Zelfs niet voor spek en bonen

De lopende staatshervorming begint nu meer en meer concrete vormen aan te nemen. Zo zullen redelijk wat bevoegdheden overgedragen worden aan de gewesten, of aan gewestelijke regelingen. De Gemeenschappen krijgen zo goed als niets, ‘tenzij’ in Brussel waar ze enkele bevoegdheden moeten afgeven.

Maar Guy Vanhengel (OpenVLD) en Ingrid Grouwels (CD&V) zijn niet happy met de wijze waarop de vier Franstalige partijen dat verder willen regelen. Brusselnieuws is lakoniek over de afspraken die de nationale partijvoorzitters van PS, MR, Ecolo en CDH daarover maakten: Ze ‘willen die bevoegdheden naar het gewestelijke niveau doorsluizen in Wallonië en naar de Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie in Brussel. Bovendien moet er een koepel komen die erover waakt dat het beleid in Wallonië en Brussel op een gecoördineerde manier wordt gevoerd. Die koepel moet er bijvoorbeeld over waken dat er overleg komt bij een verdere evolutie in de wetgeving.’.

Het is u vast ook opgevallen dat het de nationale voorzitters van de vier Franstalige partijen zijn die hier beslissen over Brusselse zaken.

Maar hoewel kinderbijslag, sport, rusthuizen en mentale gezondheidszorg dan de facto gewestbevoegdheden zouden worden, bleken de Vlaamse Brusselaars volledig buitengesloten uit het overleg over hoe het hoofdstedelijke gewest haar toekomstige werking. Vanhengel en Grouwels zaten er zelfs niet voor spek en bonen bij.

Voor de Brusselse Vlamingen was het Vlinderakkoord al een gigantisch bittere pil: we zullen geen direct verkozen Kamerlid meer kennen; we worden uitgesloten van steeds meer hoge ambten  – nu zelfs ook formeel. De bestaande discriminaties in Brussel blijven bestaan, zonder uitzondering, en enkele nieuwe discriminaties maken hun opwachting. Parallel wordt de Vlaamse Gemeenschap meer en meer ontmand om ons nog te kunnen verdedigen. Dat was de status ruim een jaar geleden.

En nu blijkt het dus nog grauwer. Vlamingen zouden – afgaande op de concrete voorstellen – uitgesloten worden van de benoeming van de procureur des konings in Brussel en de Franstalige partijen sluiten zelfs de Vlaamse uit de Brusselse Gewestregering meer en meer uit van fundamentele beleidskeuzen.

Waar hoorden we weer die grote instemming met deze staatshervorming? Het kan verkeren.

Sandra Vermeiren, Brusselse Vlaming, steeds op zoek naar de scherpste pointe in de politiek