Op 1 oktober gaven we u een laatste stand van zaken betreffende een mogelijk akkoord over de maritieme grenzen tussen Libanon en Israël. Zoals u weet gaat het hier niet om visserijrechten, maar om lucratieve grondstoffen in de zeebodem.
Blijkbaar heeft de bemiddelingspoging van onpartijdig Amerikaans lijnrechter Amos Hochstein voorlopig nog niet het gewenste resultaat bereikt. Israëlisch premier Lapid heeft naar verluidt zijn onderhandelingsploeg donderdag bevolen de Libanese opmerkingen, resp. aanpassingen, aan het bemiddelingsvoorstel van de hand te wijzen. Israëlisch defensieminister Gantz heeft het IDF (Israëlisch leger) bevolen zich gereed te houden voor een mogelijke escalatie in het noorden. Israëlische media lieten weten dat Israël haar eigen veiligheid en economische belangen niet zal opgeven, ook al wordt er in de nabije toekomst geen akkoord getekend.
Libanees president Michel Aoun vermoedt blijkbaar een valstrik, vermits hij stelt dat de door Libanon gevraagde aanpassingen er garanties verstrekt worden om Libanons rechten op de exploitatie van olie en gas in de velden, zoals beschreven in de exclusieve economische zone, te vrijwaren. Hij voegde eraan toe dat de aanpassingen moeten vermijden dat er “verkeerde interpretaties gegeven worden aan het demarcatieproces.” Volgens Israëlische media gaat het over de door Israël – zonder akkoord met Libanon – vanaf de kust geplaatste boeienlijn. Libanon vindt dat die geen waarde heeft vermits ze door één partij, in het nadeel van de andere, geplaatst werd.
Libanon zal nu nog met Hochstein overleggen of de Israëli’s de aanpassingen volledig of gedeeltelijk afgewezen hebben – of dat ze er “slechts” hun eigen commentaar nog wilden aan toevoegen.
Dat het niet slechts om “commentaar” gaat, dat er niet zal gewacht worden op het Libanese akkoord, mag duidelijk wezen uit de plannen: we citeren
“Israël zal zo snel mogelijk gas produceren uit het Karish blok. Als Hezbollah of iemand anders eraan denkt ons daar te saboteren of ons te bedreigen, dan zullen de onderhandelingen over de maritieme grenzen onmiddellijk stop gezet worden. En Hassan Nasrallah (Hezbollah leider) zal het aan de Libanezen mogen uitleggen waar zij geen gasveld hebben of een economische toekomst.”
Ook Gantz ging in dezelfde toon voort.
Lapid en Netanyahu zitten midden in een kiesstrijd in afwachting van verkiezingen begin november. Vandaar dat Lapid het akkoord niet wou ondertekenen, zo verduidelijkt Netanyahu, die herhaaldelijk stelde dat Lapid Israëlische rechten wou verkwanselen aan Libanon.
- Libanon wil gewoon dat Israël zijn internationaal erkende grenzen respecteert.
- Libanon wil ook een naamsverandering van een veld, opdat “verkeerde interpretaties van het demarcatieproces uitgesloten worden”, nl. de naam “mogelijk zuidelijk Sidon reservoir” moet worden “Sidon-Qana veld” met als verduidelijking dat dit veld “zal ontwikkeld worden door Libanon ten bate van Libanon”.
- Wat betreft de oliebedrijven die in de offshore velden zullen werken, staat er in het Amerikaanse voorstel “dat ze niet zullen onderworpen worden aan US sancties”, maar Libanon wil dat dit herschreven wordt, m.n. “… niet zullen onderworpen worden aan internationale sancties”.
- Nog een aanpassing van het Amerikaanse voorstel: “Israël heeft geen bezwaar tegen activiteiten in het Qana veld achter lijn 23”. Libanon wil dat dit herformuleerd wordt: “Israël heeft geen en zal geen bezwaren hebben …” – kwestie van op zeker te spelen.
- Libanon wil ook duidelijk maken dat het geen betrokken partij is – zoals vermeld in het voorstel – als “een financiële regeling getroffen wordt tussen de uitbater en Israël.”
- Ook wil Libanon geen eeuwigdurend getouwtrek na het bereiken van een akkoord: de paragraaf “de VSA zullen bijdragen tot het mogelijk maken van de gas-borende firma’s na het akkoord”, maar wil slechts dat de VSA zo snel mogelijk ophoepelen, diplomatisch verwoord als “onmiddellijk en snel” na de ondertekening van het akkoord. Waarmee we weer bij de formulering van onze titel gekomen zijn…