Auteur archieven: De Redactie

Loslaten… die groene sjaal

Geplaatst op door

We zijn mee met de tijd. We zetten onze hersenen niet meer in voor zaken die ons intelligentiepeil onnodig belasten. We laten dit over aan K.I. Onderaan vindt U een stukje proza dat uit de radertjes van ons K.I.-programma gesproten is, een stukje over de val het afscheid van de Duitse “Grüne” kinderverhaaltjesschrijver en groene-sjaal-adept Robert Habeck, die het welzijn van de Duitse bevolking indachtig, het tot federaal minister van economie en klimaat schopte. Alleen Robert Habecks bankrekening werd er beter van.

Zijn reactie na de verkiezingsnederlaag is merkwaardig te noemen. Men herkent hierin de getalenteerde schrijver, die zich nu ontgoocheld terugtrekt. Ze zullen wel zien, die ondankbare Duitsers, hoezeer ze hem nog gaan missen.

“Wij wilden méér. De vraag voor mij is niet echt, waar komen we vandaan, maar wel wat zou er mogelijk geweest zijn, wat was er méér mogelijk geweest. Kortom: dit (verkiezings)resultaat is niet volgens mijn verwachtingen, is niet zoals ik het mij had voorgesteld. Het is geen goed resultaat. Ik wou méér. En wij wilden méér…”

Ja, hij wou meer. Hij had zichzelf aangeboden als kandidaat-kanselier.

Hier volgt het resultaat van de opdracht aan onze pc:

“Er was eens een man, die heette Robert. Hij droeg dikwijls een groene sjaal en toonde meestal een vriendelijke glimlach. Robert hield veel van de natuur: van de zoemende bijtjes, de ruisende wouden en de bonte bloemvelden.

Op een dag klopt er iemand aan zijn deur. En daar stond parmantig een sprekende uil met een klein, gouden kroontje op zijn kop. “Robert,” aldus sprak de uil, “het land heeft iemand nodig zoals jij, iemand die zorg draagt voor de natuur. Kom mee in de toverwereld van de politiek.”

Robert twijfelde even, maar dan knikte hij: “Ik wil helpen!”

In het toverwoud was het heel opwindend. Overal liepen dieren met een bril, die heel gewichtig toespraken hielden. Er waren schildpadden, die heel traagjes wilden beslissingen nemen, en er waren hazen, die altijd te snel renden. Robert leerde veel, streed voor de natuur en probeerde alle dieren ervan te overtuigen dat ze goed op de wereld moesten passen.

Robert merkte dag na dag dat zijn hart steeds zwaarder werd. De stemmen der dieren werden luider, sommigen brulden zelfs en heel dikwijls luisterden ze niet meer. Het toverwoud was vol met raadsels en tegenstrijdigheden. Op een zekere dag, kort na zonsopgang toen de dauw nog op de bladeren glinsterde, zette Robert zich neer op een omgewaaide boomstam aan de oever van een rimpelloos meer. Een libel landde naast hem. “Ben je moe?,” zoemde ze bijna onhoorbaar.

Robert zuchtte instemmend: “Ja, ik heb mijn uiterste best gedaan maar ik geloof dat het tijd is naar huis terug te keren.” Waarop de libel instemmend knikte: “Ja, soms is het moediger alles los te laten…”

Waarop Robert zijn groene sjaal naast zich neerlegde en langzaam vertrok uit het toverwoud. Toen hij aan de rand van het woud kwam, zag hij een grote weide met vele kinderen die bomen en bloemen plantten. En hij glimlachte zoals vanouds: “Misschien is het tijd naar hen te luisteren en de wereld aan hen toe te vertrouwen.”

En zo geschiedde. Robert keerde terug naar huis en schreef kinderverhaaltjes, ging wandelen in het bos luisterde naar het gefluister der bomen. Hij wist dat zijn verblijf in het toverwoud belangrijk geweest was maar dat het ook belangrijk is op tijd plaats te maken voor anderen.”

Tot zover het resultaat van onze opdracht aan het K.I.-programma. We zijn er niet 100% tevreden mee: het toont dan ook opvallende gelijkenissen met de verhaaltjes van Moeder de Gans. We hebben dan ook niet beweerd dat “kunstmatige intelligentie” het brein en denkvermogen van een mens kan evenaren. Hoewel… bij Robert Habeck zou dit eventueel toch mogelijk zijn. De minzaam lachende verhaaltjesverteller voelde zich zelfs geroepen kanselier van Duitsland te worden. Eilaas, het heeft niet mogen zijn.

De gebakken ‘Wever’lucht

Geplaatst op door

De regering-De Wever vernietigt onze Vlaamse welvaart en de N-VA is daar mee verantwoordelijk voor. Dat is de conclusie van federaal parlementslid Lode Vereeck. In deze reportage legt hij haarfijn uit waarom het arbeidsmarktbeleid nu al gefaald heeft. Het houdt geen rekening met de hoge werkzaamheidsgraad in Vlaanderen en de lage graad in Wallonië. Neem daarbij de vele werklozen onder de niet-EU-vreemdelingen en je krijgt een onhoudbare situatie, waar de Vlamingen financieel voor opdraaien.

Luister naar de analyse van dr. prof. Lode Vereeck, lid fed. parlement voor het VB

Hebben “links” en “rechts” nog betekenis?

Geplaatst op door

“Links denkt vanuit de utopische voorstelling dat de wereld één wordt, en dat we instellingen behoeven die deze eenmaking faciliteren. Dit leidt tot transnationalisme en technocratische machtsuitoefening, ondersteund door apocalyptische angstbeelden (klimaat, corona, Rusland). 

Rechts daarentegen staat voor realisme (niet alle culturen zijn compatibel) en voor een bottom-up benadering van soevereiniteit: de overheid wordt door de bevolking betaald en hierom hoort de overheid de bevolking te dienen in plaats van andersom. De machthebber heeft verantwoording af te leggen aan de samenleving, in plaats van dat de samenleving zich moet conformeren aan de (utopische) ideologische voorkeuren van de bovenklasse.” 

Een citaat uit “Hebben ‘links’ en ‘rechts”nog betekenis, gepubliceerd door Sid Lukassen op Sauls Place

Mocht U Sid Lukassen (nog) niet kennen, dan kan U hier kijken naar een aflevering van Café Weltschmerz, tijdens dewelke Paul Cliteur hem aan de tand voelt over een verwant thema:

In Bulgarije is niet iedereen gelukkig met de komst van de Euro

Geplaatst op door

Enkele duizenden sympathisanten van de Bulgaarse nationalistische partij Възраждане (Ned.vert.: Heropleving, Herstel, Wedergeboorte…) protesteerden in Sofia tegen de overschakeling naar de Euro volgend jaar. De betogers scandeerden “ontslag” en “neen tegen de euro”. Ze gooiden rode verf, voetzoekers en molotovcocktails naar het EU-gebouw, waardoor de voordeur vuur vatte.

De nationalisten willen niet dat de Bulgaarse onafhankelijkheid teloor gaat en pleiten voor het behoud van de nationale munt, de “lev“. Ze staan voor de keuze, menen ze, “vrijheid of de euro.”

https://www.reuters.com/world/europe/bulgarias-anti-euro-protesters-try-storm-eu-mission-building-2025-02-22

Heropstanding van Maria Magdalena Langhans

Geplaatst op door

Het graf van Maria Magdalena Langhans is een werk uit 1751 van de beeldhouwer Johann August Nahl in de kerk van Hindelbank bij Bern.

Nahl verbleef in Hindelbank in 1751 om een graf te maken voor de overleden veldheer Hieronymus von Erlach. Tijdens de werkzaamheden in de dorpskerk logeerde de beeldhouwer bij de predikant Georg Langhans en diens 28-jarige vrouw Maria Magdalena Wäber. Op Stille Zaterdag beviel de predikantenvrouw van haar eerste kind, maar ze stierf in het kraambed en enige tijd later overleed ook de baby. Nahl, die zelf enkele maanden eerder een dochtertje had verloren, was sterk aangedaan. Hij bood aan haar te gedenken met een bijzondere graftombe, wat buitengewoon was voor een eenvoudige predikantenvrouw.

Het beeld, met een afmeting van 225 x 118 cm, is gehouwen uit één brok zandsteen. Het toont Maria Magdalena Langhans en haar zoontje die op het moment van de Opstanding door de brekende grafplaat tevoorschijn komen. Met naar boven gerichte ogen en serene gezichten begroeten ze het hemelse bazuingeschal. Er bestonden antieke sarcofagen naar dit idee, die Nahl mogelijk had gezien.

Verneem meer bij en activeer vervolgens de Nederlandse vertaling: https://de.wikipedia.org/wiki/Grabmal_der_Maria_Magdalena_Langhans

https://www.ref-hindelbank.ch/ueber-uns/historisches

Hoeveel meer slachtoffers eer Duitsland ontwaakt? (7)

Geplaatst op door

Duitsland heeft zijn eigen graf gegraven en ging er gewillig in liggen. Hopelijk slaagt het er morgen (federale verkiezingen) in eruit te klauteren.

“Tot 30%”. Zo hoog raamde Karl Lauterbach (Duitse minister van Gezondheid) de voorbije week tijdens een uitzending van ‘Stern TV’ het aandeel van psychisch zieke vluchtelingen. Daaronder veel mensen met psychosen, velen gewelddadig (…).

“Wij hebben dus duizenden specifiek geschoolde therapeuten nodig, liefst met goede taalkennis in het Afghaanse Dari of het Tigrinya, de taal van Eritrea. We hebben overheden nodig, die voorzichtig maar goed vertakt voor elke vluchteling met psychische problemen een geïntegreerd management opzetten, die betrokken artsen, therapeuten en sociale pedagogen regelmatig rond de tafel brengen – liefst ook van het mannelijk geslacht, want vrouwen worden door islamitische mannen dikwijls niet als autoriteit gerespecteerd (…). “

“Wir schaffen das nicht”, aldus Kristina Schröder, CDU-politica en voormalig minister van Gezin, in de Duitse krant Die Welt op 2 februari 2025. Duitsland heeft – net zoals zovele West-Europese staten – geen controle, geen greep meer op de gevolgen van de door haarzelf georganiseerde massamigratie.

Peter Logghe

Het is geen kwestie van intelligentie,…

Geplaatst op door

… maar wel van gezond verstand

Waarom verzetten juist intelligente mensen met een universiteitsdiploma zich dikwijls het minste tegen de poco manipulatie der politici en media? En waarom zijn het dikwijls eenvoudige mensen, die beter aanvoelen dat er iets niet klopt?

Is het toeval? Het is hét systeem: het gebeurt immers te dikwijls.

Een actueel voorbeeld is de reactie der Gutmenschen en zelfverklaarde democraten op de intussen beruchte toespraak van vice president J.D. Vance. Hij was zo vermetel het voor de hand liggende uit te spreken… m.n. dat de “waarheden” der media dikwijls grove leugens zijn en dat de politieke elite systematisch angst en schuldgevoelens inzetten om de bevolking volgzaam te maken – en prompt brak een verontwaardigingsstorm los. De reacties der politici en media volgden tot op de letter het beschreven patroon: geen argumenten, maar slechts “een gevaar voor de democratie”.

De mens heeft twee fundamentele systemen om de wereld te beschouwen: het instinct en het verstand. Het instinct is het oeroude, diep in de evolutie verankerde systeem dat ons voor gevaar waarschuwt vooraleer het bewustzijn dit kan waarnemen. Het verstand daarentegen is het aangeleerde systeem dat ons helpt ingewikkelde verbanden te analyseren en interpreteren. En daar begint dan de manipulatie…

De effectiefste methode om mensen te controleren is hun instinct uit te schakelen en dit te vervangen door een verhaallijn, m.a.w. het poco wereldbeeld. Een eenvoudig mens, een arbeider of boer, vertrouwt meestal dat wat hij kan waarnemen, dat wat hij ziet, hoort en voelt. Kortom hij vertrouwt de optelsom van directe verbanden: “Politici beloven sinds jaren verbetering, maar alles wordt slechter. Daar is iets niet in orde.” Zijn instinct maakt hem wantrouwig.

Een academicus daarentegen werd erop getraind instinct als iets onwetenschappelijks te verwerpen. Hij ignoreert zijn eigen waarnemingen en redeneert, concludeert, volgens de mededelingen van “betrouwbare bronnen”, volgens het adagio ‘als alle media hetzelfde berichten, als de universiteit het zo uitdraagt, als “experten” het zo stellen, dan moet het wel waar zijn…’ Hetzelfde principe, dat het hem mogelijk maakt wetenschappelijk te werken, maakt hem bijzonder vatbaar voor manipulatie. Hij onderdrukt zijn instinct en juicht het poco systeem toe.

Dit kon men zeer goed vaststellen aan de reacties op toespraak van Vance. De reflexconclusie van de intelligentsia: “complottheorie“! Altijd weer volgens het geijkte stramien: elke afwijkende mening wordt als “abnormaal” gediagnosticeerd. Kortom: je wordt dan opzij gezet als een “extremist”.

Waarom zijn academici, mensen die jarenlang gestudeerd hebben, die een master***** op zak hebben of zich “doctor of professor” mogen noemen, daarvoor bijzonder vatbaar?

  • ze hebben geleerd dat het “weten” van boven komt: school, leerboeken, professoren, “weten”schap als objectieve waarheid verspreid door “betrouwbare bronnen”
  • ze realiseren zich dat het pijnlijke gevolgen kan hebben een “foute” mening te hebben: carrière, werk, partner, kinderen… Met de stroom meezwemmen is minder gevaarlijk.
  • ze verwisselen weten met geloven. Hun weten hebben ze immers vergaard uit tweede hand (… ook al klinkt dit als een belediging voor professoren en zelfverklaarde experten) zonder dat ze die theorie – die ze kennis noemen – aan de werkelijkheid getoetst hebben. Kortom: ze vertrouwen erop dat de kennisverspreiders dit voor hen gedaan hebben.
  • ze hebben meer te verliezen: sociale status, financiële en familiale gevolgen…

Het is bijgevolg geen wonder dat de verzamelde academici in media en politiek het roerend met elkaar eens waren en de toespraak van Vance zonder schroom verwierpen, terwijl eenvoudige mensen instinctief aanvoelen dat er wel degelijk veel waarheid in zijn toespraak vervat zat.

Eenvoudige mensen zitten minder geklemd in een ideologisch keurslijf. Ze denken pragmatisch: is het nuttig, werkt het, brengt het op, verlies ik geld, hoe is het straatbeeld? Ze merken onmiddellijk als iemand onzin uitkraamt omdat ze niet de poco theorie vertrouwen, integendeel, hun eigen ervaringen zijn maatgevend. En ze hebben geen schrik een “foute” mening te verkondigen. Ze hebben een gezonde achterdochtreflex. Wie in het leven niet door een theorie, maar wel door de praktijk, levenswijsheid verworven heeft, die weet dat er dikwijls gelogen wordt, dat beloftes niet nagekomen worden, dat de overheid niet automatisch gelijk heeft.

Feit is: de échte intelligentie is zichzelf in vraag te stellen. Een universiteitsdiploma of een titel is geen garantie voor verstandig denken. Integendeel. Ware intelligentie bestaat eruit niet klakkeloos aan te nemen wat de overheid predikt. Het is het vermogen steeds weer zich af te vragen: “Past heel die poco uitleg wel in dat wat ik vaststel, wat ik zie, wat ik voel, wat ik beleef?” En wie dat niet kan, die is niet slim, die is slechts goed afgericht.