Onze hoofdredacteur mocht dankzij zijn perskaart binnen op het Congres van het Vlaams Belang in Gent.   Schuif de tijdlijn door naar 13’30” voor het begin.

De meest beklijvende toespraak kwam – volgens onze hoofdredacteur – van een grote dame, Barbara Pas, een staande ovatie waard.  Hier kan u de tekst nalezen:

Congres ‘Genoeg woorden, nu daden!’ – 26 november 2016

Toespraak Barbara Pas – fractievoorzitter Kamer

“Goede vrienden,

Na de weinig rooskleurige sociaal-economische schets die Wouter u gaf, rest mij de taak u een overzicht te brengen van de realisaties van de regeringen in dit land de voorbije twee jaar op communautair vlak. Wat hebben ze allemaal voor Vlaanderen gerealiseerd?

Het antwoord is even eenvoudig als ontnuchterend: absoluut niets! Ik had mij eigenlijk de moeite kunnen besparen om een toespraak te schrijven. U had een kwartier sneller aan de receptie kunnen beginnen…

U had ik dat graag gegund, maar al diegenen die voor de verkiezingen zulke stoere Vlaamse beloftes hebben gedaan, die mogen er niet zo makkelijk vanaf komen. Die moeten geconfronteerd worden met hun hypocrisie en systematisch kiezersbedrog.

Zoals u allen weet gooide N-VA alle communautaire beloftes van voor de verkiezingen overboord. Ze koos ervoor om mee te spelen in het Belgische verhaal. In plaats van het betonrot in de fundamenten aan te pakken wil ze enkel de voordeur een nieuw verflaagje geven en het zijn nog tricolore kleuren geworden ook.
Met Belgische recepten kan je natuurlijk geen Michelinsterren halen. Die zorgen alleen voor zure maagoprispingen en voedselvergiftiging bij de Vlaamse burgers. Het pover sociaal-economisch rapport van de regering Michel toont dat nog maar eens aan. Met een staatsschuld van ruim 107% van het BBP en met een begrotingstekort van 3% van het BBP haalt deze regering even slechte resultaten als de regering Di Rupo. Dé grote verwezenlijking is blijkbaar om het in een regering zonder PS even slecht te doen als een regering met PS…

De doelstelling om in 2018 aan een begrotingsevenwicht te komen werd ondertussen  al verlaten. Nochtans hebben de regeringspartijen zich in het regeerakkoord geëngageerd om de begroting in 2018 structureel in evenwicht te brengen. Herinner u dat de N-VA van dat begrotingsevenwicht de inzet maakte van het regeerakkoord. Herinner u dat budgettair orde op zaken stellen de hoofdreden was van de communautaire stilstand. N-VA heeft van het begrotingsevenwicht zelf de inzet gemaakt van het regeerakkoord. Het is als het ware de bestaansreden van deze coalitie. Hier was het allemaal om te doen.

Daarom is er een vijfjarige communautaire stilstand afgekondigd. Daarom bestaat er nu een gigantische intergalactische communautaire leegte zonder voorgaande.

De nefaste gevolgen van die communautaire stilstand heb ik opgelijst in een boek : “De communautaire leegte”, dat vorige week werd voorgesteld. Een boek omdat ik het nodig vind de Vlaming aan te tonen hoe ver die communautaire omerta wel gaat. Een boek omdat wij alle middelen moeten aanwenden om de communautaire stilte te doorbreken, ook en zeker buiten het parlement. Een boek omdat mij dat de gelegenheid geeft om in grote en kleine zaaltjes overal in Vlaanderen dit verhaal te brengen, omdat het crapuleuze mediacordon mij daartoe dwingt. De kranten brachten geen woord over het boek.

Het is gewoonweg mijn taak als Vlaams-nationalist, want het Vlaams Belang blijft nog als enige Vlaamse waakhond over nu N-VA is overgeschakeld in Belgische schoothondmodus. De enige kracht van verandering in de praktijk is dat de Franstaligen het communautaire niet meer afwijzen, omdat N-VA het zelfs niet meer op tafel legt. Er is helemaal geen communautaire vrede, aan Franstalige kant gaan de provocaties gewoon door.

Naar aanleiding van de verschijning van mijn boek kreeg ik het voorstel van Terzake om over het communautaire in debat te gaan met iemand van N-VA. “Zeer graag”, was mijn antwoord, maar het enthousiasme aan de kant van N-VA was net iets minder groot: vier dagen later had men nog steeds geen N-VA’er bereid gevonden om naar de studio te komen en uiteindelijk bevestigde de eindredactrice van Terzake dat Peter De Roover ronduit weigerde over dat thema met mij te debatteren en hij voegde er nog aan toe “en dat zal de volgende jaren ook zo zijn.”

De communautaire stilte mag dus gerust letterlijk genomen worden: er moet in alle talen over gezwegen worden. Bart De Wever, geen last hebbende van enig minderwaardigheidscomplex, betitelde in 2014 in De Morgen zijn eigen speeches als “Messiaans”. Wel, Jezus de Messias deed in zijn tijd de stommen spreken, Bart de Messias presteert het omgekeerde.

Van mij mogen de N-VA’ers wél spreken, want ze hebben heel wat uit te leggen.

Leg mij maar eens uit, Peter De Roover, leg mij eens uit hoe je een draagvlak gaat creëeren als je doet alsof de communautaire problemen niet meer bestaan? Hoe ga je de mensen overtuigen van de nood aan meer Vlaanderen terwijl je ondertussen hard uw best doet om België overeind te houden en zelfs probeert te bewijzen dat België werkt?

Dat is echt niet de juiste aanpak. Dat is zoals een racist proberen overtuigen dat niet alle zwarten idioten zijn door Wouter Van Bellingen te laten zien in een discussie over roetveegpieten. Trouwens, in alle eerlijkheid, een zwarte piet vind ik niet meer efficiënt in deze tijd, als ik mijn kinderen schrik wil aanjagen doe ik dat met een Salah Abdeslam of een Kristof Calvo.

Leg mij eens uit, Jan Jambon, leg mij eens uit waarom je er als bevoegd minister niet eens in slaagt om bestaande wetgeving, zoals de taalwetgeving in Brussel, te laten toepassen? Waarom je geen enkel, geen enkel initiatief neemt om dit Vlaams onrecht waar je zelf in een vorige legislatuur terecht nog zo tegen fulmineerde en waar je nu alle bevoegdheden voor in handen hebt?

Of leg mij eens uit, Geert Bourgeois, leg mij alstublieft eens uit waarom de communautaire omerta ook zo scrupuleus wordt toegepast door de Vlaamse regering? Waar zijn de vijf resoluties voor meer Vlaamse bevoegdheden, waar zijn de intenties om de miljardentranfers af te bouwen en waar blijft de Vlaamse Grondwet? Leg mij eens uit waarom de Vlaamse regering braaf aan het handje loopt van de federale grote broer in plaats van voluit de Vlaamse kaart te trekken. Leg mij in godsnaam eens uit waarom je niet kiest voor de broodnodige communautaire spanning?

Leg mij eens uit, Siegfried Bracke, hoe je voor échte verandering voor Vlaanderen gaat zorgen wanneer je scrupuleus een cordon tegen Vlaams Belang handhaaft en uw bondgenoten in het koningshuis kiest? Ik heb trouwens nog nooit zulke regimedweil als kamervoorzitter meegemaakt. Bracke doet mij zelfs heimwee krijgen naar PS-er Flahaut als kamervoorzitter, die was veel correcter voor het parlement.

En leg mij eens uit, Bart De Wever, waarom je in 2019 gewoon wil verder doen met de regering-Michel, waarom je dan het communautaire enkel en alleen op de agenda wil zetten “als de kiezer dat vraagt”. Het is al ver gekomen als de kiezer een partij moet overtuigen van het belang van artikel één van haar eigen statuten.

Het is kostbaar tijdverlies voor Vlaanderen. Waarom is de communautaire stilstand niet alleen een verbod op communautaire actie, maar ook op communautair denkwerk? Waarom bereidt een zelfverklaarde Vlaams-nationale partij niet mee de ordelijke opdeling van dit land voor?  Leg mij dat eens uit ?
De Canadese minister van handel droop het onlangs in tranen af na een paar uurtjes samen te zitten met een paar Walen. Wij zitten er al 186 jaar aan vast! Voor ons is het genoeg geweest!

N-VA is ondertussen niet alleen tot dé Belgische establishmentpartij verveld, maar etaleert dat zelfs als een vanzelfsprekendheid. Het enige nationalisme dat bij N-VA’ers nog opduikt is dat van de projectie, waarbij ze alles waar ze hier in alle talen over zwijgen en over moeten zwijgen projecteren op Catalanen, Basken en Schotten.

Het is natuurlijk wel te verklaren. Het fenomeen van de projectie is heel bekend in de psychologie. Voor wie niet stevig in zijn schoenen staat, of voor wie gewetensproblemen heeft, is het een afweermechanisme tegen het wegdrukken en verdringen van de eigen gevoelens.

In Vlaanderen beperkt het zich tot zeldzame opstootjes van kameleonflamingantisme. Voor een Vlaamsgezind publiek gaat men zich Vlaamsgezind gedragen. En dan worden leugens verteld en geheime atomaschriftjes uitgevonden omdat men de laffe waarheid niet durft te zeggen. Dat past volledig in de kunst van het ballonnetjes oplaten als lippendienst aan een deel van het electoraat, met in het achterhoofd het volle besef dat daar binnen de huidige coalitie toch niets van komt.

N-VA is in sneltempo geëvolueerd van een formatie met een Vlaams-republikeinse missie naar een Belgische machtspartij vergeven van windhanen, plekpotten en opportunisten. Ze hebben middel en doel verwisseld en lopen zich vast in Machiavellistische machtslogica.

Eigenlijk vind ik de N-VA’ers stuk voor stuk heel beloftevolle mensen… Ze blijven maar beloven en beloven. Alleen komt er nooit veel van terecht.

Goede vrienden,

Ik ben blij en trots deel uit te maken van het Vlaams Belang. Een partij die zoals de PVV van Geert Wilders in Nederland, zich niet de mond laat snoeren door politieke processen. Die nooit zal opgeven om de waarheid te verkondigen. En de waarheid is nu eenmaal niet politiek-correct. Dat is het fundamentele verschil tussen ons en een N-VA die zichzelf een zwijgplicht oplegt over hetgeen haar corebusiness zou moeten zijn.

Ik ben blij en trots deel uit te maken van een partij die al haar beschikbare middelen aanwendt om het communautaire vuur op te poken. Dat is het fundamentele verschil tussen ons en een N-VA die de Vlamingen gewend heeft gemaakt aan een politieke denkwereld waarin stappen naar vrijheid, laat staan Vlaamse onafhankelijkheid van de agenda verdwijnen. Dat is het verschil met een N-VA die van de staatsvormende dynamiek van de jaren ‘90 en van de beginjaren van deze eeuw niets meer deed overblijven dan wat post-electorale ontgoocheling.

Ik ben blij en trots deel uit te maken van de enige onafhankelijkheidspartij van Vlaanderen. Die het pad van rechtlijnig nationalisme in Vlaanderen, decennialang, richtinggevend heeft ontwikkeld. Om het met de woorden te zeggen van Joris Van Hauthem op de verkiezingsmeeting op de boot aan het Antwerpse Kattedijk-dok: (en ik citeer) “Dat hebben wij gedaan, dat hebben alleen wij gedaan en dat hebben wij alleen gedaan.”

En alleen wij, alleen het Vlaams Belang gaat consequent op dat pad voort. Dat is het fundamentele verschil tussen ons en een N-VA die door haar vaag en warrig confederalismeverhaal het oprecht streven naar Vlaamse onafhankelijkheid afdoet als chaos.

Vlaams-nationalisten in de eerste plaats en Vlaanderen in het algemeen moeten een republikeinse strategie naar Vlaamse onafhankelijkheid ontwikkelen, weg uit de huidige impasse en in de richting van de vrijheid die hoort bij volkeren die naam waardig. En niemand doet dat. Behalve wij.

Goede vrienden,

Ik ben een grote fan van de stripverhalen van Asterix en Obelix. Elk verhaal, getekend door Uderzo en geschreven door Goscinny begint met een zelfde inleiding: “Zo’n 2000 jaar geleden was heel Gallië bezet door soldaten van Caesar, de Romeinse veldheer. Heel Gallië? Nee, een kleine nederzetting bleef moedig weerstand bieden aan de overweldigers en maakte het leven van de Romeinen in de omringende legerplaatsen niet bepaald gemakkelijk…”

Het doet mij denken aan het Vlaams Belang in haar dappere strijd tegen het ondemocratische België. Alle andere partijen hebben – zonder uitzondering – allemaal de kant gekozen van het establishment. Slechts één kleine partij blijft moedig weerstand bieden tegen het Belgische regime. Ook al meppen de inwoners van dat kleine Gallische dorpje er onderling al eens op los, eensgezind tegen de Romeinen zijn ze onoverwinnelijk. Dat geldt voor het Vlaams Belang evenzeer. Met de kracht van onze overtuiging als onoverwinnelijk makende toverdrank zullen wij consequent, schouder aan schouder, voortdoen tot wij voor Vlaanderen bekomen wat Vlaanderen toekomt: bij Toutatis, een zelfstandige Vlaamse staat!”