Zwangerschapsonderbreking. Abortus. Wetsvoorstel voor versoepeling. Ingreep. Seksexperte Goedele Liekens als vrouwen’rechten’goeroe. Je kan het ook een vooraf geplande moord op een ongeboren kind noemen. Maar niemand zegt dit. Niemand vindt dit belangrijk. Niemand treurt om een ongewenst levend wezen dat niet de kans had te groeien, het levenslicht te zien, liefde te geven én … geliefd te worden. Blijkbaar is een zwangerschap een ziekte geworden, een ziekte waarvoor je even naar een “genees”heer/mevrouw gaat die het probleem zal oplossen. Doén oplossen.

Een kind laten verdwijnen is tot een dossiernummer – wetsvoorstel, meerderheid parlement – in de politieke mallemolen geworden.

Wie ongewild een gewenst kind heeft verloren – miskraam, vroeggeboorte… – wie jarenlang tevergeefs probeert een kinderwens in vervulling te laten gaan, wordt door deze weggooi-maatschappij nogmaals getroffen. Zij denken aan hun gemiste, vermiste, te vroeg gestorven of nooit verwekte kinderen, aan doopsels, communies, nieuwjaarsbrieven, huwelijken, die door een speling van het lot nooit konden plaats vinden. En de gelukkigen, die dit alles wel beschoren hadden kunnen zijn… zij gooien dit weg. Sinds wanneer zijn vrouwen geen moeders meer?

Terwijl heel Vlaanderen wekenlang geld verzamelde om één kindje, Pia, een kans op genezing te geven, worden er snode plannen gesmeed om andere kindjes in de moederschoot te doden.

Beschaving? Ach…

Zo ziet een kindje van 18 weken eruit – men noemt het opzettelijk-afstandelijk “foetus” – dat als het van “liberale” vooruitstrevende vrouwen afhangt niet zal geboren worden indien het niet gewenst is. Immers, laat ons wel wezen, mochten de vrouwelijke volksvertegenwoordigers in het halfrond zich hiertegen verzetten dan was noch van een voorstel, noch van een wet sprake.

Er lijkt een parlementaire meerderheid in de maak om de termijn waarbinnen iemand een abortus kan laten uitvoeren, op te trekken van 12 naar 18 weken. Meerdere partijen dienden al wetsvoorstellen in die zin in. Lees verder…

We zijn niet alleen met onze mening: Mark Geleyn schreef in Doorbraak:

Maar ooit, in een nabije of verdere toekomst, zal het onmogelijk worden te ontkennen dat abortus geweld op kinderen is. Ooit zal een generatie met verbijstering terugkijken naar onze tijd en naar onze brutale omgang met abortus. Het soort afschuw waarmee wij terugkijken op vroegere slavenhouders, op gerechtelijke folter of op rassenwaan, zal ooit ons eigen tijdvak te beurt vallen. En dan gaan ze die omgang niet goedpraten als een vergeeflijke blunder van mensen die niet beter wisten.