Het is ver dobberen naar de VS, maar het licht gaat uit in Europa

De afgelopen twee weken genoot ik van een vakantie in de Verenigde Staten. Het Zuid-Oosten, om precies te zijn. Misschien was het de fysieke afstand van Nederland, misschien lag het aan mijn minimale gebruik van internet, allicht kwam het omdat het leven er nou eenmaal heel anders uitziet vanuit een cabriootje, wie zal het zeggen, maar feit is dat het mij zwaar te moede werd van het weinige nieuws dat ik over het Oude Continent las.

Europa, onder de voet gelopen door vluchtelingen die, ook als hun asielaanvraag niet wordt gehonoreerd, natuurlijk allemaal hier blijven. Europa, waar de meerderheid van de bevolking tegen de instroom van vluchtelingen is, maar waar we ons als een konijn spartelend in een strik tot wurgens toe hebben vastgedraaid in de greep van de oncontroleerbare, niet-verkozen EU-baasjes. Europa, waar een aanzienlijk deel van de bevolking, daartoe aangespoord door politiek en media, met open armen ontheemden verwelkomt zonder dat deze Samaritanen (willen) weten welk vlees zij precies in de kuip hebben. En zonder ook maar enige eisen te stellen aan de nieuwkomers, in tegendeel.  Lees verder…