Deze bedenking maak ik mij steeds opnieuw , hoe zou Nederland en de rest van Europa eruit gezien hebben indien Pim Fortuyn nog zou leven, indien die politieke moord niet bevolen was, we zullen het nooit weten.
Zeg het de wereld nog eens Pim, meer dan tien jaar geleden maar nu actueler dan ooit.
http://www.youtube.com/watch?v=vuR_4Ck8WaE
Voorzitter Wim De Wit in zijn toespraak op de IJzerwake:
De zesde staatshervorming is een stap op weg naar de ‘ultieme vergrendeling’, die enkel kan doorbroken worden door uit de Belgische grondwet te stappen. Daarom moet Vlaanderen na de verkiezingen van 2014 resoluut zijn eigen weg gaan en zo snel mogelijk een Vlaamse regering vormen.
De voorzitter riep de Vlaams-nationale partijen op nu meer dan ooit hun verschillen opzij te zetten en een gemeenschappelijke strategie te ontwikkelen die leidt naar een onafhankelijk Vlaanderen. “Wat houdt het Vlaams parlement tegen om buiten de grondwet te treden en de ondemocratische grendels op te zeggen en tegelijkertijd de eindige zinvolle onderhandelingen aan te vatten, die over een definitieve en ordelijke opdeling van het Belgische wangedrocht?”,
Hij waarschuwde voor de islamisering van de Vlaamse steden. “Voor niets minder dan een reconquista moeten wij gaan, de herovering van Europa door de Europeanen.” Door de staatshervorming wordt de geldstroom vanuit Vlaanderen niet ingeperkt, maar verder uitgebreid.
Gastspreker Jürgen Constandt van het Vlaams & Neutraal Ziekenfonds goed voor honderdduizend leden: Door de zesde staatshervorming wordt slechts 13 procent van de totale enveloppe van 90 miljard euro overgedragen. “Bovendien wordt de kinderbijslag geregionaliseerd, en niet gecommunautariseerd, waardoor onze band met de Vlaamse kinderen in Brussel wordt doorgeknipt. In de ziekte- en invaliditeitsverzekering worden vooral elementen van de ouderenzorg overgedragen, goed wetende dat Vlaanderen hier op termijn wel een ‘ontvanger’ zou kunnen worden. Vlaanderen verdient zijn eigen sociale zekerheid, een evidentie, wat met groot applaus beaamt werd omdat dit ook de logica zelve is.
Een hoogstaande reactie van de gediscrimineerde “jongere” mukendi https://www.facebook.com/dibzey, met daarop volgend een getuigenis van een Duitse leraar. Vul waar Duitsland en Duits staat gelijk welk land en daarvan de ingezetene in en de aanklacht geldt voor heel Europa.
“Boolchitt meestal willen de leerkrachten allochtonen niet laten slagen omdat ze niet willen dat ze verder zouden schoppen dan autochlonen na hun studie’s dit is puur discriminatie zoals de pyramide van iluminati moeten allochtonen op de onderste trap bljven van de pyramide”
De kansloze, gediscrimineerde mukendi
Wolfgang Reith, aan u het woord;
Het probleem van de vijandigheid tegenover de Duitsers in de Duitse scholen is helemaal niet nieuw, maar wordt nu, naar aanleiding van het Sarrazinboek, opengebroken en “plotseling’ ontdekt. Het positieve daarbij is dat er nu ten minste openlijk over gediscuteerd kan worden, terwijl het vroeger geïgnoreerd of zelfs ontkend werd. Hierbij enkele opmerkingen uit eigen ervaring:
Van 1973 tot mijn pensionering in 2009 was ik aanvankelijk leraar en nadien schooldirecteur in Duisburg-noord (daar waar sedert 2 jaar de grootste moskee van Europa staat). In de zeventiger en tachtiger jaren waren de Turkse leerlingen en hun ouders volledig geïntegreerd: de leerlingen vlijtig en leergierig, de meisjes en de moeders zonder hoofddoek. Dat veranderde op het einde van de tachtiger jaren toen er langzaamaan een Turkse infrastructuur en een gestuurde gettovorming in dat stadsdeel ontstond met als resultaat een parallelgemeenschap met eigen waarden en normen.
Toen er in1988 meer dan 50% Turkse leerlingen bij ons les volgden kwamen de eerste eisen: vanaf dan moesten de Duitsers zich aanpassen. Turkse leerlingen in het 10de leerjaar (bij ons 4de M.O.) verklaarden doodleuk dat ze in de les geschiedenis de betekenis van het woord democratie geleerd hadden, nl. “de heerschappij van de meerderheid van het volk”, en dat de Duitsers zich aan hen moesten aanpassen vermits zij de meerderheid van de bevolking in dat stadsdeel uitmaakten. Dus moest Turks een evenwaardige positie innemen naast het Duits. Bij de overheidsinstellingen en bij de banken lagen inderdaad Turkse formulieren en werden er in het openbaar tweetalige borden geplaatst. Men wou absoluut “vreemdenvriendelijk” naar buiten treden; bijgevolg vonden de vreemdelingen het niet meer nodig Duits te leren. Bij vergaderingen moest ook alles ineens vertaald worden. Natuurlijk was de toegenomen aanvoer van Turkse importbruiden vanaf het einde van de tachtiger, begin negentiger jaren, hier niet vreemd aan: (in tegenstelling tot de hier opgegroeide Turkse meisjes waren zij nog niet “bedorven” door de Westerse cultuur…) zij leerden geen Duits omdat zij door hun mannen geïsoleerd werden. Zelfs ouders, die als kind bij ons school gelopen hadden en nu hun eigen kinderen bij ons les lieten volgen, stonden erop alles door tolken te laten vertalen. Als ik dan verbaasd vroeg waarom ze dit deden – ze hadden immers een Duits diploma behaald – dan kreeg ik dikwijls als antwoord, in geradbraakt Duits, dat ze alles vergeten hadden…
Al gauw droegen de meeste Turkse meisjes en vrouwen hoofddoeken – uiteraard “vrijwillig” – wie weigerde werd regelmatig van de hodja (imam of muezzin) de oren gewassen: het was niet alleen “onislamitisch” maar bovendien kon men als “naakt rondlopende vrouw” niet op een plaatsje in het paradijs rekenen… De ouders waren in menig geval ruimdenkender dan hun kinderen, die ’s namiddags in de talrijk voor handen zijnde koranscholen hun religiositeit bijspijkerden.
De Turkse leraars, die vanaf 1980 de moedertaal onderwezen, meestal afkomstig uit West-Turkije en modern-Europees opgeleid, werden juist door hun achtergebleven Anatolische landgenoten niet aanvaard, integendeel, zelfs afgewezen, waardoor meer en meer ouders hun kinderen bij de lessen moedertaal (!) afmeldden. Een Turkse leraar, afkomstig uit de regio Izmir, werd door enkele leerlingen bij mij “zwart gemaakt” want hij zou toch maar “een halve Griek” zijn en om die reden niet ernst te nemen. Een Turkse vrouwelijke collega werd door de ouders zodanig onder druk gezet omdat ze geen hoofddoek droeg, dat ze zich met veel spijt naar een andere school liet overplaatsen.
In de negentiger jaren begonnen de eerste anti-Duitse acties. Het waren niet zozeer fysische bedreigingen als wel scheldpartijen aan het adres van Duitse leerlingen en leraressen, wegens hun “onislamitische levenswijze”, met lieve woordjes als “varkensvreter”, “slet” (vooral gericht aan meisjes die een vriendje hadden), “ongelovige” of “nazi”. Als ik dit bij conferenties van de inrichtende macht of bij de jeugdverantwoordelijken van het stadsbestuur aankloeg, dan werd ik onmiddellijk tot zwijgen gemaand of zelfs beticht van vreemdelingenhaat. Maximaal één of twee schooldirecteuren steunden mij daarbij – de rest hulde zich in stilte.
Tijdens een nacht in 2002 werd de muur van onze turnhal besmeurd met “Duitsers buiten! Duitsland aan de Turken!” Wij verwittigden de politie die wel even kwam poolshoogte nemen, maar verder geen onderzoek wou opstarten omdat het niet om een strafbaar feit zou gaan – bijgevolg werd er ook niet gezocht naar de daders. Toen ik mijn onbegrip kenbaar maakte, kreeg ik te horen dat het voorval omgekeerd had moeten lopen: indien de tekst op de muur “Vreemdelingen buiten! Duitsland aan de Duitsers”, dan zou er wel degelijk bescherming van de staat geactiveerd geworden zijn.
Sinds 2003 begon men in Nordrhein-Westfalen een experimenteel vak „islamitische lesgeving” (vanaf 2006 “islamkunde”), een Duitstalig geloofsonderwijs “islam”, waaraan onze school ook deel nam. We vonden dit niet alleen zinvol, maar we hoopten hiermee ook het gras onder de voeten van de talrijke koranscholen in de omgeving weg te maaien. In het begin was het nieuwsgierigheid, die vele (niet de meeste!) islamitische leerlingen daarheen “dreef”. Maar al na twee jaar verzwakte de belangstelling: oudere leerlingen – en vooral de ouders – beklaagden zich omdat de (moderne) leraar “niet de echte islam” onderwees.
Alhoewel ik elk jaar een verslag over dit experiment én zijn succes schreef (niet-successen werden niet voorzien!…), mijn conclusies duidelijk naar voren bracht, werd er door de overheid niet gereageerd. Het aantal koranscholen neemt onverminderd toe in dit stadsdeel en wat daar “gepredikt” wordt is voldoende bekend.
Het aangesneden debat over dit taboethema is dringend nodig en mag in geen geval zonder resultaatsverbintenis besproken worden. Vijandschap tegenover de Duitsers moet eindelijk op tafel liggen voor wat het is, namelijk een discriminerende en criminele handelswijze van vooral moslimmacho’s en –rambo’s, die menen (en dat ook verkondigen!) dat er in Duitsland geen wetten zijn omdat een democratie een vrije staat is waar men alles ongestraft kan doen of laten. Deze gedachtengang moet absoluut én dringend afgeblokt worden.
Wolfgang Reith
Wolfgang Reith was vanaf 1973 tot 2009 leraar en directeur van een middelbare school in Duisburg-noord, een sociale brandhaard. Hij mocht een onderscheiding ontvangen van het Preußeninstitut en is bovendien voorzitter van de v Afrika Fördergesellschaft e.V. Bron: PI, Preußische Allgemeine Zeitung
Anno 2013: http://ejbron.wordpress.com/2013/08/24/de-islam-verovert-het-hoger-europees-onderwijs/#more-45031
Jan, een Vlaamse boer was op wandel met zijn kudde in een afgelegen weide,
ergens in het noorden van het land, wanneer er plots een splinternieuwe BMW
stopt in een wolk van stof.
De chauffeur, een jongeman volledig Armani gekleed, met Gucci schoenen,
Ray-Ban zonnebril en een Yves St-Laurent das, steekt z’n hoofd door het raam en
vraagt aan de boer :
“Als ik het juiste aantal van de koeien in uw kudde kan geven, krijg ik
dan een koe ?”
nog even geduld
Antwerps SP.A-gemeenteraadslid Yasmine Kherbache over racisme in Vlaanderen. (in: Humo)
Yasmine Kherbache is kabinetschef van de minderheidsregering van Di Rupo en tegelijk lid van de Antwerpse gemeenteraad. Mevrouw ontkent het heftig, maar mijn geheime contacten, die reiken tot in de hoogste kringen van de Vlaamse . . . . eh . . . . van degenen die in Vlaanderen nog bij hun verstand zijn, zeggen dat Kherbache wel degelijk de linkse mol is die de “rechtse” burgemeester van Antwerpen, Bart de Wever, namens di Rupo in de gaten moet houden. En dat zij precies dáártoe bij de laatste verkiezingen op nummer twee van de SP-punt-A-lijst stond. Zij heeft puntje diversiteit voor haar rekening genomen in de nieuwe beginselverklaring van diezelfde SP-punt-A.
Een waanzin – hier opnieuw geïllustreerd aan het geval Kherbache – beheerst de hele cultuur van West-Europa en derhalve van de VS. Kan iemand mij geruststellen en zeggen dat het zal ophouden? Dat deze nachtmerrie van voorbijgaande aard is en dat de nep-elite die op dit moment overal in het Westen aan de macht is, die media, academia atque politia in een ijzeren greep heeft aan het einde van zijn krachten is? Dat die verstikkende paardendeken die geweven is uit ondoordringbare subsidienetwerken en waarmee elk volwassen denken wordt gesmoord, weggetrokken zal worden? Wanneer gaan de ramen van dit gekkenhuis open?
Een dame die minister van onderwijs zou moeten zijn, aan U het woord Lieve;
grote geleerden kweken door het juiste onderwijs
“Allochtonen blijven vaker zitten omdat ze allochtoon zijn” Uit een onderzoek van de Gentse universiteit blijkt dat allochtone leerlingen vaker hun jaar moeten overdoen omdat ze van een andere afkomst zijn. Stijn Baert heeft in zijn doctoraal proefschrift het fenomeen ‘allochtoon zittenblijven’ toegelicht. Hij zegt dat sociale en etnische factoren de schoolse achterstand bepalen. Zo hebben allochtonen andere verwachtingen en voorkeuren op school, bv ze willen liever gaan werken dan te investeren in verder onderwijs. Een andere verklaring voor het zittenblijven is een ongelijke behandeling op school. Zo kan het zijn dat leerkrachten in hun klassenraden op basis van vooroordelen sneller overgaan tot de conclusie van te blijven zitten.
Dat is in grote lijnen het resultaat van het Gentse onderzoek. “Allochtonen blijven vaker zitten omdat ze allochtoon zijn”??? Kletskoek! Ik denk niet dat de onderzoekers een klassenraad van dichtbij gevolgd hebben, of dat ze allochtone leerlingen thuis en in de klas gadegeslagen hebben. De werkelijke oorzaken van het zittenblijven worden verzwegen in het onderzoek dat een rooskleurige beeld schetst van ‘de allochtoon’.
“Vooroordelen op de klassenraad”??? Nóg ergere kletskoek! Onderzoeker Stijn Baert weet blijkbaar niet dat de beslissingen om allochtone leerlingen hun jaar te laten overdoen, zeer gegrond en gemotiveerd worden, in alle objectiviteit. In werkelijkheid worden er zelfs teveel allochtonen doorgesluisd naar het volgende leerjaar, ondanks te weinig punten en teveel afwezigheden. Dát is de realiteit!
Ik zal nu eens de werkelijke oorzaken van het zittenblijven van allochtonen uit de doeken doen. Om te beginnen is er de taalachterstand die hen belet om de leerstof aan te kunnen. Taalachterstand omdat thuis de eigen moedertaal koppig gesproken blijft worden. En op de speelplaats hoor je ze volop in het Turks tetteren en kwebbelen, of in een andere thuistaal. Dan zijn er de lange vakanties in het thuisland waardoor de kleintjes de paar woordjes Nederlands die ze geleerd hebben, helemaal vergeten zijn als ze als ze terugkeren uit vakantie. We kennen het verhaal van de taakleraar die dweilt met open kraan…
Lees verder: http://blog.seniorennet.be/vroeger/archief.php?ID=1445718
Ook lezen: http://blog.seniorennet.be/vroeger/archief.php?ID=1438825
In deel 1 van mijn artikel betreffende de feministische solidariteit zagen we al dat, mede door de invloed van het Existentialisme, het Franse feminisme bepaald niet overliep van onderlinge solidariteit. Hoe was – en is – dat nu in Nederland?
(Door: Theresa Geissler)
……..En de islam? Tja…..tegelijk met van der Linden sijpelde het multiculturalisme definitief “Opzij” binnen. De eerste columniste met hoofddoek, Nora Kasroui, verscheen op de werkvloer. Men wilde de hoofddoek ook niet langer verbieden, men wilde zich ´ópen stellen.’ De artikelen omtrent huiselijk geweld in allochtone gezinnen werden voorzichtiger van toon; men wilde “het verschijnsel binnen de cultuur begrijpen.” De islam was niet langer iets wat men bestreed; in het kader van de cultuurverrijking begon het feministische standpunt gaandeweg te verslappen.
De strijdkreet dat vrouwen met elkaar solidair moeten zijn, bestaat officieel nog. Maar kon hij ooit worden waargemaakt? Antwoord: Natuurlijk niet! Voordat de feministen die norm introduceerden, leefde solidariteit niet of nauwelijks bij vrouwen onder elkaar. Hooguit incidenteel, maar in geen geval collectief. Bij vrouwen is er vanouds eerder sprake van het tegenovergestelde, de “krabbenmand-mentaliteit”, waarbij men in plaats van elkaar de voortrekkersrol te gunnen, elkaar voortdurend terug trekt in de positie waarin men nu eenmaal zelf verkeert. Een kenmerk dat men vooral bij traditionele moslima’s veelvuldig aantreft, maar dat geen enkele vrouw vreemd is. Ook geen feministe.
Door de geschiedenis heen is, al naar gelang de inzichten zich wijzigden, in feministische kring telkens voor andere groepen vrouwen de deur dichtgeslagen. Steeds opnieuw zijn er vrouwen geweest die er zich niet in thuis voelden of daarvoor domweg de kans niet kregen. Over het algemeen beschouwen feministen zich als links (hoewel links niet per definitie vrouwvriendelijk betekent) èn dus multicultureel. Zelfs als dat solidariteit inhoudt met de islam. En, vraagt men vervolgens, hoe zit het dan met de feministische solidariteit?
Ach, feministen zijn net…vrouwen – mènsen dus. Feministische solidariteit is een illusie.
http://ejbron.wordpress.com/2013/08/16/de-mythe-van-de-feministische-solidariteit-2/
Sherrilyn Church van the Rise Up Australia Party zegt, dat het verbieden van het bouwen van moskeeën in het kiesdistrict ten zuiden van Brisbane haar hoogste prioriteit heeft voor de aanstaande verkiezingen. Mevrouw Church – een kleine citrusboer van Crows Nest in de Darling Downs – zegt, dat haar eerste bezorgdheid voor het kiesdistrict “de islamisering van de stad door gemeenteraden die toestemming geven voor het bouwen van moskeeën” betrof.
“In wezen zie ik de islam niet in de eerste plaats als een religie maar als een rechtssysteem, omdat voor de islamitische geest het bestaan van een moskee in een bepaald gebied inhoudt, zo geloven zij zelf, dat daar de sharia van toepassing is en de islamitische vlag moet wapperen – nu, dat is hoogverraad in een soevereine staat,” zei ze.
Lees verder:
In een openhartig interview met Knack deed topeconoom Ivan van de Cloot van de denktank Itinera er verleden week zijn beklag over dat hij bedreigd zou worden. Hij diste daarbij een nogal plastisch verhaal op van hoe een «topminister» tijdens de recentelijke exportmissie naar Houston zou gezegd hebben dat iedereen die kritiek op het ACW had gegeven aangepakt zou worden. In bepaalde kringen werd onmiddellijk moord en brand geschreeuwd, maar is het in de Belgisch/Vlaamse modelstaat wel zo uitzonderlijk dat iemand bedreigd of zelfs gebroodroofd wordt omwille van zijn mening?…..
Ivan van de Cloot beschrijft wat er zich in Houston zou hebben afgespeeld:
Onlangs reisde er een belangrijke Vlaamse handelsmissie naar de Verenigde Staten. Ik was er niet bij, maar achteraf kreeg ik volgend bericht van wat er gezegd is. (neemt een papier en schraapt de keel): “Op de exportmissie in Houston vertelde een topminister aan de journalisten dat iedereen die kritiek had gegeven op het ACW, één voor één zouden worden aangepakt. En terwijl hij dat vertelde, maakte hij van zijn hand een revolver en schoot hij.”
……Maar laten we eerlijk zijn: een politicus die dissidente stemmen het zwijgen wil opleggen, sinds wanneer is dat nieuws in België? Laat staan een «politieke bom»? Was het soms niet precies met dat doel voor ogen dat eind vorige eeuw een bepaald centrum werd opgericht, en zelfs de wetgeving werd aangepast? «Eén voor één aangepakt», het had zelfs in de oprichtingsakte kunnen staan…..
Waar was trouwens de verontwaardiging van Ivan van de Cloot toen enkele weken geleden de vakbonden nog eens de kieslijsten van het Vlaams Belang tegen hun ledenbestanden hielden, kwestie van ze te kunnen zuiveren van onreinen?……
…..merkwaardig dat «deze potentiële politieke bom» om half negen ‘s ochtends nog steeds niet opgepikt was door de nieuwssites van de VRT, De Standaard of De Morgen……
…..Niet dat men bij De Morgen, De Standaard of de VRT ooit veel sympathie heeft gekoesterd voor de CD&V, maar toch maar liever die partij om Elio di Rupo ook na 25 mei 2014 in het zadel te houden dan, stel je voor, de N-VA……
….Ivan van de Cloot fungeert in het Dexia-dossier zo een beetje als een luis in de pels van het establishment. In het bijzonder het ACW wil dit potje zoveel mogelijk gedekt houden, en is dus niet gediend met een topeconoom die steeds weer de puntjes op de i komt zetten…..
….Met zijn onheilsvoorspellingen doorprikt Ivan van de Cloot de geruststellende praatjes van onder meer minister van Financiën Koen Geens over Dexia……
….En dus hoeft het ook niet verwonderen dat geen enkele journalist zich de episode uit Houston kan herinneren. De opwinding over de hele zaak–Van de Cloot volgt gewoon netjes de V/B-breuklijn, zowel in de traditionele media (kranten, TV, radio) als op sociale media zoals Twitter en Facebook.
