Zoals in het bijgaande filmpje stonden wij jaren geleden op Palmzondag tussen de massa in Barcelona. Indrukwekkend!
Categorie archieven: Cultuur
Een Heer van Stand is niet meer
We vernamen dat Wim De Bie op 83-jarige leeftijd in Den Haag overleden is aan een slepende ziekte. Legendarische programmamaker, onvergetelijk onderdeel van Van Kooten & De Bie en auteur. Een scherpe waarnemer van het reilen en zeilen boven de Moerdijk, briljante taalvirtuoos, ad rem en heerlijk ironisch zonder ooit grofgebekt te worden in tijden toen er nog ongehinderd met alles en iedereen mocht worden gelachen. Een Heer van Stand in het comedy-landschap die de milde spot tot kunst had verheven. Rust in vrede, heer De Bie!
Een voorbeeld van een Van Kooten en De Bie-sketch die aansluit op de actualiteit:
Taal is… fierheid op je eigen cultuur
“… De universiteiten botsen naar eigen zeggen op organisatorische en financiële grenzen, omdat de Vlaamse regelgeving hen nu verplicht om voor elke Engelstalige master in Vlaanderen ook nog altijd een Nederlandstalig alternatief te voorzien. Mochten de verenigde rectoren nu hun zin krijgen, dan zou onder meer de master in de ingenieurswetenschappen in Vlaanderen nog uitsluitend in het Engels worden aangeboden. Decretaal is dat verboden — Nederlands is de enige officiële onderwijstaal in Vlaanderen — maar universiteiten of hogescholen kunnen hiervoor een uitzondering aanvragen bij de Vlaamse regering… “
Lees: Hoe Nederland zichzelf in de voet schoot met verengelsing van het hoger onderwijs
Monemvasia, het Griekse Gibraltar
Monemvasia is een rotsachtig eiland dat lijkt op Gibraltar, gelegen voor de oostkust van de Peloponnesos in Griekenland, en dat via een korte weg met het vasteland verbonden is.
Het eiland, het resultaat van een aardbeving in 375 na Christus, is ongeveer 300 meter breed en een kilometer lang, en staat op een plateau, honderd meter boven zeeniveau. Op de helling van dit plateau, aan de zeedijk en verborgen van het continent, ligt een klein stadje. Deze opmerkelijk romantische ommuurde stad, genesteld in de schaduw van de imposante rots, is een levend museum van de Byzantijnse, Ottomaanse en Venetiaanse geschiedenis dateert uit de 13e eeuw.
Monemvasia werd in de zesde eeuw gekoloniseerd door de inwoners van het voormalige Laconië die een toevluchtsoord zochten tegen de Slavische indringers die tussen 500 en 700 na Christus een groot deel van Griekenland domineerden.
In de daaropvolgende eeuwen kwam Monemvasia herhaaldelijk in andere handen, o.a. Venetiaanse en Turkse, totdat het werd bevrijd tijdens de Griekse onafhankelijkheidsoorlog aan het begin van de 19e eeuw.
De naam Monemvasia is afgeleid van twee Griekse woorden, mone en emvasia, die “unieke ingang” betekenen en verwijzen naar de smalle weg die de enige manier is om de stad binnen te komen.
Het eiland werd eerst bewoond op de top van het plateau, die nu de “hoge stad” wordt genoemd. Stilaan heeft de bevolking zich uitgestrekt aan de voet van de heuvel. Na het verval van het Byzantijnse rijk werd Monemvasia een belangrijke stad, een van de grote winkelcentra van de Byzantijnse wereld en een grote handelshaven. In de 18e eeuw is Monemvasia achteruitgegaan totdat het opnieuw werd ontdekt door toeristen in de jaren zeventig van de vorige eeuw.
Zondagochtend met een jongenskoor en … Thomas Attwood
Alexander Dugin en Oekraïne (deel 6, luik 2)
Dit is geen beschrijving van het conflict en van wat Dugin daarover denkt. Het gaat ook niet over de door geheime agenten uitgevoerde moord op zijn dochter. We bekijken het land vanuit de denkvormen die Dugin in de beschavingen onderscheidt. Zie een eerste artikel: Alexander Dugin en het moderne Europa: de aftelling | Golfbrekers
Succesvolle Oekraïense handboeken
Met Oekraïne bedoelen we hier alles behalve de etnisch Russische gebieden (Krim en Donbass). Die hebben een eigen schoolsysteem.
Oekraïne is genoemd naar de westelijke grensprovincies (de Karpaten) waar het Oekraïens vandaan komt. Centraal-Oekraïne is dichter bevolkt en vruchtbaarder, het is het gebied van Kiev tot Kharkiv en Odessa. Daar wonen veel tweetaligen (Russisch thuistaal). De tieners, twintigers, dertigers en veertigers zijn sinds 1991 “geoekraïniseerd” dankzij het onderwijs. Dat onderwijs is zeer laag gequoteerd in de OESO-ranking (Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling). De genummerdheid en geletterdheid is pover in vergelijking met de Sovjettijd. Geletterdheid wordt bemoeilijkt omdat de opgelegde taal, het Oekraïens, zelf nog niet volledig uitgekristalliseerd en genormeerd is. Alleen enkele universiteitsprofessoren spreken het foutloos. Het grote succes van het onderwijs zijn de anti-Russische handboeken die vanaf 1991 ingevoerd zijn. Die hebben de houding van de bevolking jonger dan vijftig grondig beïnvloed. De Russen (als veronderstelde opvolgers van de Sovjets) worden voor alles geblameerd: de corruptie, het kelderende BNP enz. Die houding wordt doorgetrokken: nu zijn Russische boeken verbannen, de Russische orthodoxe kerk is verboden..
Oekraïens Stockholm-syndroom
Een grote reden waarom mensen flippen is ten slotte het Stockholm-syndroom. Als extreme krachten steeds meer vat krijgen op je samenleving, is (passief?) meedoen dé
overlevingsstrategie. Hoe dan ook, de Russen hebben zich misrekend wat de cultuur betreft. Ze hebben niet ingeschat in welke mate het land (zonder de etnische gebieden) en de vele tweetaligen van hen weggeëvolueerd zijn. Ze hebben te veel vertrouwd op de kennis uit deSovjettijd toen de republiekgrenzen niet zo’n rol speelden en de mobiliteit tussen republieken groot was.
Oekraïne, het ultieme westerse land
Dugin ziet in het moderne Europa de oeroude cybelische denkvorm terugkeren. Dat komt van de moedergodin Cybele, die vereerd werd in de oudste landbouwsamenlevingen. Die vorm verdringt in de hedendaagse periode de traditionele apollinische vorm (standen, rangorde, kerkdoctrine) en dionysische vorm (de religieuze en andere bemiddelaars).
Cybele staat voor het ontketenen van radicaal materialisme, het aanboren, ontginnen en herscheppen van alle krachten tot uw DNA toe, het vervagen van grenzen van gender, mens en niet mens (hybrides). Aangezien het een oeroude vorm is, bevat het primitieve religieuze resten.
De ultranationalisten in Oekraïne hebben hun zwarte zonnen, hun wolfsangels, hun vuurrituelen uit de geïsoleerde gemeenschappen in de Karpaten gehaald, jaren voor die symbolen in Nazi-Duitsland gangbaar werden. Die oeroude symbolen spoken ook nu nog rond in het ontwikkelde West-Europa. Denk aan hardrockers als Ramstein: “Deutschland”.
Oorlog als de ultieme zwendel
In het ultieme westerse land kan het allemaal, uiterst links en uiterst rechts voeren hun nummer op, totale privatisering (land, water) en totale commercialisering (verkoop van organen, leveren van kinderen voor prostitutie) zetten zich door. De EU voert er virtue signaling op met transparantie te promoten terwijl miljarden steun verdwijnen in de zakken van oligarchische netwerken in de ministeries en het leger die dan weer in crypto een deel recycleren naar de Amerikaanse en Europese partijen die hen sponsoren.
Het akkoord voor graanexport wordt nu verlengd. Voor de arme landen? Vergeet het. De EU legt de hand op het leeuwendeel en gebruikt het grotendeels als veevoer. Dat scheelt. Ze moeten dan zelf minder voeder verbouwen, beperken zo hun nitraat-voetafdruk en Rutte kan nog wat meer boerderijen sluiten en tot natuurpark omvormen.
Volgens CBS (vier maand geleden) komt 2/3 van de NATO-wapens nooit aan en voedt die zwarte markt de conflicten in Afrika en het Midden Oosten en de logistieke uitbouw van autochtone en allochtone maffia’s. “War is a racket” (Oorlog is een zwendel) zei majoor-generaal Smetley Butler (VS) in zijn gelijknamige boek (1935) als terugblik op zijn carrière die een halve eeuw oorlog besloeg.
We dalen af in het nihilisme
Massa’s Oekraïense vlaggen zie je nu niet meer in de straten maar op de kerkhoven. Jongeren van 16 worden als lichamen voor de NATO afgevoerd naar het front in Bakhmut en hebben daar een levensduur van enkele uren of dagen. Leven heeft geen enkele waarde meer. Het nihilisme van de NATO om Rusland te bevechten tot de laatste Oekraïner en onderhandeling af te blokken (zoals het bijna bereikte bestand in Istanboel, eind maart 2022).
Verder het nihilisme van de ultranationalisten. Het in de strijd werpen van vrouwen, ouderen en kinderen zoals in de “Volkssturm” (Duitsland, 1945) om de oorlogsmachine nog te voeden tot de mirakelwapens (“Wunderwaffen”) er aan komen. Komen die er niet, dan maar alleman meesleuren in de ondergang, de “Götterdämmerung”.
De media vertellen u ondertussen het omgekeerde: het zijn de Russen die menselijke golven de dood in sturen. Het zijn de Russen die de Oekraïense cultuur en godsdienst vervolgen. De mediaberichtgeving is puur projectie geworden.
Niets is nog van waarde. De traditionele kerk wordt verboden maar primitieve culten tieren welig. Moeten monniken zich straks barricaderen en ingraven zoals bij de invallen van de Tartaren (12de eeuw) om niet afgevoerd te worden?
We dalen met de Cybele-fase af tot in het minder dan menselijke, het nihilistische...
Tenax
Lentemelancholie
Vandaag begint de lente. Eer eerder grijze dag. Dan helpt misschien dit muziekfragment. Robert Stolz, de operettenkoning. Peter Alexander, de Helmut Lotti van onze jeugdjaren, Nana Mouskouri, de Helleense nachtigaal en de bij ons eerder onbekende Helga Papouschek, die zowat alle amusementsdisciplines aankon.
Rechtzetting: ‘Niet de N-VA schepen bezondigde zich aan het censureren en verwijderen van beelden, maar wel de directeur van de Arenberg.’
… Het zijn de ‘vleiers van Bart De Wever’, schrijft Peter, die de foto’s vervangen hebben. Zij willen de strijd tegen woke voeren door op ‘simplistische manier’ de foto’s van ‘oude blanke mannen’ terug te hangen en zo het ‘herschrijven van de geschiedenis’ ongedaan te maken. Ze hebben ‘veronrustende uitspraken’ gedaan, vindt Peter nog…”
Een citaat uit: De verdwenen schilderijen van de Arenberg
Waarmee ook aangetoond wordt dat een schoenmaker, resp. cabaretier, beter bij zijn leest, resp. historische beperkingen, blijft.
Zondagochtend met een jongenskoor en … Rossini
Im Westen nichts Neues
De nieuwe filmversie van de Erich Maria Remarque’s boek “Im Westen nichts Neues” (1928) haalde terecht de begeerde Oscar voor de beste buitenlandse film.
Het boek zelf werd in meer dan 50 talen vertaald. Een kennismaking met de auteur, https://de.wikipedia.org/wiki/Erich_Maria_Remarque :
Het boek werd drie keer verfilmd. De eerste verfilming uit 1930, “All quiet on the western front”, behaalde twee Oscars. De tweede, minder gekende, verfilming was een VSA-U.K.-coproductie voor de televisie; deze behaalde een Golden Globe. Deze kan u onderaan bekijken. Van de eerste film (zwart-wit) bieden wij u dit kleine stukje aan: