Ter herinnering aan Benjamin Britten:

Benjamin Britten is de hedendaagse componist die zichzelf als het ware naast de geschiedenis geplaatst heeft, door uitsluitend met traditionele middelen amusante, ontroerende, indringende en affectvolle muziek te schrijven.
Juist hierop steunt waarschijnlijk zijn enorm succes als componist, omdat hij voorbijgaat aan de verworvenheden van de avant-garde (die hij wel kent!), alle diepte opzettelijk vermijdt en alle muzikale middelen die hem in de schoot geworpen worden roekeloos aanwendt. Hij spreidt een moeiteloze productiviteit ten toon door een perfecte beheersing van het componistenmétier, een kennis van de oude muziek en een ontstellend maar eerlijk electicisme.

Geboren in Lowestoft op 22 november 1913, kon hij al die bagage verwerven bij Frank Bridge, John Ireland en Arthur Benjamin. Van geen enkel genre heeft hij een afkeer, en zo is het te verklaren dat de lijst van zijn werken, net als hun kwaliteit overigens, zo uiteenlopend van aard is: opera’s (“Peter Grimes” is de bekendste, en met “The Turn of the Screw” toonde hij zich de meester van het 20ste-eeuwse buffo-genre), vocale muziek (pianoliederen, orkestliederen, orkest met vocale soli, koorwerken), orkestmuziek (“Simple Symphony”, “Variations on a theme of Frank Bridge”), filmmuziek, “A Young Person’s Guide to the orchestra (Variations and Fugue on a Theme of Henry Purcell”), schoolmuziek (“Let’s make an Opera”), religieuze muziek (“Noye’s Fludde”, “War Requiem”), kamermuziek enz.

Verder is Britten bekend om zijn uitgaven van historische muziek (vooral Henry Purcell kreeg zijn aandacht), als dirigent van eigen en andermans muziek, en ten slotte als pianist-begeleider, onder andere van de tenor Peter Pears met wie hij een vast duo vormde.

Op 4 december 1976 stierf Benjamin Britten in Aldeburgh (Suffolk).

Wij vonden dit vraaggesprek met hem terug: