Van alle verdachten die vorig jaar werden aangehouden, had 20 procent een of meerdere registraties van ‘onbegrepen of verward’ gedrag achter zijn of haar naam staan, meldt de politie. Het aantal incidenten met mensen met verward gedrag was in 2024 opnieuw hoger dan het jaar daarvoor. Volgens de politie kan in elk geval een deel van de incidenten met verwarde personen voorkomen worden door hen de zorg te geven die ze nodig hebben.
Vraagje: Zijn die in hun thuisland even “verward” of ontwikkelt zich die stoornis pas als ze hun tenten bij ons opgeslagen hebben? Zou een anti-verwardheid-vaccinatie kunnen helpen?
“In dat verband trekt ook ‘woke’ een vernietigend spoor door de wetenschap, juist omdat het een ideologie is die mede bepaalt wat wel en niet ter discussie mag staan. woke is in tegenspraak met zichzelf en binnen de wetenschap desastreus, zoals elke ideologie dat is.”
We zijn stuurloos geworden. Als je niet weet wie je bent, dan ben je manipuleerbaar. Ik stel voor dat wetenschappers het komende decennium de filosofie en de wijsheidsliteratuur maar weer eens gaan bestuderen. Daarna praten we weer verder om te bedenken hoe wetenschap, in potentie een fantastische onderneming, misschien weer zinvol kan worden. Maar ik ben niet optimistisch.
Af en toe bekijken we geplaatste artikels opnieuw om bepaalde feiten te vergelijken met de huidige toestand. En dan stellen we telkens weer vast dat beeldmateriaal in de vergeetput van het www verdwenen is. Ditmaal bijzonder snel. Zoals het geval is met twee video’s (van een Arabische zender en van de BBC) waarin een gesprek met zr.-overste Agnes Mariam over de huidige situatie in Syrië. Eén bleef staan, nl. van het klooster Mar Yakub zelf. We maken ons geen illusies. De kans dàt ook dit gesprek zal verdwijnen is groter dan de waarschijnlijkheid dat het de doofpotdrang overleeft.
Er is meer vreugde in de hemel over één zondaar die tot inkeer komt…
Trump heeft zelfs nog niet de eed afgelegd of de “sociale media” passen zich aan. Gisteren op “De Afspraak” was het alle hens aan dek. Het programma pretendeert “de vinger aan de pols te houden.” De gasten van Bart Schols, m. n. Hendrik Vos, Liesbeth Sommen, Kamagurka en de opgegraven “Belgische activist” Dyab Abou Jahjah, kregen de thema’s, waarover U verondersteld wordt eenzelfde mening te delen, op een schoteltje gepresenteerd. En ja hoor, iedereen mocht van leer trekken over Elon Musk, Mark Zuckerberg, Jean-Marie Le Pen en … Israël…of Abou Jahjahs persoontje de aandacht wel waard is.
Laten we beginnen met het positieve: los van haar retoriek is Liesbeth Sommen een frisse verschijning met een verzorgd én voorzichtig taalgebruik. Zij breekt geen porselein. Kamagurka: de tegenpool. Kon het niet laten de lieftallige Liesbeth te onderbreken zonder dat hij iets zinnigs te zeggen had. Hendrik Vos was zichzelf: betweterig en drammerig. Geen verrassingen. En Abou Jahjah: koude koffie.
Waar het in se over ging was de inmenging van de heren Musk in de Europese politiek en Zuckerberg in de onvrije meningsuiting op zijn sociale media, zoals Facebook, nu Meta. De verontwaardiging in de studio was voelbaar. Je zou voorwaar kunnen geloven dat Musk van plan is een huurlingenleger naar ons Oude Continent te sturen om hier – in eerste instantie in Duitsland – orde op zaken te brengen. Liesbeth stelde dat de “vrije meningsuiting” heilig is maar dat niemand het recht had die “op te dringen”. Zozo. Alsof de poco media geen boter op hun hoofd hebben. Aanleiding was Zuckerbergs mededeling dat hij de in de toekomst minder “facts” zou laten “checken” op zijn sociale media, m.n. Meta, Instagram en Threads. Wat naar onze bescheiden mening Meta & co. alleen maar geloofwaardiger zal maken. Er wordt sowieso te veel “gecheckt”, “gedeleted”, “gesanctioneerd” en herschreven of compleet in de vergeetputten gestopt.
Hier is zijn boodschap: “Er is te veel censuur. Er zijn te veel “fact checkers”. Meer politieke inhoud. Leve de vrije meningsuiting!”
The Guardian, berucht voor linkse vooringenomenheid, schreef als commentaar onderaan de video:
“Meta to get rid of factcheckers and recommend more political content . A new era of lies: Mark Zuckerberg has just ushered in an extinction-level event for truth on social media.”
“Meta wil zich bevrijden van feitenonderzoekers en raadt meer politieke inhoud aan. Een nieuw tijdperk van leugens: Mark Zuckerberg heeft zonet de waarheid op sociale media uitgeroeid.”
Tja. The Guardian deed zijn reputatie eer aan. De ingesloten video werd als “privé” gekenmerkt en kan dus niet meer door een willekeurige kijker geraadpleegd worden. Dan zoeken we gewoon eentje van een andere – een verdraagzamere – plaatser:
Op 11 november 2024 was het 41.000 inwoners tellende Finse stadje Kirkkonummi opeens in het wereldnieuws. Op die dag bracht de krant Helsingin Sanomat namelijk het bericht naar buiten dat de leiding van een plaatselijke school had besloten een schoolconcert van het wereldvermaarde Finnish Baroque Orchestra en het Helsinki Chamber Choir op het laatste moment te annuleren.[1] De reden: tijdens het schoolconcert zouden hoogtepunten uit het oratorium Messiah van Georg Friedrich Händel (1685-1759) worden uitgevoerd. Het libretto van dit in 1741 voor het eerst uitgevoerde oratorium werd door literator Charles Jennens (1700-1773) volledig samengesteld uit tekstgedeelten uit het Oude en het Nieuwe Testament.
Toen de schoolleiding hoorde dat het om een christelijk-religieus werk ging, besloot zij in te grijpen op basis van de in 2022 ingevoerde richtlijnen van het EDUFI, het Fins Nationaal Agentschap voor Onderwijs.
In Duitsland bewaakt niet alleen het recht en de wetten wat er geoorloofd is, ook links-groene waakhonden zoals REspect beslissen wat “fake news”, “desinformatie”, of “haatverspreiding” is.
Internetmedia zijn verplicht op meldingen – ander woord voor aantijgingen – onmiddellijk te reageren. En wie staat er aan het hoofd van REspect? Ahmad Gaafar, moslim.
Sinds 2017 hebben ze volgens hun eigen webstek 72.828 meldingen ontvangen, waarvan er 20.532 aanleiding gaven tot het neerleggen van een officiële klacht. En die noemen ze “successen”.
DE VERKLARING: Vanuit een CVP-achtergrond naar VB-lijstduwerschap
Of: Een signaal van verzet tegen de uitsluiting!
“Toegegeven, het is voor velen even slikken dat iemand als ik in Zaventem de plaats van lijstduwer voor het Vlaams Belang heeft aanvaard; de oudste lijstduwer van Vlaanderen (de maand na de verkiezingen word ik 90).
Mijn loopbaan was toch in 1958 begonnen als secretaris van het CVP-studiecentrum, als opvolger van Leo Tindemans die toen partijsecretaris was geworden. Ik had in 1977 zelfs de rol van premier Leo Tindemans gespeeld in de remake van een Europese top door Granada Television over de aanloop naar de Euro, met journalisten in de rol van hun premier. Het jaar daarop was ik ook in de huid gekropen van die andere CVP-premier Wilfried Martens in de remake van de top van Dublin over het “I want my money back” van Margaret Thatcher. Die remake was een wereldwijde bestseller.
Ik was 18 jaar Europa-journalist in binnen- en buitenland, waaronder BRT radio en televisie. Nadien 15 jaar directeur- perschef van het Europees Parlement. Altijd te midden van politici allerhande, boven alle partijen, zonder ooit zelf op een lijst te staan. Zoals Churchill zei van de Europeërs: “we are WITH them, not OF them”.
Nu moet ik wel mijn nek uitsteken want het is alle hens aan dek tegen uitsluiting en discriminatie!
De voorbije decennia hebben we wereldwijd democratie, vrije meningsuiting en mensenrechten trachten op te leggen, zelfs met F16 en andere wapens: in Afghanistan, Irak, Syrië, Libië…. Zelfs de Chinese ambassade in Belgrado werd geraakt. Maar in eigen land wordt één bepaalde partij van het democratische spel uitgesloten onder het mom dat zij mensen zou uitsluiten. Vlaams Belang is al decennia opgesloten in een cordon sanitaire! Men heeft nu zelfs de stemplicht afgeschaft zodat er geen foertstemmen zouden gaan naar de verboden partij, was de redenering.
Politici van andere partijen komen met alles weg; als Vooruit-voorzitter Conner Rousseau een VB-er was geweest, zou hij na zijn seksistische en racistische uitspraken achter de tralies hebben gezeten. Met de communistische PVDA worden zelfs na de Russische invasie in Oekraïne onbeschroomd coalities gevormd en gesmeed. Nee, het cordon sanitaire tegen één partij is een schande, voor katholieken zelfs een zonde.
Dat de Franstalige minderheid in dit land een uitgesproken Vlaamse partij tracht te elimineren om de Vlaamse meerderheid te verzwakken is begrijpelijk: bij een krachtmeting één hand van de tegenstrever op zijn rug vastbinden is toch een droomscenario. Maar dat de Vlaamse meerderheid dat niet beseft en gewillig blijft ondergaan is onvergeeflijk. Dat zelfs de andere radicaal -Vlaamse partij N-VA op alle mogelijke manieren wordt gedwarsboomd belet deze niet het felst achter het cordon te blijven staan.
Ik kom op in de fusiegemeente Zaventem waar we ons allang grote zorgen maken over de toenemende urbanisering, verbrusseling en verfransing. Ik ben er niet gerust in dat de traditionele partijen daar voldoende van doordrongen zijn en zullen weerstaan aan de verlokking om de Franstalige eenheidspartij in een coalitie een sleutelrol te laten spelen. Nu de opkomstplicht is afgeschaft wil ik met mijn kandidatuur voor jong en oud duidelijk maken dat we echt moeten beletten weer een stuk Vlaamse Rand wordt opgeslokt door Brussel, waar de oorspronkelijke bevolking nagenoeg niets meer te vertellen heeft.
Ziedaar de verklaring van mijn stap, die velen in eerste instantie niet begrijpen.”
… om niet in de kerkers der vergetelheid te belanden… of erger… aan de VSA uitgeleverd te worden
Wie kan het hem kwalijk nemen dat hij uiteindelijk vrijheid koos in plaats van gerechtigheid.
“Ik pleit schuldig aan journalisme…”
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.
Julian Assange, die de mediagroep WikiLeaks oprichtte, verklaarde aan de Raad van Europa, zijn “schuldig”pleiten omdat de legale en politieke pogingen om hem vrij te krijgen niet voldoende waren.
“Uiteindelijk koos ik voor vrijheid in plaats van een onrealiseerbare gerechtigheid,” zegde Julian Assange tijdens zijn eerste publieke verschijnen sinds hij uit de gevangenis ontslagen werd.
Wie geeft de opdracht tot censuur op sociale media?
Ze noemen het de hoeder van de democratie, de verdediger van onze vrijheden. Het liberalisme presenteert zich als het bastion van openheid en progressie. Maar achter dit glanzende masker schuilt een verontrustende realiteit.
Mark Zuckerberg, de CEO van Facebook, onthulde onlangs hoe de Amerikaanse overheid tijdens de coronapandemie druk uitoefende op sociale mediaplatforms om berichten te verwijderen die niet strookten met de officiële lijn van het regime. Berichten over het virus, berichten over Hunter Biden — allemaal moesten ze verdwijnen. Dit is geen samenzweringstheorie, dit is geen wilde speculatie; dit is harde realiteit.
Wat in de Verenigde Staten mogelijk is, is dat ook bij ons denkbaar? De geschiedenis toont aan dat wanneer regeringen de macht dreigen te verliezen, ze hun toevlucht nemen tot de controle van informatiestromen.
In België is Vlaams Belang, de grootste oppositiepartij, al jaren het doelwit van dergelijke censuurpraktijken. Of het nu gaat om openlijke censuur, waarbij berichten worden verwijderd, of subtielere vormen zoals ‘schaduwbannen’ waarbij berichten wel worden geplaatst maar amper worden gezien, het patroon is duidelijk. Dit zijn geen op zichzelf staande incidenten. Dit is een systematische poging om politieke tegenstanders te onderdrukken en de macht te behouden. Dit is hoe een regime zichzelf beschermt tegen het volk.
De uitspraak van het Hof van Beroep in Gent, waarbij Facebook werd veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding voor het opleggen van een schaduwban aan mijn pagina, bewijst dat deze praktijken meer zijn dan speculatie; ze zijn een bewezen feit. Het bestaan van zulke censuurpraktijken werd jarenlang ontkend, maar nu is het duidelijk: Big Tech kan verkiezingen beïnvloeden door bepaalde meningen te promoten en andere te verbergen.
Net zoals in de Verenigde Staten, waar Facebook handelde op bevel van de regering-Biden, moeten we ons afvragen of er in België ook sprake is van politieke inmenging. Zijn er contacten tussen de Belgische regering en socialemediabedrijven? Wordt er druk uitgeoefend om bepaalde inhoud te verwijderen of te verbergen? Vooruit wou begin dit jaar nog politieke advertenties verbieden.[1] Het lijkt erop dat de huidige machthebbers koste wat kost hun positie willen behouden, zelfs als dat betekent dat ze zich moeten verlagen tot het manipuleren van de informatiestroom naar de burger.
Ook de Europese Unie speelt hier een sleutelrol. Met de Digital Services Act (DSA) hebben ze een nieuw wapen in handen om de vrije meningsuiting te knevelen. Die Digital Services Act (DSA) is namelijk wetgeving van de Europese Unie die erop gericht is om digitale platforms, zoals sociale media en marktplaatsen, verantwoordelijk te maken voor de content die op hun platforms wordt geplaatst, met als doel het ‘verbeteren van de online veiligheid en transparantie’. De wet verplicht platforms om illegale inhoud snel te verwijderen en misleidende informatie tegen te gaan.
Thierry Breton, Europees Commissaris voor de Interne Markt, heeft sociale mediabedrijven herhaaldelijk opgeroepen om strenger op te treden tegen zogenaamde “desinformatie” en “schadelijke inhoud.” Maar wie bepaalt wat desinformatie is? Wie bepaalt wat schadelijk is? Niet het volk, maar de bureaucraten in Brussel. Ze willen een internet waarin alleen hun waarheid de waarheid is. Ze willen een democratie waarin vrijheid betekent: het recht om te zwijgen. De houding van Breton laat zien hoe de EU bereid is om met harde hand te reguleren en te controleren wat wel en niet gezegd mag worden op het internet. Dit is niets minder dan een gecoördineerde poging om de vrije meningsuiting in te perken en politieke oppositie te onderdrukken.
video is meer dan een jaar oud – dus intussen van toepassing op iedereen die het waagt een ander geluid te laten horen op sociale media
Dit alles toont de ware aard van het liberalisme: een systeem dat de controle wil behouden door middel van censuur en manipulatie. Dit is geen toeval; het is een bewuste strategie om de macht te behouden en oppositie te verzwakken. Het liberalisme van vandaag, zoals uitgevoerd door bepaalde regeringen en hun bondgenoten bij Big Tech, kan zonder overdrijving als totalitair worden bestempeld. Geen democratie, maar technocratie. Big Tech heeft de macht om onze gedachten te sturen, onze meningen te manipuleren. Ze beslissen wie gehoord wordt en wie in de schaduw moet blijven. En dit alles onder het mom van vrijheid en vooruitgang. Dit is niets minder dan techno-fascisme.
Hiertegenover staat het nationalisme, dat vrijheid en burgerlijke rechten verdedigt. Nationalisme pleit voor een transparante, open samenleving waar de belangen van de eigen bevolking centraal staan en waar iedereen het recht heeft om zijn of haar mening vrijelijk te uiten, zonder angst voor censuur. In een nationalistische visie is vrije meningsuiting een fundamenteel burgerrecht dat niet mag worden aangetast door politieke machthebbers of door grote technologiebedrijven die handelen in hun belang.
Het is daarom essentieel dat we ons bewust worden van de gevaren van de huidige ontwikkelingen en in actie komen om onze democratische rechten te beschermen. De vraag is niet of censuur plaatsvindt, maar hoe diep het gaat en hoeveel invloed de overheid werkelijk heeft op deze processen. De strijd voor vrijheid en burgerlijke rechten gaat door, en het is aan ons allen om ervoor te zorgen dat we deze rechten verdedigen tegen de steeds groter wordende dreiging van overheids- en Big Tech-censuur.
Nationalisme biedt hier een antwoord: het verdedigen van de vrijheid van meningsuiting en het verzekeren dat de macht in handen blijft van het volk, niet van een selecte groep machthebbers die hun positie koste wat kost willen behouden.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang
