Gedaan met huisje bouwen. Gedaan met een daarbij horend tuintje. Gedaan met wonen in rustige wijken in de rand of zelf op het platteland.
Egoïsten zijn we. We nemen teveel plaats in. 6 ha open ruimte verdwijnen elke dag in Vlaanderen onder de beton. En dat moet stoppen.
Zijn wij nu héél stout als we stellen dat vanaf het ogenblik dat de immigratietoevloed stopt, resp. illegalen daadwerkelijk uitgewezen worden, we automatisch minder moeten bijbouwen, dat de stadsvlucht zal afnemen, dat er bestaande woningen zullen gerenoveerd worden om ze zelf te bewonen of ze te verhuren aan onze eigen mensen. Dat de nood aan meer scholen, meer opvangmogelijkheden voor ‘exoten’ zal verminderen. Dat sociale woningen ook voor onze eigen mensen bereikbaar zijn.
Ja, hoogstwaarschijnlijk zijn we stout. We riskeren een klacht aan onze broek omdat we de toestroom van tafelschuimers willen doen ophouden. Vol is vol. Dat wisten we ook wel zonder een onderzoek van VITO.
Wouter Van Bellingen ‘Ik heb racisme een gezicht gegeven‘ kan weer op zijn strijdros springen om ons te betichten van racisme en aanverwante misdrijven. De arme DJ Jos kan ervan meespreken.
FVE
Minder moeten bijbouwen, maar toch nog bijbouwen, omdat de gezinnen steeds kleiner worden, en omdat niemand nog bij zijn ma wil wonen, ook al is ze hulpbehoevend, of al zijn ze zelf nooit getrouwd of al zijn ze 90% invalide verklaard: zelfstandig wonen zullen ze.
Niet altijd Raymond. Heel dikwijls uit noodzaak omdat er geen opvang is. Omdat de wachtlijsten te lang zijn. Twee jaar soms. En als we onze energie, ons geld, onze ruimte, onze sociale voorzieningen enz niet moeten ‘delen’, dan houden we zelf meer over. Logisch toch?
Delen met het eigen volk maar niet met illegalen en armoezaaiers uit de zandbakkenlanden
Vroeger leefden de mensen met 3 generaties onder één dak, gehandicapten inclusief. Er was wel af en toe slaande ruzie met de schoonmoeder, maar toch. Rusthuizen, gehandicaptenopvang en crèches waren niet nodig. Of je nu met één man of met zes naar de tv kijkt, het abonnement kost hetzelfde. Idem dito voor het licht, de verwarming, de onroerende belasting, de onderhoudskosten enz.
Ik stel vast dat men nu in Leuven terug wil naar die tijd, door studenten aan te sporen bij ouderen in te trekken.
En in het onderwijs is men al lang van de bijzondere scholen voor gehandicapten af aan het stappen: blinden en doven zitten in de gewone klas.
Dat was vroeger mogelijk maar nu niet meer. Hoe wil je dat doen als beide partners uit werken gaan? Kinderen moeten naar een kribbe, naar de voor- en naschoolse opvang, naar pleinwerking, naar… grootouders. Hoe kan je als je zelf ‘s avonds thuis komt nog om anderen bekommeren? of het nu om ouderen, gehandicapten of kinderen gaat? En dan zullen we in de toekomst langer moeten werken. Tot we zelf zorg nodig hebben. Vergeet niet dat het belastingstelsel het financieel problematisch maakt.
Toegegeven: we kunnen het ons ook niet meer voorstellen met grootouders én kinderen samen tv te kijken. Alleen al het programma bepalen is reden voor een binnenhuisoorlog. Ieder naar zijn kamer, met de eigen tv, de eigen pc, de eigen geluidsinstallatie. Een LAT-relatie in hetzelfde huis. Dat dan weer een behoorlijk groot huis moet zijn. Waarbij we terug bij het uitgangspunt zijn: ieder zijn eigen woning.
Niet alle grootouders liggen de ganse dag hulpeloos in bed. Zij kunnen bij tweeverdieners voor de kinderen zorgen, dus geen voor- en naschoolse opvang of kribbe nodig. En het eten klaar als je ‘s avonds thuiskomt lijkt mij ook geen nadeel voor 2-verdieners.
Het is niet zo eenvoudig als jij het schildert. Grootouders willen ook een eigen leven nadat hun kinderen volwassen zijn.
Volledig akkoord met De Redactie. Als we al de “vreemde profiteurs” terug sturen naar hun onderontwikkelde gebieden dan is er plaats genoeg voor alle inheemse mensen. Uitheemse dieren worden nu massaal geweerd of teruggestuurd omdat ze het bestaande ecosysteem vernietigen. Een massale imigratie heeft hetzelfde effect.
Verder is het ook zo dat indien men met bv drie generaties onder één dak woont men veel plaats nodig heeft om niet constant elkaar in de haren te vliegen of een onderhuidse wrevel te kweken die tot een uitbarsting zal leiden. Bij sommige culturen is het wel de gewoonte om “samen” te leven. Bij de Chinezen, vroeger, ging het meisje na haar huwelijk met haar man bij de schoonouders wonen. De schoonmoeder (moeder van de man) zwaaide de plak en het meisje moest de “bevelen” aanvaarden en uitvoeren! Dit was wel in het “oude” China.
Ik zie dat niet direct hier gebeuren en ik zou dat ook niet kunnen aanvaarden. Dit wil niet zeggen dat ik niet de nodige hulp zal bieden of ouders naar een rusthuis verbannen. Ouders hebben hun kinderen van hulpeloze wezentjes naar volwassen mensen opgevoed en begeleid en moeten niet gestraft worden maar geholpen eens zij hulpeloos geworden zijn. Dat is niet altijd gemakkelijk maar ik persoonlijk vind wel dat het mijn plicht is. Hier speelt ook medeleven, een gevoel van dankbaarheid en een gevoel van normale verplichting mee.
Zelf oudjes die constante verzorging nodig hebben kunnen met thuishulp en/of mantelzorg thuis verzorgd blijven. De autoriteiten beginnen dat stilaan ook te beseffen. Een rusthuis zou enkel maar in zeer extreme gevallen dienst moeten doen.
Een rusthuis kàn ook slechts in zéér extreme gevallen… wij spreken van ondervinding. Zelfs een terminale patiënt vindt er geen toegang. Wachtlijsten…
Waarom zou dat niet meer mogelijk zijn, redactie? Het heeft eeuwen stand gehouden. Toen het gezin nog de hoeksteen van de samenleving was. Na ’68 werden vrouwen massaal op de arbeidsmarkt gegooid ten koste van de kinderen die naar de kinderopvang moesten. Dit laatste kost de maatschappij handen vol geld. Krijgen de moeders die hun kinderen zelf verzorgden en de maatschappij die kost bespaarden één euro cent meer pensioen voor deze ‘arbeidsprestatie’? Vrouwen die trouwden kregen ontslag in het katholiek onderwijs en bij verschillende firma’s o.a. de zeer sociaal voelende firma Gevaert (tot 1968), ze gingen uit van het principe dat ze nu een man als kostwinner hadden en daarom plaats moesten maken voor een andere kostwinner, een niet getrouwde vrouw of een man.
Het inrichten van bestaande huizen als kangoeroe woning zou volgens mij al heel wat oplossen.
We zien het je heel graag tonen. Nogmaals: we spreken van ondervinding.
Vandaag in hln: 100-jarige werkt nog alle dagen fulltime als zelfstandige.
Ja, ze zijn ons hier komen filmen…
stoeffers !