Eigenlijk moeten we het fenomeen anders formuleren, nl. misdaadvijandige architectuur. In de film ziet U voorbeelden hoe bedrijven, gebouwen en straten “beschermd” worden tegen criminelen, hangjongeren en ander gespuis. En wie is de pineut? De brave burger die niet meer kan schuilen onder een luifel, niet even kan rusten op een zitbank zonder te bevriezen aan de onderrug… En dat allemaal omdat EUropa niet meer slagvaardig wil of kan optreden tegen degenen die onze steden onleefbaar, resp. ongenietbaar gemaakt hebben.
Een spreekwoord, dat in onderstaand geval de lading niet dekt. Zeg niet half zot, zeg: helemaal zot! Oordeel zelf, al is onderstaande beslissing niet de eerste en hoogstwaarschijnlijk niet de laatste waarbij "recht" eerder synoniem is van "krom":
Congolese pedofiel blijft in Verenigd Koninkrijk omwille van “recht op familieleven”
Absurdistan komt toch wel heel dichtbij met deze beslissing van een rechtbank in het Verenigd Koninkrijk. De verontwaardiging is groot. Een pedofiel, veroordeeld voor seksuele handelingen bij zijn schoondochter en twee andere jonge meisjes in zijn familie, wordt niet uitgezet naar de Democratische Republiek Congo. De rechter baseerde zich hiervoor uitdrukkelijk op het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens. Het debat in Engeland laait op over de impact van dit verdrag op de publieke veiligheid en op de soevereiniteit van het Verenigd Koninkrijk.
De genaamde MD kwam in 2008 uit de Democratische Republiek Congo en diende een asielaanvraag in het VK in. Die werd in eerste aanleg verworpen. Toch ontvangt hij in 2014 een verblijfsvergunning nadat hij er getrouwd was en een kind had gekregen. De overheden beslisten dat een uitzetting zijn “recht op familieleven” zou schenden. Tussen 2016 en 2018 kreeg MD nog twee kinderen bij zijn vrouw.
Voorrang van EVRM op eigen openbare orde steeds meer gecontesteerd
In 2020 werd hij tot 3 jaar cel veroordeeld voor seksuele handelingen bij zijn schoondochter en twee nichtjes. De rechter had het in zijn veroordeling over “zware en revolterende feiten”, en wees op de langdurige psychologische gevolgen voor de jonge meisjes. Eens de straf was uitgezeten, in 2022, werd een uitzettingsbevel uitgevaardigd.
MD tekende beroep aan tegen het uitzettingsbevel. Want, zo zegt zijn advocaat, de uitzetting zou het welzijn van zijn drie biologische kinderen schaden, vooral dan de jongste met zijn autisme. De rechter volgde MD, en stelde dat de “echtgenote van MD door de uitzetting haar emotionele steun zou verliezen”, en dat dit dus “een negatieve impact op de familie” zou hebben. Het risico van MD voor de Britse samenleving, en dan vooral voor de meest kwetsbaren, de kinderen, uitmaakt, werd niet in rekening gebracht.
De huidige Britse minister van Binnenlandse Zaken denkt eraan tegen deze beslissing in beroep te gaan. Verschillende conservatieve politici roepen het Verenig Koninkrijk op om dit EVRM op te zeggen. Want op basis van dit EVRM wordt het stilaan onmogelijk buitenlandse criminelen uit te zetten. Eén van hen stelde terecht: “Het is onbegrijpelijk dat de openbare veiligheid geen voorrang heeft op de rechten van criminelen”.
In één week tijd heeft Singapore de derde veroordeelde drugssmokkelaar opgehangen. Rosman Abdullah (55) werd geëxecuteerd voor het binnensmokkelen van 57,43 gram heroïne in Singapore.
De VN protesteerden, protesteren en blijven protesteren, maar Singapore stelt onverstoorbaar dat ze hun land tot het veiligste van Azië willen maken.
Da’s andere koek dan de “war on drugs” van De Wever.
Vreedzaam samenleven’ in Parijs – Noord-Afrikanen en Romazigeuners
Noord-Afrikaanse jongeren moesten onlangs voor de rechtbank van Parijs verschijnen. Ze worden verdacht van “moordpoging” en ze wilden een kamp van Romazigeuners in brand steken. Het lijkt eens te meer een voorbeeld van de multi-conflictuele maatschappij waarin we terechtgekomen zijn. De Franse krant Le Parisien meldde op 19 september dat een persoon in verdenking werd gesteld voor een moordpoging en brandstichting, en opgesloten werd.
Stilaan worden meer details bekend. De man in kwestie wordt ervan verdacht in de nacht van 20 augustus samen met medeplichtigen gepoogd te hebben brand te stichten in een Romakamp in het 20ste arrondissement van Parijs. Deze poging tot brandstichting zou in verband staan met een zaak van afpersing. Romazigeuners hadden de politie verwittigd omdat een groep jongeren, “duidelijk afkomstig uit Noord-Afrika” (aldus het bericht in de krant), het kamp waren genaderd en brandbommen hadden geworpen.
Dit soort incidenten vindt zijn weg niet naar onze media…
Voor de arrestatie van de hoofdverdachte op 16 september waren ook al twee Noord-Afrikaanse jongeren gevat, aldus Le Parisien. De jongeren “misten hun doel”, aldus de krant, want “de brandbommen kwamen terecht naast de voertuigen van de kampbewoners”. De tussenkomst van de politie heeft erger vermeden. De derde man, de hoofdverdachte dus die op 19 september voor de rechter verscheen, is een jonge Marokkaan van 18 jaar.
Volgens zijn verklaring aan de politie zou hij in een opvangcentrum voor niet begeleide minderjarige vluchtelingen hebben gewoond, maar uit onderzoek bleek dat hij al maanden illegaal in Parijs woonde, wat hem evenwel niet belette om regelmatig op vakantie naar Spanje te trekken. Hoe mooi is toch het multicultureel samenleven met 170 nationaliteiten (of meer) in de hoofdstad van Frankrijk? En toch vreemd dat dit soort berichten nooit de weg lijkt te vinden naar ‘onze’ mainstreammedia.
Zware onrust in Frankrijk door niet uitgezette criminele illegalen
De kersverse Franse minister van Justitie, Didier Migaud (Nouveau Front populaire) sprak recent voor de camera’s de historische woorden: “Er bestaat niet zoiets als laksisme bij Justitie”. Enkele uren later arresteerde de Zwitserse politie de vermoedelijke dader van de moord op een 19-jarige Franse studente, Philippine. Ze was studente aan de universiteit van Dauphine, en haar lichaam werd teruggevonden in het Franse Bois de Bologne. Ze is het zoveelste slachtoffer in een lange reeks.
Het profiel van deze moordenaars en zware criminelen is steeds hetzelfde. Hier ging het om een Marokkaanse illegaal, die het bevel had gekregen om Frankrijk te verlaten. Een zware crimineel: hij was eerder veroordeeld tot 7 jaar opsluiting door het Assisenhof voor minderjarigen voor de verkrachting van een jonge vrouw. Een verkrachting net nadat hij in 2019 Frankrijk was aangekomen. Op 3 september 2024 verlaat hij de gevangenis, omdat de rechter hem als “niet meer gevaarlijk” inschatte. Intussen had Marokko het terugnamedocument goedgekeurd en teruggestuurd, maar te laat: de vogel was gevlogen. Twee weken later werd de jonge Phlippine vermoord.
Steeds hetzelfde scenario, steeds hetzelfde falen bij de Franse Justitie en overheid
Op 25 juni wordt een Algerijn in een dokterskabinet gearrresteerd, waar hij een bediende met een mes had bedreigd. Hij was gekend bij de politie voor verschillende zware feiten, en had ook al het bevel gekregen om het grondgebied te verlaten. Enkele maanden daarvoor werd een vrouw van 82 jaar in de buurt van Marseille verkracht door een man uit Guinée-Bissau, die ook het bevel had gekregen om het grondgebied te verlaten.
Begin 2024 verloren moeder Alexandra en haar dochter het leven. De daders waren drie Armeniërs die – inderdaad – het bevel hadden gekregen het land te verlaten. In mei 2023 vermoordt een Marokkaan, die al verschillende uitzettingsbevelen (in Frankrijk: OQTF) had ontvangen, zijn vrouw en zijn schoonzuster. In Normandië vindt men het lichaam van een vrouw, vermoord door haar ex-vriend, een Algerijn, die eveneens het grondgebied moest verlaten.
In oktober 2022 wordt een jonge vrouw van 24 jaar in een ziekenhuis verkracht. De Jordaanse agressor, bij de politie gekend voor verschillende inbreuken onder tientallen identiteiten, is illegaal in het land en moest het land verlaten. En dan is er de tragische moord op de jonge Lola, 12 jaar oud, door een Algerijnse dame om het leven gebracht. Ook bij deze illegaal werd het bevel tot uitzetting nooit uitgevoerd. We kunnen nog een tijdje doorgaan.
Moorden die hadden kunnen worden voorkomen als de overheid de uitzettingen effectief had uitgevoerd.
Handelszaken maken het inbrekers en dieven steeds moeilijker. Dus verleggen gewapendedievenbendes hun actieradius naar appartementen van de N.Y.-inwoners.
“We hadden en hebben niets in Frankrijk te zoeken”
In Frankrijk werden de afgelopen jaren twee leraars vermoord. Samuel Paty werd in 2020 onthoofd en Dominique Bertrand kreeg in 2023 dodelijke messteken toegediend. Telkens waren de moordenaars radicale islamieten, die hun moord vanuit radicaal-islamitische gronden planden en uitvoerden. Dominique Bertrand werd vermoord door Mohammed Mogoesjkov, een islamitische Ingoesjeet. De Franse krant Le Figaro kwam onlangs in een artikel terug op de omstandigheden van de moord en de familie Mogoesjkov.
Na de moord werden drie leden van de familie Mogoesjkov beticht van medeplichtigheid. Zo was eerder al bekend dat , de vader, tegen de Russen had gevochten en dat hij door de Russen werd verbannen, omdat men hem verdacht van de organisatie van een aanslag. Hij verbleef in Polen, in België en zou zich uiteindelijk in 2008 vestigen in Frankrijk. De vader kwam vrijwel onmiddellijk op Fiche S terecht, de lijst van “terrorisme-risico’s”. Normaal gezien moest de vader uitgezet zijn in 2014, maar een algemene mobilisatie van vluchtelingenorganisaties, gesteund onder andere door het kabinet van minister Manuel Valls, verhinderde de uitzetting.
15 jaar in land ondanks bevel om grondgebied te verlaten.
Ondanks het officieel bevel om het grondgebied te verlaten, in Frankrijk gekend als OQTF, verbleef de familie Mogoesjkov 15 jaar (!) illegaal in Frankrijk. De zoon Selim Mogoesjkov, broer van de moordenaar Mohammed, verklaart in de Franse krant Le Figaro dat hij “dit niet bijzonder coherent vond van de kant van Frankrijk”. Hij geeft in het interview toe dat zijn vrome familie “eigenlijk niets te zoeken had en heeft in Frankrijk”.
Een radicale moslim, die zonder te manipuleren zijn mening over Frankrijk geeft. Frankrijk is voor hem de vijand, stelt hij eerlijk. Een lekenstaat. Zo weigert hij de vrouwelijke psychiater de hand te geven, want in zijn cultuur doet men dat niet. Hij stelt dat “islamieten moeten vasthouden aan de islam en zich van de Fransen onderscheiden in een land dat van ons niet moet weten”. En hij sluit af met een uitnodiging aan Frankrijk: “Ik zou liever door Frankrijk worden uitgewezen naar mijn land (…) Daar voelen we ons beter, want daar zijn we onder ons”.
Het Franse gerecht heeft een 14-jarige opgepakt voor een huurmoord gepleegd in Marseille. Opdrachtgever was een gevangene uit Aix-Luynes. “We weten dat criminele organisaties steeds vaker jongeren inschakelen om ‘hun vuile werkjes op te knappen’. Maar dit is ongezien jong om tegen betaling een moord te plegen”, zegt het gerecht.
“Ongezien jong…” In Mexico kijken ze daar al lang niet meer van op.
Wat zich daar de voorbij jaren heeft afgespeeld, is niet minder dan hallucinant: kartelleden die vermomd als agenten 53 gevangenen bevrijden, een man die van zijn boerderij een versterkte burcht maakt en het in zijn eentje opneemt tegen het kartel. Of het verhaal van de 14-jarige huurmoordenaar ‘El Ponchis’, de jongste ‘sicario’ met meer dan 300 executies op zijn palmares, de meeste door verminking, marteling en onthoofding.
