen, niet meer de begrippen “zwartrijder”, “buitenlander”, of “asielaanvrager” mogen gebruiken omdat ze – u raadt het – discriminerend zouden overkomen. Dit staat allemaal vermeld in het ontwerp-bevel voor “Mitarbeitende der Berliner Verwaltung zum diversitysensiblen Sprachgebrauch“ (Medewerkenden van de Berlijnse overheid voor diversiteitsgevoelig taalgebruik” van de heer Dirk Behrendt, justitiesenator, die Göthes taal door de muggenzeef der politiek-correcte weg-met-ons dictatuur wil halen. Zo mogen bv. woorden als “Mitarbeiter“, “Radfahrer” en “Fußgänger” (medewerker, fietser, voetganger) liefst niet meer gebruikt worden en dienen te vervangen door “Radfahrende“, “Zu Fuß Gehende“, in het Nederlands klinkt het even onzinnig “medewerkende“, “fietsrijdende” en “te voet gaande“… Snapt u de nuance? Ze klinken te exclusief mannelijk.
“Schwarzfahrer” wordt in het rood-rood-groene Berlijn hertaald naar “rijden zonder geldig ticket”. “Asylbewerber“, Ned. “asielaanvrager“, moet geweerd worden omdat dit misleidend zou kunnen overkomen. Tenslotte is asiel een basisrecht van iedereen. Moet vervangen worden door “asielzoeker” of “beschermingsrechthebbende“. En “Ausländer” (buitenlander, vreemdeling) moet wijken voor “mensen zonder Duitse nationaliteit” en/of “mensen met een internationale geschiedenis.”
Kunt u zich bv. dit persbericht voorstellen?
“De afgekeurde beschermingsrechthebbende met een internationale geschiedenis trok tijdens een rit zonder een geldig vervoerbewijs een verboden bestekstuk en stak wegens diversiteitsgevoelige redenen een mens met Duitse nationaliteit neer omdat ze hem tot in het diepste van ziel gekwetst had door haar rit opvallend-uitdagend te betalen.”
De man heeft nogal wat totalitaire trekjes die aan de voormalige DDR herinneren. Recent heeft hij een meldsysteem voor het personeel in de zes Berlijnse gevangenissen in het leven geroepen, waarbij deze verplicht worden “democratievijandige tendensen” te melden. Spionage en verklikking hoort nu dus ook tot hun taakbeschrijving. En die gaat ver: zelfs als de zgn. “voorvallen” geen reden tot een disciplinaire of strafrechtelijke terechtwijzing geven, dan nog wil de heer senator Behrendt dat dergelijke vermoedens sofort aan hem gemeld worden. Jawohl! Nochtans heeft de neo-stasi senator het “anschwärzen” – het zwart maken – ook op de verboden woordenlijst gezet.
“Democratievijandig”… Wil er iemand in Berlijn de heer Behrendt als dusdanig melden bij de “Landesstelle” van de heer Behrendt? Waarbij u wel moet weten dat u hem hiermee niet zwart maakt, maar wel volgens zijn eigen voorschriften “verklikt”.
Onze redactie vraagt zich af hoe het zit met “Schwarzarbeit”. Of voelt zich niemand met een geprononceerd-gepigmenteerde huidskleur zich hierdoor aangesproken?
Warum Berliner Landesbedienstete nicht mehr „Schwarzfahrer“ sagen dürfen
