… dan is ook dat de schuld van de blanken.

Hun metabolisme is immers om zeep door de negatieve stress die ze ondervinden door in het dagelijkse leven geconfronteerd te worden met de blanke overheersing. En daarom worden ze dik. Te dik. Zoals deze lieflijke dame van pakweg 150 kg (vanaf 1’12”). De vorige dame lamenteerde slechts dat ze zichzelf te weinig soigneerde omdat…

Bovendien creëren blanke gezondheidsgoeroes bewust diëten die bij zwarten niet helpen. Nochtans is vermageren eigenlijk iets heel eenvoudig: minder caloriën verorberen dan je kan verbranden. En je stofwisseling activeren door meer te bewegen.

Bovendien, stel we volgen even de gedachtengang van deze mevrouw, stel dat zwarte madammen niet afvallen van diëten die door blanke mensen “uitgevonden” werden, wat let hun dan een eigen “zwart” dieet samen te stellen? Je kan het ook anders noemen, nl. verantwoordelijkheid opnemen voor de eigen daden en levensstijl.

Ach, het is preken in de woestijn. Kijk maar naar het bevestigend knikken der hoofden… Je kan ook stellen dat IQ-waarden niet van toepassing zijn op zwarten, dat hun hersens door de eeuwenlange onderdrukking door blanken niet meer functioneren zoals het hoort. Of tenminste de hersens van het aanwezige publiek, wiens IQ waarschijnlijk niet veel hoger ligt dan de kamertemperatuur…

Nu we toch bij het thema IQ zijn: in 1994 publiceerden politiek wetenschapper Charles Murray en psychogie professor Richard Herrnstein van de Harvard Universiteit het boek “The Bell Curve: Intelligence and Class Structure in American Life.” Een bestseller met daarin de thesis dat etnische bevolkingsgroepen in de VSA een verschillend gemiddelde IQ hebben. Aziaten zouden gemiddeld intelligenter zijn dan blanken, blanken intelligenter dan zwarten. Met niet minder dan 15 IQ punten. Uitzonderingen bevestigen de regel. Bovenstaande mevrouw met gewichtsproblemen is géén uitzondering op deze regel.

Dat dr. Charles Murray na de publicatie en het succes van b.g. boek spitsroeden moest lopen (… hij werd zelfs toegang geweigerd aan universiteiten) kan u zich wellicht voorstellen. Hierbij een kennismaking, waarbij hij het heeft over de bovenlaag van de Amerikaanse bevolking: de “elite”. Je moet je wel even verplaatsen in de Amerikaanse samenleving die nogal wat verschilt van de onze.