Eigenlijk merken we nauwelijks nog iets van de coronahysterie. Onze oosterburen, die het langst onder de coronaknoet van onheilsvoorspeller Karl Lauterbach leefden, verbranden hun maskervoorraden: 17 miljoen stuks. Hoeveel energetische warmte zouden die produceren? Retorische vraag. Voor de WEF-elites is de “Great Reset” van Klaus Schwab ver van voorbij. Integendeel. Ze maken daar volop plannen voor de volgende “pandemie”.
Vooral WEF-vermoedelijke-kroonprins Tony Blair drong zich op het voorplan:
“We moeten weten wie er gevaccineerd is en wie niet. Sommige van de toekomstige vaccins vereisen verschillende injecties. Bijgevolg, niet alleen voor het welzijn van de publieke gezondheid, maar in het bijzonder voor een pandemie, moeten we een goed georganiseerde digitale infrastructuur hebben. En talrijke landen, of beter, de meeste landen, hebben die infrastructuur niet.”
Bijgevolg mag men ervan uitgaan dat de digitale vaccinatieregistratie, die gedurende de corona”pandemie” de centraal-geleide mogelijkheid gaf aan de bevolking om zich “vrij” te bewegen, sudderend ligt te wachten op een heropleving. De “global patient classification system IDC-11” – een globaal systeem dat alles registreert wat met uw al dan niet vermoedelijke gezondheid te maken heeft – zal deze functie in de toekomst overnemen.
Bill Gates liet zich ook horen i.v.m. dit thema. Hij beklemtoonde dat de huidige vaccins de infectie niet kunnen voorkomen en dat ze geen effect hebben tegen nieuwe varianten of dat ze kwetsbare groepen beschermen. En voor zover dat ze een effect hebben, dat dit slechts van korte duur is.
Gates was gastspreker bij het Lowy Institute, een Australische denktank. Indien u er zin in heeft, kan u hier zijn discours bekijken en beluisteren. En vertrekkende vanuit bovenstaande drie punten, maakte hij van de gelegenheid gebruik om reclame te maken voor méér vaccinaties. Realisten voorspelden reeds drie jaar geleden dat dit geen einde zou nemen. Het vooruitzicht op eindeloze vaccinaties werd bevestigd in een onthullend rapport in hetwelke een Pfizer bestuurder toegaf dat zijn bedrijf aan het experimenteren was met muterende virussen met het doel meer vaccins te kunnen verkopen.
Het gaat om deze Jordon Trishton Walker, een man met de ronkende titels: “Pfizer Director of Research and Development, Strategic Operations – mRNA Scientific Planner. We citeren even dit korte zinnetje: “either way, it’s going to be a cash cow, Covid is going to be a cash cow for us for a while going forward – like obviously”. Vrije vertaling in het Nederlands: “in elk geval is dit voor ons de kip met de gouden eieren. Covid zal nog lang door ons kunnen uitgebuit worden – nogal wiedes.”
Neem nota van de lacherige toon alsof hij er blij om is dat Pfizer zo veel mensen in het ootje kon nemen en daar absoluut een vervolg wil aan breien:
Project Veritas liet zich niet zomaar in de leugenhoek drummen:
“We’ve obtained internal Pfizer docs verifying Jordan Walker…”… “Wij ontvingen interne Pfizer documenten die Jordan Walker identificeren als Pfizer Director, Research & Development Strategic Operations. Afgestudeerd aan Yale 2013. dr. medicijnen univ. Texas Southwestern medical school. Zijn baas staat onder Mikael Dolsten, die vervolgens werkt onder Albert Bourla, CEO.”
De universiteit moet een oord van vrij denken, vrij spreken, vrij onderzoek en vrij onderwijs zijn. Kennis komt immers voort uit tegenspraak en kritisch in vraag stellen van wat we al weten. Sterker zonder falsifieerbaarheid bestaat wetenschapsbeoefening niet stelt Karl Popper. Om die wetenschapsbeoefening optimaal te laten verlopen, leren we uit onderzoek, moet er een zo groot mogelijke diversiteit in het debat zijn, zodat zoveel mogelijk standpunten en inzichten eraan kunnen participeren en we de best mogelijke resultaten boeken. We weten dat er anders allerhande cognitieve vooroordelen kunnen ontstaan die de wetenschap blind maakt voor nieuwe kennis.
Discriminatie en intimidatie tegen rechts
Onderzoek van professor Andreas De Block leert ons dat maar liefst drie vierde van zijn collega’s links zijn, 14% rechts en 11% zich in het midden situeert. Het is lang niet het enige onderzoek dat op dergelijke linkse oververtegenwoordiging wijst, in bijzonder in de menswetenschappen zoals sociologie, politicologie of psychologie. De oververtegenwoordiging van links aan de universiteit neemt ook steeds meer toe. Professor De Block verklaart vanuit zijn (en ander) onderzoek: ‘rechts-conservatieve academici worden gediscrimineerd. Ze krijgen te maken met vijandige opmerkingen en attitudes en een beduidende minderheid onder de progressieve filosofen verklaart zich zelfs bereid om rechts-conservatieve collega’s actief te discrimineren bij sollicitaties, door bij gelijke geschiktheid voor de linkse kandidaat te kiezen. (…) linkse wetenschappers zeggen gewoon openlijk dat ze er geen problemen mee te hebben om andersdenkende collega’s uit te sluiten. Ze vinden het gerechtvaardigd, ja zelfs hun plicht.’ Op zich is het natuurlijk geen probleem dat mensen eigen overtuigingen hebben en eventueel in bepaalde beroepscategorieën oververtegenwoordigd zijn. Mochten brandweermannen overwegend rechts stemmen, zolang ze vuur blussen, ook bij linkse burgers, is er geen probleem. Maar dat doen die linkse academici dus duidelijk helemaal niet. Zij instrumentaliseren hun professionele positie vanuit ideologische motieven.
Cultureel marxisme
Dat is allemaal niet toevallig. De Italiaanse communist Antonio Gramsci transformeerde economisch marxisme in cultureel marxisme. Hij beschreef hoe links met een lange mars door de instellingen allerhande posities in de cultuur, onderwijs en media moest innemen. Van daaruit konden ze vervolgens de culturele hegemonie verwerven om zo de marxistische revolutie te realiseren. Dat proces is nu bijna volledig voltrokken in de academische wereld. Daardoor is de universiteit in niets een afspiegeling van de samenleving waardoor ze betaald wordt. De linkse culturele hegemonie is een zelf uitgeroepen morele superioriteitspositie waar men bijgevolg ook helemaal niet aan mag twijfelen, maar integendeel actief dient te ondersteunen als een ware geloofsbelijdenis, volledig in contradictie met het wetenschapsbegrip en het falsificatieprincipe. Het gevolg is dat een toxisch-linkse omgeving ontstaan is waar rechts-conservatieve intellectuelen amper professionele slaagkansen hebben. Een zwijgcultuur van links eenheidsdenken veroorzaakt door intimidatie, discriminatie en conformiteitsdruk is opgelegd in onze universiteiten.
Links privilege
Door dit gebrek aan ideologische diversiteit is een linkse sluier neergedaald over het licht van de wetenschappelijke vooruitgang. Dit heeft logischerwijs niet alleen een rampzalig effect op de kwaliteit van het onderzoek, maar ook op het onderwijs. Studenten worden niet langer opgeleid tot zelfstandig en kritisch denkende burgers, noodzakelijk voor een democratische samenleving, maar worden geïndoctrineerd tot politiek-correcte papegaaien. Voor de minderheidsgroep van rechts-conservatieve mensen is de universiteit echter een weinig inclusieve, maar integendeel erg toxisch-autoritaire, weinig vrije en onveilige omgeving geworden. En dat is een zelfversterkende dynamiek. Want link-progressieve mensen hebben links privilege dat hen alle carrière- en ontplooiingskansen geeft in deze dominant-linkse omgevingen, enkel en alleen omdat ze links zijn. Als linkse academici met deze structurele of systemische discriminatie geconfronteerd worden, ontkennen ze simpelweg de wetenschappelijke evidentie die dit aantoont. Zelf links zijnde, staat de rechts-conservatieve minderheidspositie zo ver van hun eigen leefwereld, dat ze de continue discriminatie en micro-agressie niet kunnen ervaren, identificeren of (h)erkennen waarvan de rechts-conservatieve minderheid het slachtoffer is. Daarom reageert links ook erg defensief en agressief als ze daarop gewezen worden. Dat is wat we linkse fragiliteit kunnen noemen. De linkse professor Carl Devos gaf daar onlangs een uitstekende illustratie van. Wie de rode terreur en intimidatie aanklaagt en vrij onderwijs bepleit, wordt door deze man extreemrechts genoemd, enkel en alleen omdat hun eigen linkse hegemonie en links privileges onder druk zouden komen te staan en echte diversiteit en inclusie voorgesteld wordt.
Pluralisme aan de UGent
Er is in dit land vrijheid van onderwijs. Dat is een belangrijk grondrecht in onze democratische samenleving waarmee we het pluralisme erkennen. Dat moeten we respecteren, koesteren en verdedigen. Naast het vrij onderwijs, organiseert de overheid neutraal staatsonderwijs dat verder het pluralisme verzekert. We hebben een katholieke universiteit in Leuven (KULeuven), een vrijzinnige universiteit in Brussel (VUB) en een neutrale staatsuniversiteit in Gent (UGent). De voorbije jaren hebben bepaalde vrijzinnige en linkse ideologisch-filosofische krachten echter bezit genomen van de UGent. Daarmee is de pluralistische eigenheid van deze universiteit in gevaar en vervult ze haar opdracht niet langer. Huidig rector Rik Van de Walle gooide met Dries Van Langenhove een verkozen studentenvertegenwoordiger uit de Raad van Bestuur en verbood hem nog verder te studeren. Dit is een manifeste aanfluiting van democratische vertegenwoordiging en het vermoeden van onschuld, essentieel in een democratische rechtstaat. De man kan het ook niet laten via twitter, gebruik makend van zijn machtspositie, onderzoekers publiek aan te vallen en te intimideren. Met KVHV werd een rechts-conservatieve vereniging geschorst omwille van uitspraken van Jeff Hoeyberghs op een lezing waar deze club overigens afstand van nam. Vrije meningsuiting? Niet toevallig wordt die man spottend ‘Riktator’ genoemd. Eerder al verbood een vrijzinnig rector debatten met VB-verkozenen, zich verschuilend achter geweld van anarchistische straatbendes. De Raad van State veroordeelde de UGent voor schending van de Grondwet hiervoor in 2003. Het probleem zit dus dieper, historischer en structureler daar aan de UGent.
Nvdr: welke partijvoorzitters ontbreken op het openingscollege van prof. Carl Devos?
Hoe de universiteit bevrijden
De universiteit Gent moet intern het pluralisme garanderen om het extern in de samenleving te kunnen verzekeren. Dat is haar reden van bestaan. Het kan dus niet dat een bepaalde links ideologische, vrijzinnig filosofische kliek haar hegemonie over deze pluralistische universiteit wil en kan vestigen, vanuit misbruikte concepten als bestuurlijke autonomie. De Universiteit Gent kunnen we democratiseren. Zoals elke overheidsinstelling kan ook deze door de bevoegd minister, onder controle van het parlement, het best haar opdracht uitvoeren. Ten tweede, meten is weten. Er kan systematisch onderzoek gevoerd worden met jaarlijkse rapportering naar de diversiteit in alle universiteiten. Zo kunnen we systematisch evalueren of er wel voldoende pluralisme is, bijsturen, bewust maken en actie ondernemen waar nodig. Ten derde kan er een vertrouwenspersoon ingeschakeld worden waar studenten en onderzoekers die menen het slachtoffer te zijn van linkse intimidatie en discriminatie terecht kunnen. Ten vierde kunnen er mystery students ingezet worden om steekproefsgewijs te onderzoeken of docenten of andere personen in machtsposities geen discriminatie tegen rechts toepassen. Met het Vlaamse Unia dat in oprichting is, hebben we alvast de juiste instelling met de nodige expertise om deze belangrijke opdracht te realiseren zodat we van onze universiteiten opnieuw een veilige plek kunnen maken waar iedereen welkom is.
Op naar 2024.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid
Nvdr: Als stimulans van uw ochtendlijk goede-morgen-morgen-humeur*: Uit een reactie onderaan ingesloten video hebben we begrepen dat dit gaat om “een artistiek intermezzo” tijdens de opening van de univ. Gent in het jaar 2017.
*We worden er even goed gezind van als het quasi dagelijkse gejank door een of ander zanger(es)koppel als blijvend eerbetoon aan Nicole Josy… Arm Vlaanderen!
Klaus Schwab stond meer dan een halve eeuw aan het roer van het WEF. Stilaan komt er kritiek op hem los en dan nog vanuit zijn eigen rangen.
Een aantal huidige en voormalige WEF-werknemers contacteerden de Britse krant The Guardian. Zij klaagden dat de 84-jarige Schwab in z’n eentje de lakens uitdeelde en dat hij zich slechts liet omringen met nietsnutten die niet in staat zijn de organisatie te leiden. De groep deelde de mening dat Schwab op geen enkele manier verantwoording tekent voor wat er binnen en buiten het WEF gebeurt. De groep wil anoniem blijven omdat “We aarzelen om bekend te worden want Klaus heeft talrijke connecties en is in staat ons leven zeer moeilijk te maken, zelfs als we het WEF verlaten.” De groep plaatste hun kritiek reeds op Linkedln, maar dit werd op verzoek van het WEF verwijderd – iets dat het WEF ontkende. Ze zouden niet durven…
In het kritisch opiniestuk werd Klaus Schwab “een wet op zichzelf” genoemd en dat de RVB een “addersnest” was. Er wordt verwacht dat er interne oorlogen zullen uitgevochten worden na het overlijden van Schwab. De WEF statuten garanderen immers zeggenschap in het bestuur voor familieleden van Schwab. En de Schwabclan heeft ook een vetorecht over het al dan niet opdoeken van het WEF.
Schwabs dochter is een beheerder
Schwabs zoon is lid van de Raad van Bestuur
Schwabs vrouw heeft de leiding van een stichting die dicht bij het WEF aanleunt.
Schwab “heeft een godcomplex en hij denkt dat hij tot de fitste 0.1 % behoort. Maar niemand is onsterfelijk.”, zo liet een Amerkaanse veteraan van 20 Davos conferenties horen aan Politico. Politico probeerde 29 van WEFs interne bronnen aan de praat te krijgen; resultaat nul. Ze vreesden allemaal de mogelijke gevolgen…
Intussen wordt de vorige Britse premier en Iraaks oorlogszaaier Tony Blair getipt als mogelijk opvolger van Schwab…. dan kan hij meteen de NAVO overnemen!
De jaarlijkse hoogmis van hogepriester Claus Schwab in Davos zit erop. De korte slotverklaring van de WEF-president Børge Brende was een afspiegeling van een week in mineur, ondanks de hoogdravende en zelfvoldane toespraken die dit evenement kenmerken. Dat schrijft Michael Verstraeten (Vrijheid) in deze vrije tribune.
… Als je de keuze maakt om liever strijdend ten onder te gaan dan nog één dag te zuchten onder het regime, is dat een daad waarin het subject de ultieme soevereiniteit herneemt, zonder dat een externe autoriteit daarin nog kan bemiddelen. Hier spreekt uiteindelijk de geschiedenis zelf, die laat zien wie de winnaar is en wie de verliezer. De wereldgeschiedenis is het ultieme en finale tribunaal…
Dit filmpje van Loriot had mits een kleine aanpassing – pillen vervangen door een reeks spuitjes – perfect van toepassing kunnen zijn op de quasi verplichte vaccinaties tégen covid-19:
… en die liefst doodgezwegen wordt in het Beloofde Land.
In hun documentaire “H2: The Occupation Lab” tonen Idit Avrahami en Noam Sheizaf hoe de militaire bezetting van Hebron gediend heeft als een model voor het hele nederzettingenproject… en nu ook voor het leven in Israël zelf.
De film werd voorgesteld op verschillende festivals:
DocAviv 2022 Zurich Film Festival 2022 DMZ International Documentary Film Festival 2022, Zuid-Korea Antenna International Documentary Film Festival 2022, Sydney Mondvisioni Other Israel Film Festival 2022, N.Y.
Twee maanden geleden werd Noam Sheizaf, één der beide regisseurs, uitgenodigd voor een gesprek door het “Other Film Festival”. Hij stelt dat hij “de gebeurtenissen op de westelijke oever én in heel Israël wou zichtbaar maken.” Hij stelt – zonder omwegen – “dat het gewoon gaat over een militaire bezetting en dat je de kracht van het leger, van de staat, van de Macht moet leren begrijpen. Hij en zijn partner wilden niet zomaar een verhaal vertellen, maar lieten de legerofficieren, én de archieven, aan het woord opdat de kijker niet het gevoel had bij de hand genomen te worden maar wel dat hij aanwezig was bij de gebeurtenissen. Kortom: het is een politisering van de militarisering… De generaals vinden dat het (huidige) systeem alleen kan afgedwongen worden door geweld… Zij willen nog meer geweld gebruiken… en alle gemengde gebieden, ook Jerusalem, moeten onder militair of paramilitair gezag geplaatst worden… De Palestijnen zullen heel veel steun nodig hebben van de wereld om deze tendens terug te dringen…”
Dit als inleiding. U kan de rest van het gesprek volgen via de icoontjes onderaan.
In het midden van de Palestijnse stad Hebron, langs een één-km lange weg, bevindt zich een joodse nederzetting, beschermd door het Israëlische leger. Hier wordt het Israëlisch-Palestijnse conflict voortdurend aangewakkerd, hier, waar het verleden, het heden en toekomst tegen elkaar opbotsen. De filmmakers maken gebruik van archiefmateriaal, gesprekken met de bevolking, voormalige militairen en anderen. Ze vertellen het verhaal van een plaats die een broedplaats is voor Israëls bezettingsmethodes en -controle, het is een microcosmos van de hele westelijke Jordaanoever.
De film laat de Israëlische greep zien op de stad en bevolking: hoe Hebron de dystopische nachtmerrie werd van vandaag. Een stad verdeeld in twee sectoren: H1, onder de Palestijnse Autoriteit, en H2, onder de Israëlische controle. H2 is dan nog verder opgedeeld door omheiningen, barrelen en militaire checkpoints die ervoor zorgen dat een groot aantal Palestijnen gevangenen zijn in hun eigen huis. Sheizaf:
“Het is alsof het leven uit deze plaats gezogen werd. Het leven werd uit de straten gezogen en het ontwikkelde zich tot dit politiek theater, waar mensen discussiëren over de politiek en vechten om elke meter grondgebied. Dit is wat we wilden tonen.”
“We zien de kolonisten als een arm van de staat. Ze zijn extreem, radicaal, maar ze hadden dit nooit alleen kunnen doen. Zij zijn de verlengde arm van de staat. Misschien de voorhoede, één stap voor de anderen, maar de staat haalt hen in en is akkoord met dat wat ze doen en helpt hen. Als het leger er niet was, dan zouden ze er niet blijven.”
Avrahami en Sheizaf ondertekenden recent nog de petitie tegen Israels Shomron Film Fonds dat slechts toegankelijk is voor de joodse kolonisten op de westelijke oever en ontoegankelijk voor de 2.5 miljoen Palestijnen op de bezette gebieden. Sheizaf:
“We tekenden de petitie met de vermelding dat we geen subisidie van dit fonds zullen aannemen omdat het een apartheidsfonds is.”
Meer dan 300 filmmakers plaatsten hun handtekening..
Waarom deze documentaire nu zo omstreden is? Omdat hij gemaakt werd door twee – niet onbekende – joden. Voorlopig is hij nog niet te bekijken op YT. Men wil hem immers eerst kunnen verkopen. Tot dan bieden wij u ter illustratie van de situatie deze beelden aan:
