Nadat Groen-voorzitter Wouter Van Besien in een opiniestuk in De Morgen een nieuwe samenlevingsfase inluidde, namelijk de ‘superdiversiteit’, diende Gerolf Annemans hem in een opinierepliek van antwoord. Zoals steeds, weigerde De Morgen het stuk echter te publiceren. Wij willen het u echter niet onthouden.

Doorspekt met een stevige dosis fatalisme zingt Groen-voorzitter Wouter Van Besien in een opiniestuk in De Morgen de lof van de ‘superdiverse samenleving’. Volgens Van Besien is het onvermijdelijk dat de ‘superdiversiteit’ zich verder zal doorzetten, ongeacht of er nu een streng dan wel een laks migratiebeleid wordt gevoerd, en zorgt gelijk welk integratiebeleid – laat staan assimilatie – enkel voor maatschappelijke spanningen. “Politici die het voorstellen alsof de klok kan teruggedraaid worden, maken de bevolking blaasjes wijs.”

Wie echter dacht dat Van Besien aangeeft welk beleid er dan wél moet gevoerd worden, wordt door de ecologist ontgoocheld. “Het is goed en nodig dat we nieuwe antwoorden zoeken op de veranderde context van deze culturele superdiversiteit,” poneert de Groen-coryfee in een nietszeggend besluit.

Situatie aanvaarden? 

Wie even terugblikt op het verleden doorziet in zijn fatalisme een steeds wederkerend patroon. Is het nu naar aanleiding van migrantenrellen in Borgerhout, molotovaanslagen in Stockholm, opstootjes in de Parijse banlieues of Afrikaanse moordraids in de Matongéwijk, telkens opnieuw schreeuwde de linkerzijde, en de groene partij in het bijzonder, het uit dat we die situatie moeten aanvaarden en moeten zoeken naar ‘antwoorden.’ Die multiculturele speurtocht van Echternach duurt nu al meer dan twintig jaar.

Wie even over de landsgrenzen kijkt, ziet nochtans dat een permanente vreemdelingentsunami, die onze samenleving ontwricht en de draagkracht van ons sociaal systeem ondermijnt, wel degelijk kan worden gestopt.

Droefgeestig kaartenhuisje

Toen in 2001 de rechtse partijen in Denemarken zegevierden, werd onmiddellijk werk gemaakt van een streng immigratiebeleid met een sterke terugval van de immigratiestroom tot gevolg. De uitwerking daarvan liet zich voelen in een stijgende onderwijskwaliteit, een dalende criminaliteit in de grootsteden en een significante vermindering van de sociale uitgaven.

Maar ook Oostenrijk, Italië, Nederland en Zwitserland pasten hun regelgeving inzake gezinshereniging, asiel en opvang van illegalen grondig aan. Het voornaamste verschil met België was en is de aanwezigheid van een breed gedragen politieke wil om de noodlotsleer van De Van Besiens van deze wereld af te wijzen en zelf een actief immigratiebeleid te voeren. Dat werd mooi geduid door toenmalig Deens premier Rasmussen die in 2000 het volgende verklaarde: “Er bestaat geen gevaar dat Denemarken zich zal ontwikkelen tot een multiculturele maatschappij. Want dat is onze bedoeling niet” (Jyllands-Posten, 1 January 2000).

In één zin blaast Rasmussen hiermee het droefgeestig kaartenhuisje van Van Besien omver.

Bron:

http://www.vlaamsbelang.org/nieuws/10095/

Auteur: Gerolf Annemans
Voorzitter Vlaams Belang