![MM900285281[1]](https://i0.wp.com/www.golfbrekers.be/wp-content/uploads/2013/02/MM9002852811.gif)
Verboden symbolen
Beste,
In “Golfbrekers” je bijdrage over “Peace Tour” en je belevenissen in Peking gelezen. Wat is de wereld toch klein. Met Frank Boogaerts, huidig burgemeester van Lier heb ik samen TEW gestudeerd aan de UA. Dat “Pallieter” het lievelingsthema van Ludo Laagland was zal hem zeker plezier doen. Het atelier van Hans Laagland is nog altijd in het ouderlijk huis van Ludo. Na de oorlog hebben Ludo en mijn vader een tijdje “gelogeerd” in Leuven Centraal.
Boerenknaap met zonnebloem, Ludo Laagland
Bijgevoegd gedicht heeft Ludo daar voor mij gemaakt. Ludo is steeds een vriend des huizes gebleven. De eerste jaren na de oorlog toen wij al in Antwerpen woonden logeerde hij vaak bij ons. Hij kwam toen aan de kost als portretschilder. Later werd hij vooral bekend als landschapsschilder en publiceerde hij ook enkele dichtbundels. In 1996 werd Ludo door een hersenbloeding getroffen en kon niet meer praten.
Hij bleef tot aan zijn dood een echte “Pallieter” en elke keer we hem in Zichem bezochten was het voor hem feest.
Met vriendelijke groeten vanuit Dasmarinas (Filipijnen)
Willy De Ryck
Zoals u waarschijnlijk via de media al heeft vernomen wordt het woord “ALLOCHTOON” in meerdere steden en gemeenten uit het vocabularium verbannen.
Op de site van een Antwerpse krant heeft een lezer, de heer D.S., hier op gereageerd en stelt voor om het woord “ALLOCHTOON” te vervangen door het woord “NIEFANIER”.
Voor mensen met een Antwerpse tongval zal het natuurlijk makkelijker zijn om uit te spreken dan voor mensen van ander Vlaamse regio’s, maar eens het woord is ingeburgerd zal dat geen problemen meer opleveren.
Langs deze weg doe ik dan ook een oproep om dit woord meer en meer in uw dagelijkse omgang te gebruiken.
Als u dus iemand ziet die aan de kenmerken voldoet kan u zeggen: “Hallo, goeden dag, gij zijt precies NIEFANIER.” !
Wes Hardin
Volgens een onderzoek van Motivaction in opdracht van de krant Trouw hebben de Nederlanders meer vertrouwen in het koningshuis dan in de politiek.
Overigens is er met name in de grote steden en onder jongeren ook een aanzienlijke groep die vindt dat de monarchie best mag worden afgeschaft, zo schrijft Trouw.
Voor het onderzoek is een representatieve groep van ruim 1200 Nederlanders ondervraagd. Voor driekwart van hen staat het voortbestaan van de monarchie niet ter discussie.
Daartegenover is 11 procent van mening dat het koningshuis moet worden afgeschaft, 14 procent is daar minder uitgesproken over, maar neigt wel naar die mening.
Een ruime meerderheid (59 procent) zegt vertrouwen te hebben in het koningshuis. Slechts 12 procent van de Nederlanders heeft vertrouwen in de politiek, blijkt uit het onderzoek.
Een dergelijke enquëte in het land b zou de deelnemers in serieuze gewetensnood kunnen brengen. Hoe kan men nu kiezen tussen de pest en de cholera?
Sofie
Turtelboom op tv
Toevallig zat ik bij nonkel Frans. Toevallig is eigenlijk niet het juiste woord. Nonkel Frans heeft van zijn dochter Angèle een televisietoestel gekregen. Een uitgesteld verjaardagscadeau. Het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad. Nonkel was er niet over te spreken. Het nieuws beluisterde hij tot nu op de radio.
Maar zijn gehoor gaat serieus achteruit en een hoorapparaat kost ook stukken van mensen. Dus, de goedkoopste oplossing: een tv-toestel, dacht zijn dochter. Dus werden ik en mijn broer Mon uitgenodigd om deze middag te komen mee-eten en, en passant, nonkel Frans zijn nieuwe aanwinst te komen bekijken. Zo gezegd, zo gedaan. De tv-technicus had aan Angèle alles ne keer of drie uitgelegd en wonder boven wonder bij de eerste aanklik hadden we beeld.
Probleempje: bij Annelies Van Herck, die uiteraard het nieuws in het Vlaams brengt, geen ondertitels. Daar zat dan nonkel Frans zonder hoorapparaat. Beeld had hij, maar gene klank. Thuis heeft mijn broer Mon dat ook regelmatig. Eerlijk gezegd, dat ligt veelal aan hemzelf als hij al eens te diep in het glas heeft gekeken. Maar nu zitten we dus met nonkel Frans en zijn probleem.
Wij zaten aandachtig te kijken en te luisteren naar wat Annelies ons te vertellen had. Komt daar plots Annemie Turtelboom op het scherm. Wie is da?, wou nonkel weten. Nonkel Frans had over da mens al eens iets gehoord maar verder niet veel aandacht aan geschonken. Zoals hij al jaaaaren weet; zulke mensen praten veel en doen meestal niets. Maar nu hij haar voor de eerste keer zag, vroeg hij om tekst en uitleg. Straks, zei Mon, die wou zelf weten wat er nu weeral te gebeuren stond met onze verrijkers. Want als da mens in beeld komt is criminaliteit en verrijking nooit ver weg.
Intussen bleef nonkel maar zagen . Het geluid harder zetten bracht geen soelaas. Intussen legde Turtelboom uit dat er nu eens serieus zou opgetreden worden tegen al dat gespuis. Je zag aan Mon zijn gezicht dat er weer eens veel geblaat en weinig wol aan te pas zou komen. Ik zelf luister al niet teveel meer naar dat getater. Vanaf ik het woord enkelband hoorde vallen wist ik al genoeg. Straffen vanaf 6 maand tot 3 jaar zullen voortaan moeten uitgezeten worden met een enkelband. Tsss! Dat wordt schrikken, zei ik tegen Mon.
Rattekop: variante voor een man – dit is niet madam Turtelboom
Nonkel werd nu écht ambetant, want hij wou absoluut weten wat da vrouwmens met hare rattekop te vertellen had. Da woord “rattekop” kwam van nonkel Frans, niet van mij.
We raakten het gezaag van onze nonkel en den uitleg van Turtelboom moe. We hebben den tv dan maar afgezet en Nonkel Frans uitgelegd hoe de vork aan de steel zat. Nie in een paar zinnetjes. We hebben hem uitgelegd of liever proberen uitleggen hoe tot nu het gerecht omging met criminelen. Vruchteloos. Nonkel Frans had de tijd nog gekend dat, wanneer je een koe had gestolen, je met klieken en klakken in den bak vloog voor een jaar.. Toen was er nog plaats voor zulke bandieten. Hij was daar ooit het slachtoffer van geweest. Als we hem nu probeerden uit te leggen dat “jongeren” die een oudje een mes in de buik hadden gestoken, na een uur weer vrij en vrolijk rondlopen kon de brave man niet meer volgen. Van in zijne tijd kon hij zich zulk geval niet herinneren. Nu moet ik erbij vertellen dat nonkel al zowat 30 jaar op pensioen is en sindsdien sporadisch onder de mensen komt. Een gelukkig mens dus!
Na den uitleg over madam Turtelboom en haar nieuwe harde aanpak wist nonkel meer dan genoeg. Mijn broer Mon is er goed bij gevaren. Zijne tv is al zowat 15 jaar oud. Niet dat hij erom heeft gevraagd. Nee, nonkel Frans moet geen tv meer. Hij wil nog enkel voedsel en rust. Angèle vindt dat ook, hij windt er zich teveel in op zegt ze.
Misschien zal hij zich op aandringen van zijn dochter Angèle toch een hoorapparaat aanschaffen om naar het nieuws te luisteren. Of dat een lang leven is beschoren op de oren van nonkel wachten we, allé ik toch, met een beetje ongeduld af. Want den eerste keer dat hij Di Rupo of Verhofstadt hoort, áls hij hen al hoort, kennen we den afloop al.
Ik heb met mijn broer Mon afgesproken; hij den tv en ik het hoorapparaat. Mijn gehoor is ook niet meer wat het geweest is en soms nogal selectief bovendien. Den elektrieken fiets van nonkel, die hij voor een jaar of 5 had gekocht, heeft Angèle aangeslagen.
Mon & Achilles
Samen op stap
Af en toe komt bij ons de behoefte eens op om een stapke in de wereld te zetten. Vaak gebeurt dat niet . Dat ligt niet aan ons maar meer aan de madam van mijn broer Mon. Zijn vrouw is nogal van het bazige type, vandaar. Mijn vrouw, mijn naam is Achilles, is soepeler in die zaken. Ze weet dat ik anders zit te mokken dat het geen naam heeft.
Dus wij, Mon en Achilles, samen op stap. Nonkel Frans die enkele maanden geleden mee op uitstap was hebben we wijselijk thuis gelaten deze keer. Die is nog altijd niet bekomen van zijn Chinees avontuur op het De Coninckplein in Antwerpen. Die is op zijn boerderijtje gebleven. Angèle had ons verwittigd hem in het vervolg met rust te laten of er zou wat zwaaien.
Voor ons geen probleem dan konden we ‘t stad eens van wat naderbij gaan bekijken. We zijn wel alle twee dikke zeventigers, maar daarom nog niet uitgeteld. Dus vertrokken we rond de middag en eerst in hetzelfde restaurant, waar we nonkel Frans hadden getrakteerd, het Nachtegaaltje, een beetje gaan eten. Ne fermen biefstuk! We konden er dus goed tegen.
Mon kent Antwerpen goed, zoals ik al eens vertelde. Terug naar de parking op Sint Anneke en vandaar den 5 richting centrum. Uitgestapt aan ‘ de Diamant’ en vandaar te voet naar café Jozef. Die kroeg kenden we alle twee.
Eerste tegenslag: het waren nieuwe uitbaters. De Marcel had zijn zaak overgelaten konden we verstaan uit de zoeloe-uitleg van een madam uit de buurt. Geen foto’s meer aan de muur van Filip De Winter, Annemans of andere kopstukken van het Vlaams Belang. Wegwezen.
Waar naartoe? In die buurt is dat een serieus probleem geworden. Mon had drie jaar van zijn jeugd in de Van Schoonhovestraat doorgebracht en was er bij tijd en stond nog teruggekeerd. Een plezante uitgangsbuurt. Maar dat wist onze nonkel Frans ook te vertellen. Wij, die met veel moed aan onze uitstap waren begonnen, hebben de desillusie van ons leven beleefd.
Misschien is er nog wel in die buurt een café waar je in eigen taal wordt aangesproken, wij hebben die niet gevonden. Van dat soort theehuizen waar je als aboriginal wordt buitengekeken des te meer. We zijn dan maar van de ene bruine straat naar de andere gedwaald en na een paar uur van pure ellende in de wachtzaal van het Centraal Station nog iets gaan drinken.
Vandaar naar de ondergrond, waar het wemelt van de vreemdelingen, vervolgens tram 2 richting Sint Anneke. Onderweg naar huis hebben we nog wat zitten zagen over hoe Antwerpen op die enkele tientallen jaren is veranderd. Hoe het mogelijk was dat nu vreemden die stad hebben veroverd. Iets waar “den Duits” niet in gelukt was, zei Mon, hebben de moslims zonder slag of stoot gekund.
Ik, die nogal op internet zit te neuzen, had daar min of meer een uitleg voor. Dat ligt aan de nieuwe collaboratie, vertelde ik aan onze Mon. Onze eigen politiekers hebben er zelf voor gezorgd dat het zover gekomen is. Voor de stemmekes hé Mon, voor de stemmekes!
Intussen waren we bij mij thuis geareiveerd. Mijn madam schrok zich een hoedje. Die had ons nog lang niet verwacht. Het was nog geen zes uur en we waren al terug. We hebben wel afgesproken om er tegen nonkel Frans en zeker tegen zijn dochter Angèle met geen woord over te reppen. ‘t Is te zeggen over onze desillusie. Hoe was’t?, wilde mijn vrouw weten, met een venijnig lachje. “Goed zulle”, loog Mon, “we hebben een heel stuk van de wereld gezien.” En dàt was dan weer niet gelogen.
We hebben dan nog samen bij mij thuis een boterham gegeten met een tas koffie . Verder hebben we afgesproken, ALS we nog eens op stap gaan, in ons stamcafé te blijven en met enkele vrienden een kaartje te leggen. We winden ons daar ook wel eens op, maar onze bloeddruk blijft toch nog binnen de perken. Maar voor ons, mensen van den buiten, kan Antwerpen voor ons part gestolen worden.
Mon & Achilles .
Ik ben boven de 65 jaar.
Ik heb hard gewerkt sinds mijn 14de. Behalve op enkele momenten van serieuze gezondheidsproblemen heb ik 40 tot 60 uren per week gewerkt en mij in 43jaar geen dag ziek gemeld.
Ik verdiende redelijk geld, maar had mijn baan of mijn salaris niet geërfd en ik werkte om daar te komen waar ik vandaag ben.
Als je de economie bekijkt, lijkt het geen goed idee te zijn, gepensioneerd te worden. Maar ik ben gepensioneerd – héél gepensioneerd zelf.
Ik ben het moe, om te horen, dat ik “mijn rijkdom moet verdelen” onder mensen die mijn vorm van werk-ethiek niet kennen.
Ik ben het moe om te horen, dat de regering het geld dat ik verdiend heb, van mij wil afpakken – desnoods met geweld – en het aan mensen te geven, die te lui zijn zelf geld te verdienen.
Ik ben het moe, dat men mij vertelt, dat ik mijn levens-standaard moet verlagen en zodoende de verwarming van de planeet tegen te gaan en niemand mag erover debatteren.
Ik ben het moe, verteld te krijgen, dat drugverslaafden ziek zijn en dat ik hen moet helpen, hen ondersteunen en ze medisch laten behandelen, en dat ik zou moeten betalen voor de schade, die zij aanrichten.
Is er misschien ooit een reuze-bacil vanuit een donkere straat gesprongen, die hen heeft gepakt en tegen hun wil ‘witte poeder’ in hun neus heeft gedwongen of een naald in hun arm gestoken, terwijl zij zich hevig probeerden te verzetten?
Ik ben het moe, om te horen, hoe ‘goede’ atleten, entertainers en politici van alle mogelijke partijen het over onschuldige of domme fouten hebben, als wij maar al te goed weten, dat hun enige fout was, zich te laten betrappen.
Ik ben moe van mensen die op hun rechten pochen, arm of rijk.
En ik ben mensen, die geen verantwoording voor hun eigen leven en acties willen nemen, werkelijk moe.
Ik ben het moe, te horen, hoe zij de regering of anderen voor hun problemen verantwoordelijk maken.
Ik ben het ook moe en beu, te zien, hoe jonge mannen en vrouwen in hun teenager-jaren en hun begin 20er-jaren zich met tatoeages en metalen “bijoux” bedekken en op die manier geen werk vinden, omdat geen firma zulke jongeren een baan wil geven. Op die manier kunnen zij dan naar de Sociale Dienst stappen.
Ja, ik ben verdomde moe. Maar ik ben ook blij, dat ik boven de 65 ben ..
Want nu hoef ik niet (meer) te zien, wat deze mensen van de wereld gaan maken.
Ik heb wel medelijden met mijn kleinkinderen en hun toekomstige kinderen.
God zij dank, dat ik op de terugweg ben en niet op de heenweg.
Dit zal waarschijnlijk niet wijd en zijd gepubliceerd worden, behalve als wij het doorsturen.
Dit is uw kans, om een verschil te maken.
Ik ben boven de 65 en ben moe.
Ludo
Een zeer verontrustend bericht staat in de Antwerpse Volksgazet te lezen, namelijk: er zouden 250 scholen in Antwerpen niet brandveilig zijn.
Om die scholen wettelijk in orde te maken is er nagenoeg 200 miljoen euro nodig. Er is zo te zien niet alleen gebrek aan geld voor renovatie of bouw. Voor het meest essentiële ontbreekt het geld. De Antwerpse jeugd zit in onveilige lokalen.
Voor wie een beetje bekend is met de regels van de brandweer en de veiligheidseisen zal zeker bij dit bericht verwonderd opkijken. Nu moet u als particulier eens trachten van de brandweercommandant gedaan te krijgen om een gebouw in gebruik te nemen dat voor het publiek wordt open gesteld. Ik kan u verzekeren, wanneer de regels niet werden gevolgd, is de kans onbestaande dat de deuren worden geopend. En gelijk hebben ze. Het risico is veel te groot.
Stel nu, laat ons hopen dat het niet gebeurt, dat er in één van die scholen brand uitbreekt met noodlottige gevolgen. Wie zal daarvoor de verantwoordelijkheid dragen ? De stad, de brandweer, het ministerie van onderwijs? Kunnen die scholen eigenlijk wel in gebruik blijven? Dát zou de vraag moeten zijn. Waarom lezen we daar nooit iets over in de kranten? Als er dan al geld dient vrij te worden gemaakt dan wel hiervoor. En nu spreken we alleen over Antwerpen terwijl het in andere steden als bijvoorbeeld Gent niet beter is. Het is onmogelijk dat de brandweercommandanten niet op de hoogte zouden zijn van deze toestand. Onbegrijpelijk dat ze hier hun verantwoordelijkheid niet nemen. Zoals meestal: er moet eerst een ramp gebeuren alvorens wordt opgetreden.
Argusoog
Bron: http://www.filipdewinter.be/antwerpse-volksgazet-editie-lente
Pas op of…
Nu gaat het totaal de verkeerde kant op. De laatste tijd horen we met de regelmaat van de klok dat een treinconducteur wordt aangevallen door ‘allochtonen’. In het Sint Pieterstation van Gent verandert dat in ‘Gentse makaranen’ of zoiets. Voor de treinbegeleider maakt het allemaal niet veel uit. Die wordt meestal afgevoerd naar het hospitaal met, in het beste geval hier en daar wat breuken of kneuzingen. Die krijgt in dergelijke gevallen een prima verzorging.
Maar nu hebben we te maken met een totaal ander geval van ‘agressie’. Zeker niet alledaags. Een treinconducteur vraagt aan ‘jonge allochtonen’ (niet in Gent dus) om hun vervoerbewijs te tonen. Normaal wordt dat niet gedaan uit ‘respect’ voor deze jongelingen. Die zijn dat niet gewoon om zo aangesproken te worden. Normaal laat de begeleider zich intimideren of incasseert hij enkele blauwe plekjes. Maar hier ontstaat er een geduw en getrek. En stel het u voor de treinbediende dreigt met een sleutel te slaan naar die achtergestelde mensen.
Gelukkig is daar een meer begoede jongen bij die alles met zijn zuurverdiende gsm op film kan zetten en verspreiden op Youtube. De gevolgen laten zich raden. Een diepgaand intern onderzoek bij de NMBS.
Was het wel noodzakelijk om hun ticket te vragen? HOE heeft de conducteur dat gevraagd? Heeft hij zich aanmatigend opgesteld? Ja natuurlijk, die onverlaat dreigt te slaan met een tang. Die gooit die mensen zomaar uit de trein. Stel u dat even voor. Gelukkig allemaal te zien op het filmpje van deze allochtone jongen. Maar er is een kansje dat de NMBS deze aggresieve begeleider voor één keer niet zal bestraffen. Maar zulke zaken zijn niet voor herhaling vatbaar. Bij NMBS staat vriendelijke bediening hoog in het vaandel. En nu zoiets? “Pas op of ik sla met mijn tang, snottebel”! Nee, dat hoort er niet bij. Goed voor één keer!
Jos
De geel-zwarte paraplu met het rode biesje van De Wever
ALS, ALS, ALS….Dat is in het kort wat De Wever meegeeft in Knack. Hij is een meester geworden in ALS-verhaaltjes! Zelfs als je een belgicist bent hebt u, als u De Wever gelooft, alle redenen om op zijn partij te stemmen. En dàt is nu precies de nagel op de kop.
Maar Bart De Wever wil twee heren dienen. En zoals men sinds vele eeuwen weet, dat is onmogelijk. Voor De Wever dus wel. Maar leep als hij is, laat hij de mogelijkheid voor een onafhankelijk Vlaanderen open. Tenslotte staat dat in zijn programma nog altijd als eerste programmapunt. Lees je zijn uitspraak goed, dat zal je merken dat Bart zijn windhaan goed heeft geplaatst. Hij voelt dat de wind vooral uit belgische richting blaast. Twee derden van de Vlamingen, weet hij uit een recente studie, is nog altijd belgicistisch-gezind. Hijzelf behoort ook bij dat soort Vlamingen. Hij laat optekenen bij VTM dat hij een beter bestuur wil voor ALLE belgen.
De Walen kunnen gerust slapen. En dan begint Bart De Wever aan zijn stukje komedie van de betere soort. Je moet om een beter bestuur te krijgen, hervormingen aanvaarden, aldus de tweede slimste van Woestijnvis. Dat liedje raakt afgezaagd, Bart. Uw confederalisme is een ballonnetje dat al werd doorprikt. Dus nu een ander deuntje gezongen.
De doorsnee Vlaming heeft door dat uw poging tot confederalisme in dit land een onmogelijke zaak is. Walen zullen nooit toestaan dat Vlaanderen die “vette vis” vangt waar u het voortdurend over had enkele jaren geleden. Ook dat fabeltje is een stille dood gestorven, precies zoals uw confederalisme en de uitschuiver van Bourgeois over “totale autonomie”, zoals morgen elke poging zal sterven, welke naam er ook aan wordt gegeven, om Vlaanderen binnen dit land te geven waar het recht op heeft.
Voorlopig oogst de Wever succes met zijn spreekwoordelijke ‘borrelnootjes’! Hoe komt dat? Heel eenvoudig om het feit dat de Vlamingen hun hoop stellen op beter! Wat dat “beter” inhoudt, laat De Wever in het ongewisse. Daar geeft hij met “ALS” steeds een antwoord op! De toestand, zoals de Vlamingen hem vandaag aanvoelen, vraagt om “verandering” waar De Wever handig op inspeelt. Zelf weet hij maar al te goed dat “verandering” zoals hij het Vlaanderen voorspiegelt totaal onmogelijk is in dit apeland. Bij zulke verandering spat dit land uiteen. Om te veranderen moet men in dit land met minstens twee zijn. Dat is al meer dan 180 jaar onmogelijk gebleken.
De enige verandering is de Vlaamse onafhankelijkheid. Het werd al meermaals geschreven: De Wever is daarvoor de enige hinderpaal. Zijn fabeltjes zoals “ALS zonder de PS” of “ALS Europa goed evolueert..” dan zal je zien wat je zult zien.
De Wever leeft ofwel op een andere planeet ofwel is hij een bedrieger. Iedereen ziet waar het met de unie naartoe gaat. Iedereen ziet dat de landen van de eurozone in een catastrofe worden meegesleurd. Als vandaag De Wever hoopt dat die unie goed evolueert en nog méér bevoegdheden naar zich moet toetrekken, dan zeg ik ronduit dat De Wever voor wat Vlaanderen betreft, een gevaarlijk individu is, die misbruik maakt van de goedgelovigheid van de kiezers. En leest u het artikel bij Knack, dan merkt u dat hij ook dààr de mogelijkheid voor een ommezwaai open laat. (“Als Europa goed evolueert en bevoegdheden naar zich toetrekt, en een betrouwbaar, solide niveau wordt – wat vandaag helaas niet het geval is -, …). Wat helaas vandaag niet het geval is!
De Wever blijft dus hopen op beter, tegen beter weten in. “Maar in dat geval denk ik dat iedereen zich daar ook heel goed bij zal voelen.” Begrijpen we De Wever goed? ALS dus niet met PS wordt geregeerd, ALS Europa goed evolueert en ALS N-VA het voor het zeggen krijgt, dan ZAL de Vlaming zich goed voelen. Jammer dat De Wever historicus is en geen chemicus. Hij zou dan een pil kunnen uitvinden en promoten die de Vlaming met de glimlach in zijn broek laat kakken.
Jos
P.S. Hier kunt u het bewuste artikel in Knack lezen.