Voor wie het nog niet wist, Esther en Abi Ofarim, hebben een zoon, Gil, die in de voetstappen van zijn ouders, vooral van zijn moeder, wil stappen. Wat heeft een beginnend zanger, die een internationale carrière op het oog heeft, nodig om door te breken? Een goede stem, een pakkend lied… én media-aandacht!
En wat kan daarbij een ietsiepietsie helpen? De slachtofferrol. Niet zomaar een slachtofferrol, maar wel deze, die in Duitsland nog steeds het meeste kans op succes heeft: u weet wel: antisemitisme.
Gil werd volgens eigen zeggen tot in het diepste van zijn ziel gekwetst toen hij aan de receptie van een hotel niet op zijn beurt bediend en bovendien gesommeerd werd zijn ketting met davidsterhangertje niet ostentatief ten toon te spreiden. Pas dan zou hij kunnen inchecken.
Hij legde klacht neer. Kreeg vervolgens een glansrol in talrijke poco kranten. Let wel: onze redactie is meer dan een doorsnee burger vertrouwd met de taal van Göthe en wij kunnen alleen maar bevestigen dat Gil zijn Duitskennis niet in Israël op de schoolbanken verworven heeft. Hij moet sinds jaar en dag in een Duitstalig land wonen. Trouwens, zijn moeder, Esther Ofarim was er – damals – zeer populair. Hij zal zijn kansen op succes op voorhand hoog ingeschat hebben.
Versie van het hotel: Ofarim werd zeer onaangenaam, voelde zich benadeeld (?), hij werd luid… vervolgens werd hij verzocht het hotel te verlaten. Punt.
Ofarim begint prompt op zijn slimme telefoon te tokkelen, waarschijnlijk om zijn verhaal aan de pers te verkopen… en hij heeft ermee succes: antisemitisme! Tot Bild erachter aangaat en blijkt dat de waarheid héél ernstig geweld aan gedaan werd!
Zijn deze gebeurtenissen nu wereldschokkend? Niet echt, maar ze tonen wel aan hoe snel racisme, antisemitisme, discriminatie en andere beschuldigingen geuit én geloofd worden. In dit geval steunde het hotel de receptie-medewerker, maar het had heel anders kunnen uitdraaien: ontslag, broodroof, proces en andere financiële gevolgen!
