In  Vlaanderen is het stil.  Té stil.  Een zgz. Vlaams-nationale partij kon de kiezers overtuigen tot de noodzaak van een stilte… een communautaire stilte… die niet alleen op het federale – het belgische niveau – maar ook op het Vlaamse, alle betrachtingen der Vlaamse Beweging begroef onder een omerta.  Vlamingen werden bier-en-mayonaise tricolore vendelzwaaiers.  Belgisch-gerecupereerd dankzij de N-VA, dat er geen graten zal inzien de communautaire diepvries nog een legislatuur langer te laten draaien om het land b te redden.

In het Bormshuis werd een nieuwe tentoonstelling ingeluid over Anton van Wilderode.  De Vlaamse Staat lijkt verder weg dan ooit.  Laten we ook niet vergeten dat de “vluchtelingentrein” geen Vlaamse nationalisten met zich meebrengt, maar wel nieuwe belgen.