GRAFSCHRIFT VAN MIJN VOETEN

Wanneer ik dood en ver van hier
Zal liggen onder groene grassen
Zet dan geen bloemen op mijn zerk
Stouw geen fanfare naar de kerk
Maar zorg dan dat mijn schoenen passen.

Want ver zal ik nog moeten gaan
Om in het paradijs te mogen…
Lees dus geen rede op mijn graf
Al schrijft ge ze waarschijnlijk af,
Maar denk eens aan mijn eksterogen.

Louis Verbeeck, uit: “Vergulde Ramenassen”  (1960)

Mocht uw geheugen u in de steek gelaten hebben: u kan hem hier samen met Louis Paul Boon, Nora Snyers en Gaston Durnez bekijken en vooral beluisteren in een zwart-wit TV-programma (anno 1964)dat nu niet meer mogelijk zou zijn wegens te weinig schutwoorden, te traag, te weinig inclusief…en misschien ook wel te kritisch t.o.v. de huidige maatschappij.