Niet alleen in Parijs, ook elders in steden, drukke winkelstraten, op markten en pleinen. Draag je rugzak op je borst. Hou munten in je broekzak zodat je niet moet gaan vissen in je portemonnee. Neem – indien mogelijk – slechts een kopie van je I.K. mee en een minimum aan geld om de dag door te komen. Steek je papieren in een hangtasje rond je nek, onder een kledingstuk. Laat je niets aanpraten. Wees afwijzend voor kleine, schattige krullebollen met een vingervlugge ouder op de achtergrond. Probeer mensenmassa’s te vermijden. Niet iedereen heeft snode plannen, maar telkens als het “te” wordt, te druk, te vriendelijk, te opdringerig, te haastig, te kwaad… wees dan vooral alert. Ze zijn overal. Het kunnen kinderen zijn, oudjes, meisjes, jongens, vrouwen, mannen…
Categorie archieven: Buitenland
Een verslag uit Syrië zonder poco bril
Goede vrienden,
- Meditatie
IJdelheid der ijdelheden
Het boek Prediker is een eigenzinnig geschrift. Prediker gelooft in God Schepper en Meester van het leven, maar beseft dat hij daar eigenlijk niets van begrijpt. En zij die met mooie woorden geweldige verklaringen willen geven, wijst hij meteen resoluut af als “ijdelheid der ijdelheden”. Zijn levensschool vindt hij in de moraal van de dagelijkse levenservaring, het aardse menselijke leven “onder de zon”, een uitdrukking die hij 28 maal gebruikt.
Laat anderen maar praten over de waarde van de arbeid. Zeker, werken op zich is goed, je kunt er goed van slapen en als iemand lui is komen er moeilijkheden van, maar uiteindelijk haalt werken ook niets uit: “Wat heeft een mens dan aan zijn gezwoeg, aan al zijn zorgen en tobben onder de zon? Zijn leven is één lijdensweg, zijn werk een bron van ellende. Zelfs ’s nachts vindt hij geen rust . Ook dat is ijdel” (2, 22v).
Hetzelfde geldt voor de wijsheid. Natuurlijk is wijsheid beter dan dwaasheid zoals het licht beter is dan de duisternis. Een wijze heeft ogen die zien en een dwaas niet, maar uiteindelijk levert het ook niets op. “Als mijn lot hetzelfde is als dat van een dwaas, waar heeft mijn wijsheid dan toe gediend?… Het is treurig maar de wijze sterft net als de dwaas” (2, 15.16).
Zo zijn ook de waarden van rechtvaardigheid en vergelding. Het waren sinds eeuwen brandende problemen in Israël. Jeremias en Ezechiel onderlijnen de individuele verantwoordelijkheid: kinderen hoeven niet verantwoordelijk gesteld te worden voor de misdaden van hun ouders, hoewel zij mogelijk de gevolgen ervan wel meedragen. Voor Job is het probleem van het onschuldig lijden ondraaglijk geworden. En tot het einde houdt hij vol dat die verschrikkelijke ellende niet de rechtvaardige straf is voor zijn slecht leven, zoals zijn ‘vrienden’ hem willen duidelijk maken. Aan het einde van het boek geeft God hem groot gelijk tegenover zijn aanklagers. Toch zal God daarna Job eens flink door elkaar schudden om hem te laten verstaan dat hij niet Gods wijsheid bezit en zich als schepsel moet schikken. Dat is wat Prediker beseft. Hij stelt vast dat de mooie theorie over rechtvaardigen, die meteen beloond worden en slechten gestraft, helemaal niet klopt. “Ik weet wel dat ze zeggen: Wie God vreest zal het goed gaan… De boze daarentegen zal het slecht gaan…” (8, 12-13). “Maar in de wereld doet zich de ongerijmdheid voor dat er rechtvaardigen zijn die het vergaat als de bozen en bozen die het vergaat als de rechtvaardigen. Ik zei: dat is ijdel” (8, 14). “… rechtvaardige mensen die omkomen ondanks hun rechtvaardigheid en slechte mensen die lang leven ondanks hun slechtheid” (7, 15).
Er is onderdrukking en onderlinge naijver: “Onderdrukten zie je in tranen maar niemand die ze troost“ (4, 1). “Het gaat de goeden net als de zondaars” (9, 2). “Dwazen krijgen hoge functies en bekwame mensen blijven op een lage post” (10, 6). En over de rechtspraak maakt hij zich geen illusies: “Op de rechterstoel zit de schuldige” (3, 16).
Prediker gelooft wel dat alles in het leven zijn eigen tijd heeft: “… niet altijd winnen de snelsten de wedstrijd of de dappersten de oorlog. Het zijn niet altijd de wijzen die te eten hebben, de verstandigen die rijk worden of de deskundigen die bijval krijgen. Alles hangt af van tijd en toeval” (9, 11). “Want voor alles is er een juiste tijd en een juiste aanpak, hoewel de mens grote risico’s loopt” (8, 6).
En steeds weer is er de eentonige herhaling van dezelfde gebeurtenissen: “Wat gebeurd is zal weer gebeuren: nieuw is er niets onder de zon” (1, 9). Daarover gaat dit prachtige gedicht gebouwd op tegenstellingen:
“Alles heeft zijn uur, alle dingen onder de hemel hebben hun tijd. Er is een tijd om te baren en een tijd om te sterven, een tijd om te planten en een tijd om wat geplant is te oogsten. Een tijd om te doden en een tijd om te genezen, een tijd om af te breken en een tijd om op te bouwen. Een tijd om te huilen en een tijd om te lachen, een tijd om te rouwen en een tijd om te dansen. Een tijd om stenen weg te gooien en een tijd om stenen te verzamelen, een tijd om te omhelzen en een tijd om van omhelzing af te zien. Een tijd om te zoeken en een tijd om te verliezen, een tijd om te bewaren en een tijd om weg te doen. Een tijd om stuk te scheuren en een tijd om te herstellen, een tijd om te zwijgen en een tijd om te spreken. Een tijd om lief te hebben en een tijd om te haten, een tijd voor oorlog en een tijd voor vrede” (3, 1-8).
Het best is aanvaarden wat komt en er trachten van te genieten: “Heb je een goede dag, geniet ervan. Heb je een kwade dag, bedenkt dan dat God ook die gemaakt heeft” (7, 14). “Het beste voor de mens is nog: eten en drinken en genieten van wat hij met veel zwoegen bereikt heeft” (2, 24).
Het laatste hoofdstuk biedt mogelijk een allegorische beschrijving van de ouderdom. De “huisbewakers” zijn de armen; “de sterke mannen” de benen, de “maalsters” de tanden, “de vrouwen aan het venster” de ogen, de “huisdeur” de lippen, de “molen” het spreken, “het gefluit van de vogels” de piepstem van een oude mens…:
“Houd je schepper in ere zolang je jong bent, eer de kwade dagen komen en de jaren dat je zegt: het bevalt me niet meer. Eer het zonlicht verdwijnt, de maan en de sterren verbleken en de wolken na de regen blijven hangen. Als het zover is staan de huisbewakers te beven en lopen de sterke mannen gebogen. De weinige maaltsters die er nog zijn staken hun werk, de vrouwen aan het venster zien alleen maar duisternis. De huisdeur valt in het slot, het geluid van de molen vervaagt, het gefluit van de vogels verstomt, alle tonen sterven weg…de mens is op weg naar zijn laatste verblijf… Het stof keert terug naar de aarde waar het vandaan kwam en de levensgeest naar God die hem schonk” (12, 1-7).
(Wordt vervolgd).
2. Enkele foto’s te bekijken op Deir MarYakub El Mukata indien de techniek en IT-aansluiting het toelaten.
- Filmploeg uit Anabek (Al-Nabek)
- Enkele schapen krijgen een aparte herder
- Speciaal zand wordt uit een zandgroeve gehaald in de buurt
- Jaak (links) en zijn vriend hebben hun brevet behaald op weg naar het baccalaureaat)
- Distillatiemachine (het grootste in heel Syrië?)
- Rozemarijn knippen voor distillatie
P. Daniël, Mar Yakub, Qâra, Syrië, 26.7.24*
3. Bijbellezing
Over de doop (IX): De Heer is jaloers: trouw blijven aan de beloften van de doop
Denk aan die eerste dagen, toen jullie, nadat jullie [door de doop] verlicht waren” (Hebreeën 10, 32), “kinderen van het licht en van de dag werden“ (1 Tessalonicenzen 5, 5). “Eens was u duisternis, maar nu bent u licht in de Heer. Wandel als kinderen van het licht” (Efeziërs 5, 8)!
Lees verderDagdagelijkse werkelijkheid in N.Y.C.
In de “buitengewone VSA” worden wasserettes overvallen, wasmachines en -drogers leeggeroofd en – als het niet anders kan – de uitbater vermoord…
Mercedes heeft een primeur…
… het neemt als eerste Duitse autoconstructeur een E-model uit de productie
Als Mercedes beslist een elektrisch model niet meer te produceren, dan toont dit aan hoe diep de E-crisis is. De E-Mercedes, die nu uit productie genomen wordt, kwam pas in 2019 op de markt. Of omvattender, het model wordt al langer niet meer gemaakt, maar niemand heeft het gemerkt. Waarmee bewezen wordt hoe weinig succes deze auto had. De prijs – meer dan 73.000 euro – zal er ook wel iets mee te maken hebben. En het is geen uitzondering. Mocht u hem alsnog willen bekijken, hierbij een introductiefilmpje uit 2019:
Buiten één autoconstructeur noteerden alle Duitse autoconstructeurs verliescijfers met hun E-auto’s. En als Mercedes de productie van een bepaald E-model stopt en niemand heeft het gemerkt, dan wil dit wel iets zeggen.
In 2018 had Mercedes zijn nieuwste E-snufje voorgesteld als een veelbelovende E-versie van een SUV. En het loopt stilzwijgend al een jaar – sinds de lente 2023 – niet meer van de band. Niemand stelde zich er vragen bij, vermits de vraag zo klein was dat hij niet gemist kon worden. Mercedes wil echter in de boosheid volharden: de EQC (zo heet de ter ziele gegane SUV) krijgt echter een tweede leven, in de vorm van een nieuwe EQC, maar dan wel als limousine met een – door Mercedes beloofde – actieradius van 750 km en een futurisch ontwerp. Prijskaartje? Het is af te wachten of de komst van de limousine even onopgemerkt zal blijven als het verdwijnen van zijn naamgenoot.
Ook een Mercedes-studiecentrum voor de ontwikkeling van E-auto’s wordt op de schop gedaan:
Ter illustratie over de crisis in de E-auto’s:
Blijkbaar trekken de autofabrieken – en niet uitsluitend in Duitsland – hun conclusies:
De hoge prijzen en het schrappen van subsidies door regeringen schrikken kopers van elektrische wagens af volgens OPmobility. Dat heeft gevolgen voor de industrie. De productievolumes van elektrische wagens liggen maar liefst 40 procent lager dan de oorspronkelijke verwachtingen. Zo heeft onder meer autogroep Stellantis (Peugeot, Fiat, Opel, Citroën) de productie van elektrische wagens stilgelegd in de fabriek in de buurt van Turijn. Lees: https://www.hln.be/autobedrijven/automakers-werken-weer-aan-wagens-met-verbrandingsmotor~a72828e2/
De immigratiekraan staat open – er wordt zelfs niet gedweild
Nieuwe nationaliteitswet in Duitsland: dé kers op de linkse taart
Het nieuwe wetsontwerp betreffende de nationaliteitsverwerving, het kernproject van de links-liberale Ampelcoalitie, is van kracht. Hierdoor worden inburgering en nationaliteitsverwerving voor vreemdelingen nog vergemakkelijkt. Ze zullen sneller Duitser kunnen worden en – dit is een nieuwigheid voor Duitsland, we hebben niet geschreven: verbetering – ze kunnen hun buitenlandse nationaliteit behouden. Dubbele nationaliteit zal dus de regel worden in Duitsland, zo valt te vrezen.
Sinds enkele dagen kunnen vreemdelingen reeds na een wettig verblijf in Duitsland van minstens 5 jaar de nationaliteit krijgen – tot hiertoe was dat 8 jaar. En: wie uitstekend presteert in school, wie onmiddellijk werk vindt en aan het werk gaat, goed Duits spreekt en zich op vrijwilligersbasis in het burgerleven engageert (sportverenigingen bijvoorbeeld) kan reeds na 3 jaar worden ingeburgerd. De regeling dat de persoon, die de Duitse nationaliteit aannam, de eigen nationaliteit verloor, verdwijnt. Voor volwassen Turken betekent dat dat ze voortaan een dubbel stemrecht hebben, in Duitsland en in Turkije.
CDU en AfD verklaren dat ze wet terugdraaien als ze aan de macht komen
Het is niet alles: ook kinderen genieten van deze wetsaanpassing, want bij de geboorte worden ze automatisch Duitser en kunnen ze de nationaliteit van hun ouders eveneens behouden. Voorwaarde is wel dat één ouder minstens 5 jaar in Duitsland leeft en een verblijfsrecht heeft. Tot nu toe moesten kinderen als ze 21 jaar werden, kiezen tussen de nationaliteit van hun ouders en de Duitse. Ze moeten voortaan niet meer kiezen.
AfD en CDU steigeren – en terecht. Zo stelt Alexander Throm, expert binnenlandse zaken voor CDU en parlementslid, dat deze wetswijziging niets anders is dan een Turbo-Einbürgerung, een turbo-nationalisering. AfD-parlementslid Gottfried Curion, zegt dat men de nationaliteit verkwanselt en er een tweede handsproduct van maakt. Beide partijen hebben al aangekondigd de wetswijzigingen terug te draaien als ze aan de macht komen.
In 1977, bij de totstandkoming van de sociaalliberale regering onder kanselier Helmut Schmidt en bij de eerste nationaliteitswijziging dus, heette het nog: “De Bondsrepubliek Duitsland is geen migratieland. Het is niet haar streefdoel het aantal Duitse onderdanen gericht te doen aangroeien door nationaliteitsverwerving”. In het jaar 2023 kregen 200100 vreemdelingen de Duitse nationaliteit, nooit lag het cijfer hoger, aldus het Statistisches Bundesamt. Meer dan de helft van hen kwam uit Afghanistan, Syrië, Turkije, Irak en Roemenië. Het worden er dit jaar meer, véél meer.
Peter Logghe
Nvdr bij Dooflandlogo: “Doof” betekent in het Duits niet “doof, hardhorend”, maar wel “stom, idioot…”
Dagdagelijkse werkelijkheid in Duitsland
De Post en pakjesleverancier DHL willen hier niets meer leveren:
Als men de derde wereld binnenhaalt, wordt men zelf de derde wereld.
Een rustige vakantiebestemming
De klassieke vakantielanden kreunen onder de toeristendruk(te). Voor de reiziger die alles gezien, alles beleefd heeft: een bestemming waar geen lallende, dronken toeristen je nacht- en strandrust zullen bederven. Integendeel…
Liet ook deze Samson zich verleiden?
Zoals zijn naamgenoot in het Oude Testament, heeft Diederik Samson ook een zwakte. Geen Delilah, maar wel het slijk der aarde. Ook al druist dit in tegen zijn verkondigde principes.
Het is gemakkelijker een hond voorbij een hotdogkraam te loodsen, dan een socialist voorbij een berg geld.
Buikgevoel?
Als men de derde wereld binnenhaalt, wordt men zelf de derde wereld.
Duitse voetballer Toni Kroos: “Dit is niet meer Duitsland zoals ik het ken”
Toni Kroos, zovele jaren speler in de Duitse Nationalmannschaft, internationale voetballer en toptalent, heeft zich bij het afsluiten van zijn voetbalcarrière bezorgd getoond om de toestand van zijn vaderland. Hij ziet zijn dochter bijvoorbeeld veiliger opgroeien in Spanje dan in Hamburg, Berlijn of München. Eigenlijk is hij teleurgesteld, maar hij wikt zijn woorden om tegen niet teveel tere schenen te schoppen: “Ik vind Duitsland nog steeds een heerlijk land, ik ben er ook graag, maar het is bijlange niet meer het land zoals het er 10 jaren geleden uitzag, toen we naar Spanje trokken”, aldus Kroos in een recente podcast Lanz & Precht van de journalist Markus Lanz en de filosoof Richard David Precht.
Het voelt ànders aan in het land. Hij zocht naar zijn woorden, liet hij tijdens de uitzending verstaan: “Hoe kan ik mij zo goed mogelijk uitdrukken, zonder in een hoekje te worden gedrumd?” Zijn dochter was net 7 geworden: “Als iemand mij zou vragen: ‘Zou je je dochter op haar 14de ’s avonds thuis laten vertrekken, in Spanje of eerder in een Duitse stad?’, zou ik vandaag zeker Spanje antwoorden”. Hij wilde niet overdrijven, zei hij, maar in Duitsland was toch al een ander “gebeurd”.
Zo had hij twijfel of zijn dochter in Berlijn, München of Hamburg “zonder kleerscheuren thuis geraakt”. 10 jaar geleden was zoiets ondenkbaar in Duitsland. En moeilijk naar woorden zoekend wees hij in de richting van de migratiecrisis als kernpunt bij het gewijzigde veiligheidsgevoel in zijn vaderland. “Tja, hoe moet men het stellen, namelijk dat Duitsland vol is en dat het een thema is bij de mensen”. Hij heeft niets tegen “de grondidee dat mensen komen en dat we mensen nodig hebben”. Maar het gebeurde te ongecontroleerd. “Men is er dus niet in geslaagd, in deze grondidee. De Duitse overheid heeft het onderschat”.
Dit zegt het buikgevoel in Duitsland, het zal niet wezenlijk verschillen van het buikgevoel bij ons of in Frankrijk. Alleen weigeren de progressieve, liberale of liberaal-progressieve regeringen hier (voorlopig?) rekening mee te houden.
Peter Logghe
Ter illustratie: