Op 11 november 2024 was het 41.000 inwoners tellende Finse stadje Kirkkonummi opeens in het wereldnieuws. Op die dag bracht de krant Helsingin Sanomat namelijk het bericht naar buiten dat de leiding van een plaatselijke school had besloten een schoolconcert van het wereldvermaarde Finnish Baroque Orchestra en het Helsinki Chamber Choir op het laatste moment te annuleren.[1] De reden: tijdens het schoolconcert zouden hoogtepunten uit het oratorium Messiah van Georg Friedrich Händel (1685-1759) worden uitgevoerd. Het libretto van dit in 1741 voor het eerst uitgevoerde oratorium werd door literator Charles Jennens (1700-1773) volledig samengesteld uit tekstgedeelten uit het Oude en het Nieuwe Testament.
Toen de schoolleiding hoorde dat het om een christelijk-religieus werk ging, besloot zij in te grijpen op basis van de in 2022 ingevoerde richtlijnen van het EDUFI, het Fins Nationaal Agentschap voor Onderwijs.
In Duitsland bewaakt niet alleen het recht en de wetten wat er geoorloofd is, ook links-groene waakhonden zoals REspect beslissen wat “fake news”, “desinformatie”, of “haatverspreiding” is.
Internetmedia zijn verplicht op meldingen – ander woord voor aantijgingen – onmiddellijk te reageren. En wie staat er aan het hoofd van REspect? Ahmad Gaafar, moslim.
Sinds 2017 hebben ze volgens hun eigen webstek 72.828 meldingen ontvangen, waarvan er 20.532 aanleiding gaven tot het neerleggen van een officiële klacht. En die noemen ze “successen”.
DE VERKLARING: Vanuit een CVP-achtergrond naar VB-lijstduwerschap
Of: Een signaal van verzet tegen de uitsluiting!
“Toegegeven, het is voor velen even slikken dat iemand als ik in Zaventem de plaats van lijstduwer voor het Vlaams Belang heeft aanvaard; de oudste lijstduwer van Vlaanderen (de maand na de verkiezingen word ik 90).
Mijn loopbaan was toch in 1958 begonnen als secretaris van het CVP-studiecentrum, als opvolger van Leo Tindemans die toen partijsecretaris was geworden. Ik had in 1977 zelfs de rol van premier Leo Tindemans gespeeld in de remake van een Europese top door Granada Television over de aanloop naar de Euro, met journalisten in de rol van hun premier. Het jaar daarop was ik ook in de huid gekropen van die andere CVP-premier Wilfried Martens in de remake van de top van Dublin over het “I want my money back” van Margaret Thatcher. Die remake was een wereldwijde bestseller.
Ik was 18 jaar Europa-journalist in binnen- en buitenland, waaronder BRT radio en televisie. Nadien 15 jaar directeur- perschef van het Europees Parlement. Altijd te midden van politici allerhande, boven alle partijen, zonder ooit zelf op een lijst te staan. Zoals Churchill zei van de Europeërs: “we are WITH them, not OF them”.
Nu moet ik wel mijn nek uitsteken want het is alle hens aan dek tegen uitsluiting en discriminatie!
De voorbije decennia hebben we wereldwijd democratie, vrije meningsuiting en mensenrechten trachten op te leggen, zelfs met F16 en andere wapens: in Afghanistan, Irak, Syrië, Libië…. Zelfs de Chinese ambassade in Belgrado werd geraakt. Maar in eigen land wordt één bepaalde partij van het democratische spel uitgesloten onder het mom dat zij mensen zou uitsluiten. Vlaams Belang is al decennia opgesloten in een cordon sanitaire! Men heeft nu zelfs de stemplicht afgeschaft zodat er geen foertstemmen zouden gaan naar de verboden partij, was de redenering.
Politici van andere partijen komen met alles weg; als Vooruit-voorzitter Conner Rousseau een VB-er was geweest, zou hij na zijn seksistische en racistische uitspraken achter de tralies hebben gezeten. Met de communistische PVDA worden zelfs na de Russische invasie in Oekraïne onbeschroomd coalities gevormd en gesmeed. Nee, het cordon sanitaire tegen één partij is een schande, voor katholieken zelfs een zonde.
Dat de Franstalige minderheid in dit land een uitgesproken Vlaamse partij tracht te elimineren om de Vlaamse meerderheid te verzwakken is begrijpelijk: bij een krachtmeting één hand van de tegenstrever op zijn rug vastbinden is toch een droomscenario. Maar dat de Vlaamse meerderheid dat niet beseft en gewillig blijft ondergaan is onvergeeflijk. Dat zelfs de andere radicaal -Vlaamse partij N-VA op alle mogelijke manieren wordt gedwarsboomd belet deze niet het felst achter het cordon te blijven staan.
Ik kom op in de fusiegemeente Zaventem waar we ons allang grote zorgen maken over de toenemende urbanisering, verbrusseling en verfransing. Ik ben er niet gerust in dat de traditionele partijen daar voldoende van doordrongen zijn en zullen weerstaan aan de verlokking om de Franstalige eenheidspartij in een coalitie een sleutelrol te laten spelen. Nu de opkomstplicht is afgeschaft wil ik met mijn kandidatuur voor jong en oud duidelijk maken dat we echt moeten beletten weer een stuk Vlaamse Rand wordt opgeslokt door Brussel, waar de oorspronkelijke bevolking nagenoeg niets meer te vertellen heeft.
Ziedaar de verklaring van mijn stap, die velen in eerste instantie niet begrijpen.”
… om niet in de kerkers der vergetelheid te belanden… of erger… aan de VSA uitgeleverd te worden
Wie kan het hem kwalijk nemen dat hij uiteindelijk vrijheid koos in plaats van gerechtigheid.
“Ik pleit schuldig aan journalisme…”
Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.
Julian Assange, die de mediagroep WikiLeaks oprichtte, verklaarde aan de Raad van Europa, zijn “schuldig”pleiten omdat de legale en politieke pogingen om hem vrij te krijgen niet voldoende waren.
“Uiteindelijk koos ik voor vrijheid in plaats van een onrealiseerbare gerechtigheid,” zegde Julian Assange tijdens zijn eerste publieke verschijnen sinds hij uit de gevangenis ontslagen werd.
Wie geeft de opdracht tot censuur op sociale media?
Ze noemen het de hoeder van de democratie, de verdediger van onze vrijheden. Het liberalisme presenteert zich als het bastion van openheid en progressie. Maar achter dit glanzende masker schuilt een verontrustende realiteit.
Mark Zuckerberg, de CEO van Facebook, onthulde onlangs hoe de Amerikaanse overheid tijdens de coronapandemie druk uitoefende op sociale mediaplatforms om berichten te verwijderen die niet strookten met de officiële lijn van het regime. Berichten over het virus, berichten over Hunter Biden — allemaal moesten ze verdwijnen. Dit is geen samenzweringstheorie, dit is geen wilde speculatie; dit is harde realiteit.
Wat in de Verenigde Staten mogelijk is, is dat ook bij ons denkbaar? De geschiedenis toont aan dat wanneer regeringen de macht dreigen te verliezen, ze hun toevlucht nemen tot de controle van informatiestromen.
In België is Vlaams Belang, de grootste oppositiepartij, al jaren het doelwit van dergelijke censuurpraktijken. Of het nu gaat om openlijke censuur, waarbij berichten worden verwijderd, of subtielere vormen zoals ‘schaduwbannen’ waarbij berichten wel worden geplaatst maar amper worden gezien, het patroon is duidelijk. Dit zijn geen op zichzelf staande incidenten. Dit is een systematische poging om politieke tegenstanders te onderdrukken en de macht te behouden. Dit is hoe een regime zichzelf beschermt tegen het volk.
De uitspraak van het Hof van Beroep in Gent, waarbij Facebook werd veroordeeld tot het betalen van een schadevergoeding voor het opleggen van een schaduwban aan mijn pagina, bewijst dat deze praktijken meer zijn dan speculatie; ze zijn een bewezen feit. Het bestaan van zulke censuurpraktijken werd jarenlang ontkend, maar nu is het duidelijk: Big Tech kan verkiezingen beïnvloeden door bepaalde meningen te promoten en andere te verbergen.
Net zoals in de Verenigde Staten, waar Facebook handelde op bevel van de regering-Biden, moeten we ons afvragen of er in België ook sprake is van politieke inmenging. Zijn er contacten tussen de Belgische regering en socialemediabedrijven? Wordt er druk uitgeoefend om bepaalde inhoud te verwijderen of te verbergen? Vooruit wou begin dit jaar nog politieke advertenties verbieden.[1] Het lijkt erop dat de huidige machthebbers koste wat kost hun positie willen behouden, zelfs als dat betekent dat ze zich moeten verlagen tot het manipuleren van de informatiestroom naar de burger.
Ook de Europese Unie speelt hier een sleutelrol. Met de Digital Services Act (DSA) hebben ze een nieuw wapen in handen om de vrije meningsuiting te knevelen. Die Digital Services Act (DSA) is namelijk wetgeving van de Europese Unie die erop gericht is om digitale platforms, zoals sociale media en marktplaatsen, verantwoordelijk te maken voor de content die op hun platforms wordt geplaatst, met als doel het ‘verbeteren van de online veiligheid en transparantie’. De wet verplicht platforms om illegale inhoud snel te verwijderen en misleidende informatie tegen te gaan.
Thierry Breton, Europees Commissaris voor de Interne Markt, heeft sociale mediabedrijven herhaaldelijk opgeroepen om strenger op te treden tegen zogenaamde “desinformatie” en “schadelijke inhoud.” Maar wie bepaalt wat desinformatie is? Wie bepaalt wat schadelijk is? Niet het volk, maar de bureaucraten in Brussel. Ze willen een internet waarin alleen hun waarheid de waarheid is. Ze willen een democratie waarin vrijheid betekent: het recht om te zwijgen. De houding van Breton laat zien hoe de EU bereid is om met harde hand te reguleren en te controleren wat wel en niet gezegd mag worden op het internet. Dit is niets minder dan een gecoördineerde poging om de vrije meningsuiting in te perken en politieke oppositie te onderdrukken.
video is meer dan een jaar oud – dus intussen van toepassing op iedereen die het waagt een ander geluid te laten horen op sociale media
Dit alles toont de ware aard van het liberalisme: een systeem dat de controle wil behouden door middel van censuur en manipulatie. Dit is geen toeval; het is een bewuste strategie om de macht te behouden en oppositie te verzwakken. Het liberalisme van vandaag, zoals uitgevoerd door bepaalde regeringen en hun bondgenoten bij Big Tech, kan zonder overdrijving als totalitair worden bestempeld. Geen democratie, maar technocratie. Big Tech heeft de macht om onze gedachten te sturen, onze meningen te manipuleren. Ze beslissen wie gehoord wordt en wie in de schaduw moet blijven. En dit alles onder het mom van vrijheid en vooruitgang. Dit is niets minder dan techno-fascisme.
Hiertegenover staat het nationalisme, dat vrijheid en burgerlijke rechten verdedigt. Nationalisme pleit voor een transparante, open samenleving waar de belangen van de eigen bevolking centraal staan en waar iedereen het recht heeft om zijn of haar mening vrijelijk te uiten, zonder angst voor censuur. In een nationalistische visie is vrije meningsuiting een fundamenteel burgerrecht dat niet mag worden aangetast door politieke machthebbers of door grote technologiebedrijven die handelen in hun belang.
Het is daarom essentieel dat we ons bewust worden van de gevaren van de huidige ontwikkelingen en in actie komen om onze democratische rechten te beschermen. De vraag is niet of censuur plaatsvindt, maar hoe diep het gaat en hoeveel invloed de overheid werkelijk heeft op deze processen. De strijd voor vrijheid en burgerlijke rechten gaat door, en het is aan ons allen om ervoor te zorgen dat we deze rechten verdedigen tegen de steeds groter wordende dreiging van overheids- en Big Tech-censuur.
Nationalisme biedt hier een antwoord: het verdedigen van de vrijheid van meningsuiting en het verzekeren dat de macht in handen blijft van het volk, niet van een selecte groep machthebbers die hun positie koste wat kost willen behouden.
Tom Vandendriessche, Europees Parlementslid Vlaams Belang
Grüne Katrin Göring-Eckardt geeft uitleg over de prognose die de AfD 30% der Thüringer stemmen voorspelt: de AfD zou volgens haar (niet al te bescheiden) mening simpele oplossingen bieden op de klimaatcrisis. “Onze taak” (haar Grüne partij) biedt bijgevolg de mogelijkheid een partijverbod na te gaan. Tegen de AfD dus.
Dat we niet meer mogen zeggen wat we denken, dat we moeten overschakelen op een inclusieftaalgebruik, dat wisten we al, maar dat interpunctie leidt tot ergernis bij onze nazaten, dàt is nieuw. Voor ons alleszins.
Taalkundigen waarschuwen dat het gebruik van een punt de zgn. Gen Z kan ergeren. Het gebruik van een punt in teksten en berichten kan jonge mensen beledigen of ergeren – dat is de waarschuwing van taalkundigen. Tieners en jonge twintigers – m.a.w. Generatie Z – die opgroeiden met het gebruik van korte berichten als communicatiemiddel kunnen het gebruik van het punt zien als een symbool van grof-passieve agressiviteit. Taalkundige Dr. Lauren Fonteyn twitterde: “Indien U het bijkomende beëindigingsteken gebruikt, zullen zij hierin iets lezen dat neigt naar een dalende intonatie of een negatieve toon.” (Krantenartikel, gepubliceerd bij facebook)
Na een google-navraag vernemen we dat de zgn. Gen Z zich geïntimideerd voelt door het gebruik van een punt.
Hij stelt dat hij tot de gepriviligeerden behoort die geen schrik moeten hebben als ze – zoals Rowan Atkinson – tegen gevoelige schenen stampen, maar dat hij pleit voor gewone man in de straat, zonder naambekendheid of politieke bescherming, die voor een verontwaardiging of onrecht, recht voor de raap zijn ongekuiste mening weergeeft.
We citeren enkele voorbeelden:
een man werd in Oxford gearresteerd omdat hij een politiepaard homofiel had genoemd
een tiener die gearresteerd werd omdat hij de Church of Scientology een sekte noemde
een cafébaas die gearresteerd werd omdat hij citaten uit de bijbel op een TV-scherm had getoond…
En refereert naar zijn eigen carrière… Schakel de ondertiteling en vertaling in via de icoontjes onderaan.
Het Berlijnse over het paard getilde stadsbestuur – de zgn. Senat – heeft een straatfestival, dat Aziatisch eten en cultuur als thema heeft, op de vingers getikt. Een zgn. “Berlijnse jury tegen discriminerende en seksistische reclame”, in het jaar 2020 boven de multiculturele woke doopvont gehouden, vindt dat een Berlijner gastronoom met de Aziatisch-klinkende naam Luan Thanh Nguyen, wel zéér racistisch uit de hoek komt met zijn reclame. Hij bestond het zijn eten – aangeboden op het “Asian Streetfood Festival” als “exotisch” en “Aziatisch” aan te prijzen. Volgens b.g. Berlijner woke belijders is dit niets minder dan discriminerend.
We citeren een stukje van Nguyens gedurfde reclame:
“Tauche ein in die faszinierende und vielfältige Welt der asiatischen Straßenküche und Kultur beim Asian Streetfood Festival in Berlin! Bei der zweiten Edition dieses Festivals erwartet dich eine köstliche Vielfalt an Speisen, begleitet von einer lebendigen Atmosphäre und spannenden Darbietungen!”
Ned.: “Laat je onderdompelen in de fascinerende en veelzijdige wereld der Aziatische straatkeuken en -cultuur bij het Asian Streetfood Festival in Berlijn! Bij de tweede editie van dit festival vind je smakelijke variaties van spijzen, begeleid door een levendige sfeer en spannende optredens!”
Naar verluidt struikelde de b.g. “jury” vooral over de woordkeuze “exotisch”, daar dit begrip dikwijls gebruikt wordt om mensen en/of culturen als vreemd, anders of buiten de norm te beschrijven. Nog even dit: de “jury” wordt bemand, bevrouwd, bemensd door personen die luisteren naar de – exotische – namen zoals Iris Rajanayagam en Cansel Kiziltepe. De “jury” mocht verleden jaar voor de verleende expertise 5400 euro van de belastingbetaler incasseren.
