In de Inca-taal betekent de naam van dit volk strijders (of mensen) van de wolken, waarschijnlijk omdat de citadels van de Chachapoyas gebouwd waren op de toppen van de Andes, soms op meer dan 3000 meter hoogte. Een bijzonderheid die ook verklaart waarom ze tot voor kort grotendeels onbekend waren. Maak kennis met de Chachapoyas, de wolkenmensen.

Er is nog maar weinig bekend over de Chachapoyas: gevestigd in het noorden van het huidige Peru, waar ze misschien van de 7de (of de negende) eeuw tot de 16de eeuw leefden, kennen ze waarschijnlijk hun gouden tijd voor het jaar Mil. Misschien tussen de zevende en achtste eeuw als je zich gebaseerd op de site die in 2004 werd ontdekt door een team van archeologen.

Hoe dan ook, van de 15de tot de 16de eeuw werden ze geconfronteerd met het Inca-imperialisme dat ze probeerden te weerstaan, ook door zich aan te sluiten met de Spanjaarden zodra ze in de regio waren aangekomen, in de hoop hun onafhankelijkheid terug te winnen. Een foute gok, zou snel blijken.

Volgens de Spaanse columnist Pedro Cieza de León waren de Chachapoyas “groot, blond en wit van huid”, een beschrijving die voldoende is voor de Duitse onderzoeker Hans Giffhorn om van hen de afstammelingen te maken… van Carthaginese en Keltiberische die de Oude Wereld ontvluchtten om aan de Romeinen te ontsnappen. In verschillende dorpen zouden de zgn. “Gringuitos” wonen, wat kleine vreemdelingen betekent, of mensen met een midden- of Noordeuropese kenmerken. We citeren een stukje uit Hans Giffhorns reisverslag:

… Als Beispiel nannte er Berichte von spanischen Chronisten des 16. Jahrhunderts sowie seltsame blonde und rothaarige Einheimische, denen man in abgelegenen Chachapoya-Dörfern begegnen kann. Die Gringuitos gelten hier als eine kuriose Spezialität des Chachapoya-Gebiets. Ich fragte Gringuitos, woher ihr ungewöhnliches Aussehen stammt. Alle berichteten, dass sie das nicht wissen, dass ihre Familien schon immer hier leben würden und dass ihr Aussehen nicht auf europäische Einwanderer der letzten Jahrhunderte zurückzuführen sei…

Foto’s van de b.g. “gringuitos” vindt u hier, samen met een bijzonder uitgebreid en goed gedocumenteerd verslag.

De archeologen houden zich bezig met de bestudering van de ongelooflijke chachapoyas necropolis, die in de bergen zijn gebouwd. De laatste bestaan uit aardsarcofagen met houtwapening, de purunmachus, die 2,50 meter hoog kunnen zijn. Deze sarcofagen bevatten zorgvuldig gebalsemd mummies.

De sarcofagen in onderstaande video worden de Oude Wijzen genoemd. Ze bevinden zich in Carajia (of Karajia), een archeologische locatie ten noorden van Peru, op meer dan 2000 meter hoogte.

Waar er sprake is van een mysterieus volk, duikt er meteen ook een verhaal over een mysterieuze schat op. De Chachapoyas zouden die in een meer laten zinken hebben, al weet men niet zeker of het om rituele offergaves gaat dan wel dat ze hun rijkdom bij de uiteindelijke overmacht der Spanjaarden wilden verstoppen. Al lijkt het er meer op dat bij een aardbeving (… ook zo’n voorbeeld van aardplaten die op elkaar stoten) een dorp, of meerdere dorpen, in de ontstane breuk verdwenen zijn, die zich nadien met water vulde.

Dat de huidige bevolking nog steeds gehecht is aan de oude goden, mag blijken uit de oproep van hun gids iets persoonlijks te offeren om de goden gunstig te stemmen. Naar verluidt zouden de goden niet bepaald gelukkig zijn met het verstoren van hun rust en daarom lieten ze het dagenlang regenen. Meer info in het Duits: http://www.deguwa.org/?id=37