Categorie archieven: Cultuur

Gustav Holst: In The Bleak Midwinter

Geplaatst op door

Gustav Theodore Holst (Cheltenham, 21 september 1874 – Londen, 25 mei 1934) is een componist die niemand lijkt te kennen, al kent iedereen The Planets. Hij was van Duitse, Engelse, Zweedse en Letse afkomst en werd geboren als Gustavus Theodore von Holst. In 1919 liet hij officieel het ‘von’ achterwege (waarop zijn familie hoogstwaarschijnlijk toch geen rechten had).

Dit gebrek aan relatieve roem is een raadsel, want de kwaliteit van Holsts koor- en orkestmuziek (inclusief een aantal schitterende werken voor harmonieorkest) is meestal hoog. Misschien komt het mede door Holsts afkeer van publiek vertoon. Zo legde hij zich na het succes van The Planets toe op meer introverte onderwerpen, waaronder de prachtige Hymn of Jesus uit 1917. Dit is typisch een werk waarvan je je bij kennismaking afvraagt waarom het niet algemeen bekend is (al schijnt het werk destijds wel succes te hebben gehad). Er is echter ook iets aan de hand met de continuïteit van Holsts ontwikkeling als componist, alsof technische uitdagingen hem meer prikkelden dan een consistente stijl. Grove Music Online haalt in dit verband een intrigerende uitspraak van Holsts dochter Imogen aan: ‘As soon as he had made his point, he stopped’. (Muziekweb)

Holst zette het gedicht “A Christmas Carol” van Christina Rossetti op muziek:

In the bleak midwinter
Frosty wind made moan
Earth stood hard as iron
Water like a stone
Snow had fallen
Snow on snow on snow
In the bleak midwinter
Long, long ago
Angels and Arc Angels
May have traveled there
Cherubim and Seraphim
Thronged the air
But only his Mother
In her maiden bliss
Worshiped the beloved
With a kiss
What can I give him?
Poor as I am
If I were a shepherd
I would give a lamb
If I were a wise man
I would do my part
But what I can I give him
Give him my heart
Give him my heart

Dé Béste Film van àlle tijden

Geplaatst op door

De BBC meldt dat een “groep van experten” de beste film ooit gekozen heeft. Wie dan denkt aan gerenommeerde regisseurs en bekende kaskrakers, kortom iconen uit de filmwereld, regisseurs zoals Hitchcock, Scorsese, Spielberg… , filmen zoals Casablanca, The Godfather, Schindler’s List, Das Boot, The Silence of the Lambs, Gaston & Leo’s Paniekzaaiers (… grapje!)… heeft een te beperkt gezichtsveld.

We gaan u niet vragen ernaar te raden. U kùnt het gewoon niet raden. Voor zover wij weten is de film onbekend. Maar… volgens experten van wereldklasse. De nec plus ultra van ‘s wereld filmen.

“Jeanne Dielman, 23 quai du commerce, 1080 Bruxelles”.

???? “Wat heeft die Franstalige Jeanne uit Brussel hiermee te maken?” hoor ik u denken. Alles. Het is nl. de titel van de film. De regisseuse is een gewisse Chantal Akerman. Even onbekend als Jeanne, de film, menen wij. Onterecht, volgens de “groep van experten”. Dat de film bij de brede massa – en zelfs bij de kleine uitgelezen groep cinefielen – geen belletje doet rinkelen, ligt eraan dat hij uitsluitend als DVD bij Amazon te koop is als Frans of VSA-importproduct, o.a. bij https://www.mylum.tv/nl/films/jeanne-dielman. U kunt er voor meer dan 3 uren bij gaan zitten en is ongeveer even slaapverwekkend als de nieuwjaarstoespraak van de belgische Coburger.

Hij werd blijkbaar door een moedige cinefiel met weinig kennis van de Franse taal geladen en op zijn YT-kanaal geplaatst. U moet zijn gezicht en commentaar gewoon wegdenken mocht u toch willen kijken. Hij geeft in het begin een beschrijving: een dag – of misschien meerdere dagen – uit het leven van Jeanne. Hij noemt het “een trage film”. Juist. Mocht hij nog trager zijn werd hij achteruit gedraaid. Ons ontbreekt het geduld om de film te bekijken, we klikten verschillende keren op de tijdlijn, maar we gingen wel op zoek naar het scenario. Hou u vast: “Een eenzame, ritueel-geobsedeerde weduwe doet haar dagelijkse klusjes, poetst haar appartement waar ze woont met haar tienerzoon en verdient af en toe iets bij om de eindjes aan elkaar te knopen. Als één van haar klanten haar een allereerste orgasme bezorgt, dan verliest ze de controle over haar leven.”

https://youtu.be/1-hYWnBQwJk

Een film van 3 u 30 minuten over een vrouw die een eerste keer een orgasme beleeft. En dat moet dé béste film aller tijden voorstellen. Maar hij is wel gedraaid door een vrouw en heeft een vrouw in de hoofdrol. Vrouwenquota in het kwadraat.

bbc.com/news/Jeanne Dielman: Film directed by woman picked as best ever/

Hector Van Oevelen, Vlaanderens “hofdichter” werd 85

Geplaatst op door

“… De leerling van Anton van Wilderode bleef in zijn korte voordacht bescheiden en liet weten slechts te hebben gedaan waar zijn hart hem heeft toegeroepen. Hopende op toekomstige beleidsveranderingen liet Van Oevelen weten dat het op het moment vooral aan de politiek ligt dat de samenleving de verkeerde kant op gaat en niet aan de Vlamingen zelf… en natuurlijk aan ‘die domkop van een staat’.”

Hector is in de Vlaamse Beweging een monument. Dichter en schrijver, maar vooral Vlaams-nationalist. Zijn 85ste verjaardag werd afgelopen weekeinde gevierd: Gedichten van Hector hebben ons wakker geschud – ReactNieuws. Onze redactie sluit zich graag aan bij de gelukwensen!

Beelden van de 11-juliviering 2014 georganiseerd door de Gulden Sinjoren op het H. Conscienceplein, hartje Antwerpen: schuif tijdlijn door naar 1’32” voor de Hofdichter op het podium:

Aan mijn volk, om te onthouden
Onthoud mijn volk, onthoud uw recht is oud,
uw recht waaraan gij niet moogt laten raken!
word staat, mijn volk of beter nog – word stout
en kraak de onstaat die u in wil maken!

Laat de staat die nooit de uwe was,
het politieke kikkerdom maar kwaken.
Word stout en loop niet langer in de pas
van ‘t anti-Vlaamse regiment van Laken.

Was ooit dit krakend land uw vaderland?
Bestond er tussen ‘Herenvolk van ‘t zuiden
en ‘t volkje van het noorden ooit een band?
Jawel, zolang het noorden centen spuide…

Ziehier ons bloed, werd ooit aan ‘t front gezegd.
Ziehier ons bloed, vergoten voor ‘t belgieksken.
Ziehier ons Vlaamse bloed, wanneer ons recht?
Het antwoord is bekend: voor Vlaanderen… nikske.

Pas als gij stout wordt, volk, wordt gij een staat
die trots zijn eigen toekomst kan bepalen
die welvaart brengt in plaats van loze praat
van Leliaards die heulen met de Walen.

Wanneer een kleurpartij naar stemmen speurt
en reeds herkauwde woorden blijft herkauwen,
onthoud dan, volk, dat niks zo rap verkleurt
als ‘t woord van gelen, groenen, rooien, blauwen,
die belgisch zijn en dùs niet te betrouwen.

Rachmaninov: de liturgie van de h. Johannes Chrysostomus

Geplaatst op door

Geïnspireerd door het vorige verslag van pater Daniël, bieden wij u dit meesterwerk van Sergei Rachmaninov aan.

De Russisch Orthodoxe Kerk kent vier typen liturgie, waarvan die van St. Johannes Chrysostomus de meest gangbare is. Aanvankelijk was de orthodoxe kerkzang eenstemmig. In de 17de eeuw deed echter de invloed van de Westerse polyfonie zich gelden, terwijl aan het eind van de 18de eeuw Italiaans getrainde componisten als Maxim Berezovsky en Dmitry Bortnyansky de toon aangaven. Deze overdaad leidde in de 19de eeuw tot een tegenreactie, wat leidde tot een al te simpele koorstijl. Tchaikovsky doorbrak in 1878 de impasse met zijn Liturgie van St. Johannes Chrysostomus. Met deze toonzetting trachtte Tchaikovsky een kerkelijke stijl te ontwikkelen zonder amateuristisch te zijn. Hoewel deze poging door de kerk niet werd gewaardeerd, luidde ze wel de revival van de Russische kerkmuziek in. Hoogtepunt van deze revival waren Rachmaninovs Vespers uit 1915. Niet minder mooi is echter Rachmaninovs vijf jaren tevoren gecomponeerde Liturgie van St. Johannes Chrysostomus, met de prachtige Cherubijnse Hymne en een achtstemmig Onze Vader. Ook deze muziek werd gekenmerkt door het soort profane kunstenaarschap waar de kerk argwanend tegenover stond, maar tegelijkertijd bood dit kunstenaarschap een meesterlijke beheersing van een warme en sonore koorklank. Dankzij deze kwaliteiten behoort de Liturgie tot het beste dat Rachmaninof geschreven heeft. Wat overigens niet wil zeggen dat hij bijzonder in religieuze zaken geïnteresseerd was. Bovendien raakte hij met de kerk in conflict, omdat hij (net als Stravinsky) met zijn nicht wilde trouwen: iets wat in de Russisch Orthodoxe Kerk verboden is. Een van zijn tantes beschikte echter over connecties met de Kathedraal in het Kremlin, waardoor er toch nog stiekem een plechtigheid kon worden geregeld in een afgelegen militaire kapel. (HJ) (Muziekweb)

Van alle versies van deze liturgie is de gezongene het mooiste, lezen we in een der reacties onderaan. We kunnen het alleen maar beamen. Goddelijke aanbidding vervat in hemelse muziek met engelengezang.

De liturgie begint bij 05’45”

Cultureel erfgoed: De Blanke Slavin

Geplaatst op door

Gespeurd en gevonden in het “Groot geïllustreerd Keukenmeiden Zangboek” van Jaap van de Merwe, geïnspireerd door de Amerikaanse vakbondsman van Zweedse afkomst, Joe Hill, die het leende van Beth Slater Witson (tekst) en Leo Friedman (muziek), uitgegeven in 1909 door Will Rossiter, die alle rechten kocht maar de auteurs nooit betaalde. Judy Garland zong de Engelse versie “Meet me tonight in dreamland” in de film “In the good old summertime”.

Jaap van de Merwe vertaalde het lied naar het Nederlands.

https://search.iisg.amsterdam/Record/ARCH02555/ArchiveCollectionSummary

De Blanke Slavin
‘r Was eens een meid, één brok aardigheid,
die werkte in stoomwasserijen.
’t Loontje ging heen aan eten alleen,
en haar bed was een park, of de keien…
Een hoeremadam ontdekte haar daar,
die lispelde lokkend vals tot haar:
Refrein:

Kom jij eens hier, lief wijfje! Wat doe jij in de kou?
Met zo’n verleid’lijk lijfje is dat toch niks voor jou?
Als ik eens mooie kleren en opschik voor jou zocht?
J’leeft aangenaam lekker warm achter ’t raam!
Bij mij is jouw kostje gekocht!
Die zelfde meid, gekneusd door de tijd,
sloft eenzaam en oud voor haar jaren
moe langs de kâ, een paar jaar daarna,
somtijds blijft zij in’t water staan staren.
En piekert zij dan: “Waar slaap ik vannacht?”,
dan klotst het daar onheilspellend zacht:
Dagelijks gaan zo meisjes eraan!
Zo was het en zo is’t gebleven.
Wie is de schuld? Dat is gauw onthuld:
al die bazen die hongerloon geven!
Want wat moet een meid die in armoe mokt
als schijnbaar haar plots de weelde lokt…

Museumbezoek, preek inbegrepen.

Geplaatst op door

“… En wat staat ons nog te wachten, in musea? Een tirade over het dierenleed van de kalkoen in de pastei? Dat de vrouw van de schilder het huishouden moest doen en zich niet als kunstenares kon ontplooien? Het kobalt in de smartphones van de bezoekers, afkomstig van kinderarbeid in giftige mijnen? Hun kleren, gemaakt door onderbetaalde vrouwen in brandgevaarlijke sweatshops? De klimaatvijandige kipsaté in de kantine van het Rijks?

Ik wil niet worden toegesproken als een achterlijk kind, nota bene in krom Nederlands…”

Lees: Wat staat ons nog te wachten, in musea? Een tirade over het dierenleed van de kalkoen in de pastei?

NSV organiseert lezing over de verengelsing van de Nederlandse taal

Geplaatst op door

Evenement van NSV Antwerpen en NSV! – Nationalistische StudentenVereniging

Onze oprichter, Edwin Truyens, zet zich al zijn hele leven in voor de Nederlandse taal. Als scholier was hij promotor van de ABN-kernen. Later werd hij auteur voor meerdere tijdschriften. Zo schreef hij onder meer voor Dietsland Europa en het Zuid Afrika Magazine.

De laatste jaren komt het Nederlands echter steeds meer onder druk te staan. Het Engels verdringt eeuwenoude Nederlandse uitdrukkingen en deed haar intrede als lingua franca in het academisch onderwijs. In het dagdagelijks taalgebruik geldt de taal van Shakespeare als een genadeloze sluipmoordenaar.

De vervreemding van het Nederlands heeft bijzonder grote gevolgen voor de verdere ontwikkeling van onze taal. Pro Senior Truyens zal ons een breder inzicht bieden in deze schadelijke evolutie. Waar komt de verengelsing vandaan en hoe kunnen we haar stoppen? Onze spreker zal een antwoord formuleren op deze pertinente vragen.

De lezing zal plaatshebben op donderdag 1 december. We ontvangen u graag in lokaal S.R. 008 op de Stadscampus.

(20+) Lezing Nederlandse taal: Verengelsing | NSV! Antwerpen | Facebook

Kneppelfreed

Geplaatst op door

Op 16 november 1951 – vandaag 71 jaar geleden – raakten in de Friese hoofdstad Leeuwarden demonstranten, nieuwsgierigen en journalisten aan het gerechtsgebouw slaags met de politie, die de wapenstok en zelfs het waterkanon inzette om hen met geweld uiteen te drijven. De aanleiding voor deze ‘Kneppelfreed’ of ‘knuppelvrijdag’ was het proces tegen de Friese dichter en journalist Fedde Schurer die in op die dag terecht moest staan omdat hij in een artikel de Leeuwarder kantonrechter had gehekeld omdat deze geweigerd had iemand in het Fries te laten pleiten.

Meer duiding over Fedde Schurer:

Geïnspireerd door encyclopedist Jan Huijbrechts