Zondagochtend met een lied uit Karelië

Het Fins Jeugdkoor zingt een ballade over “de heuvels van Karelië”. Karjalan kunnailla is een Fins traditioneel lied, dat door Valter Juva in 1902 gecomponeerd werd.

Karelië (Russisch: Карелия, Karelija; Karelisch: Karjala) is een deelrepubliek in het noordwesten van Rusland, dat het grootste deel beslaat van het historische gebied Karelië.

De hoofdstad is Petrozavodsk. Andere grote steden zijn: Kostomoeksja, Sortavala en Kondopoga. De bevolking bedroeg bij de census van 2002 716.281 inwoners, waarvan 73,6% Russen, 10% Kareliërs, 7% Wit-Russen, 3,6% Oekraïners, 2,3% Finnen en 0,8% Wepsen. Naast Russisch worden ook Karelisch, Fins en Wepsisch gesproken. Er bestaan ook dagbladen en radiozenders die Karelisch, Fins en Wepsisch gebruiken.

Sinds de 19e eeuw is er onder de Kareliërs een beweging die streeft naar een eigen staat, maar vaker komt het idee voor om Karelië en Finland te verenigen in één Groot-Finland.

Meer…

Om U een idee te geven hoe Karelië eruit ziet:

Gelukkig Nieuwjaar!

Aan al onze vrienden en lezers: blijf gezond en vergeet niet te dromen, te ijveren en te strijden van en voor een Onafhankelijke Republiek Vlaanderen!

Auld Lang Syne vindt zijn oorsprong in Schotland en werd voor het eerst opgetekend door de Schotse dichter Robert Burns in 1788. Hij vertelde ooit zelf dat hij het vers (gedeeltelijk) van een oude man heeft. De titel kan worden vertaald als “voor oude tijden” of “lang geleden”. Burns putte inspiratie uit traditionele Schotse volksliederen en gaf er zijn eigen poëtische draai aan. Het is voor het eerst gepubliceerd in deel vijf van Scots Musical Museum van James Johnsons.

Robert Burns staat bekend als de nationale dichter van Schotland en zijn bijdrage aan de Schotse literatuur is enorm. Auld Lang Syne is slechts een van de vele meesterwerken die hij heeft nagelaten. Het lied is doordrenkt met een gevoel van nostalgie en reflectie, waardoor het perfect past bij het afsluiten van het oude jaar.

Zalig Kerstfeest!

Herders, Hij is geboren

Herders hij is geboren in ‘t midden van de nacht
Die zolang van tevoren de wereld heeft verwacht
Vrolijk o, herderkens zongen ons d’engelkens
Zongen met blijde stem: Haast u naar Bethlehem

Wij arme eenvoud’ge lieden gelijk de boeren zijn
Ons wekten ons geburen en in de maneschijn
Liepen met blij geschal, naar deze arme stal
Daar ons de eng’lenzang allemaal toe bedwang

Als wij daar zijn gekomen: Ziet een klein kindeke
Leit op ‘t stro nieuw geboren, zoet als een lammeke
D’oogskens van stond af aan, zag men vol tranen staan
‘t Weende van druk en rouw, in deze straffe kou

ik nam mijn fluitje, een ander die nam zijn moezeltjen
En dus fluiten en zongen voor ‘t zoete kindeke
Na, na, na kindje teer, sus, sus en krijt niet meer
Doet uw klein’ oogjes toe, zij zijn van ‘t krijten moe

Ziet wij schenken u samen een teer klein lammetje
Boter, melk en sane voor uw lief mondeke
Na, na, na kindje teer, sus, sus en krijt niet meer
Doet uw klein’ oogjes toe, zij zijn van ‘t krijten moe

‘t Kindje begon te slapen, de moeder sprak ons aan
Lieve herderkens samen, wilt zoetjes buiten gaan
U-lie’ zij peis en vree, dat brengt mijn kind u mee
‘t Is uwen God en Heer, komt morgen nog eens weer

https://www.dbnl.org/tekst/duys001oude03_01/duys001oude03_01_0022.php

Een werkgroep voor het Nederlands?

“Er gaan deze dagen stemmen op om een werkgroep in het leven te roepen die de belangen en de promotie van de Nederlandse taal in Frans-Vlaanderen, en breder in de Franse Nederlanden, zou coördineren.

Ik heb uiteraard niets tegen het principe van een coördinerend werkgroep, tenminste als deze groep geen oogkleppen draagt en breed openstaat voor alle maatschappelijke strekkingen die het Nederlands steunen.

Het doel van de werkgroep moet wel helder gedefinieerd worden. Het doel is m.i. de Nederlandse taal officieel te erkennen als regionale taal in de HdF, en dit in plus van de twee bestaande streektalen die reeds beschermd zijn. En niets anders. Ik stel momenteel vast dat doelen, middelen en argumenten een beetje door elkaar worden gehaald. Het Nederlands als ‘taal van de buren’ is een argument en geen doel; het Nederlands als ‘geschreven standaardtaal’ is eveneens een vaststelling en argument. Het is vanzelfsprekend en geen doel.

Er worden momenteel namen van lokale politici genoemd die het project kunnen ondersteunen. Ze zijn welkom. Maar steun moeten we eerst zoeken en vinden in het middenveld, de cultuur, de economie, het onderwijs, enz. Precies om aandacht te eisen van de politiek die het momenteel zo goed als volledig laat afweten.

Ik lees dat verenigingen uit Vlaams België geen lid kunnen worden van dit collectief. Over Nederlandse verenigingen wordt niet gesproken. Wat met verenigingen die actief zijn aan beide kanten van de schreve? Ook als men dit beslist zal de tegenstander ons steeds associëren met irredentisme, enz. In plaats van deze jakobijnse methode toe te passen stel ik daarom voor dat men de deur openlaat voor verenigingen die aantoonbaar aan beide kanten van de schreve actief zijn. Redelijk is wel dat men in dit Collectief streeft naar een meerderheid van verenigingen aan ‘Franse’ kant. Niet minder maar ook niet meer. De tijd om een identiteitskaart te laten zien bij het passeren van de schreve is al lang voorbij.

Dit zijn de punten die eerst moeten worden opgeklaard om vooruit te gaan.”

Wido Bourel

Lees ook:

In 2022 besloot de Franse regering om het ‘Vlamsch’, het aan het Nederlands verwante oorspronkelijke dialect van dit gebied, voortaan de status van erkende regionale taal te geven. Dat betekent dat er onder andere steun kan zijn voor onderwijs in en over die minderheidstaal. Verneem meer bij: https://neerlandistiek.nl/2023/05/vlamsch-of-nederlands-in-frankrijk/

Vrolijk Joelfeest!

Met ‘Joel’ (of het Winterzonnewendefeest) bedoelen de Germanen wellicht het ‘Wiel’ Het slaat in deze periode op het jaarwiel dat doorlopen is.

Het Joelfeest van de Germanen vond plaats tijdens midwinter, als de dagen het kortst en de nachten het langst zijn. Volgens onze kalender is dit rond 21 december, het moment dat de zon het laagst staat en vanaf Driekoningen weer begint te klimmen.

Midwinter was bij de Germanen nog niet duidelijk gedefinieerd. Het lag ergens tussen midden wintermaand (dec) en midden louwmaand (jan). In het Oudengels sloeg “joelmaand” of “eerste joel” op wintermaand (dec), en “tweede joel” op louwmaand (jan). Aangezien het bij de Germanen gebruikelijk was om feesten te vieren bij volle maan is het logisch om te vermoeden dat het “officiële” tijdstip van het begin van Joelfeest volle maan rond 21 wintermaand (dec.) is. Het feest duurde twaalf nachten.

Het Haraldskvædi dat rond 900 is ontstaan, is het enige poëtische skaldentekst van voor 1100 waarin het Joelfeest wordt genoemd. De dichter stelt het Joelfeest dat op het land werd gevierd er tegenover het “Joeldrinken” van de zeekrijgers.