De geopolitieke onderzoeker Dugin (1960-) beschrijft in zijn 20-delige reeks de conflicterende denkvormen (“logoi”) die de mentaliteit (“nous”) van de verschillende beschavingen uitmaken.

Wat schrijft hij over Frankrijk, Duitsland, Vlaanderen? Wel erbij bedenken dat de hele Westerse beschaving nu dominant “cybelisch” geworden is. Dat staat voor het exploiteren van alle materiële krachten en codes (ertsen, energie, DNA enz.), het omvormen en herscheppen uiteindelijk ook van de mens zelf. In die zin is het hedendaagse Frankrijk een anti-Frankrijk geworden enz.

Frankrijk en Orfeus

De opera “Orphée et Eurydice” van Gluck

Zijn de oorspronkelijke Indo-Europese samenlevingen gekenmerkt door het “apollinische” (de rangorde van de standen), dan is in de Keltische variant zoals bij de Grieken, Thraciërs.. . een aanvullende vorm of “logos” aanwezig: het “dionysische”. Dat is het bemiddelende element tussen de hemel- (Apollo) en aardegodheden (Cybele).

Volgens Dugin is in het middeleeuwse Frankrijk een originele synthese van het apollinische (de standen, de monarchie, de kerkdoctrine) en het dionysische (de Keltische mythen, de volksdevotie voor de middelaars Maria en Jezus) ontstaan.

Dugin plakt daar de naam Orfeus op. Die daalde in de onderwereld af om zijn geliefde terug te halen. Hij keek echter achterom en verloor haar weer. Bij zijn terugkeer op aarde werd hij verscheurd door afgunstige vrouwen. Het verhaal van Dionysus’ afdaling, gewelddadige dood en opstanding is helemaal gelijklopend. Dugin ziet in de afdaling in de onderwereld de zoektocht naar de vrouwelijke wederhelft. Denk ook aan Parsifal (Perceval) en de Graal. Deze zoektocht geeft aanleiding tot de hoofse liefde die in de Provence ontstaan is.

Frankrijk: Melusine

Dugin plakt er de naam van Melusine bij. Zij stamt uit de Keltische mythen, half vrouw, half vis, soms met vleugels. Ze werd als de stammoeder beschouwd van het huis van Bouillon. Ze heeft een dubbele natuur: cybelisch (onderwerelds) en dionysisch (bemiddelend). U vindt haar op de Gentse Vrijdagmarkt aan de zuidoostelijke hoek op dakhoogte rechts van de klok van de marktdagen. (Meer info: De Gentse zeemeermin van de Vrijdagmarkt)

Duitsland en Walkyren

“De rit van de Walkyren” van Wagner

Duitsland heeft het Keltische element veel minder bewaard. De Germaanse ethiek houdt in dat alle werk een gestructureerde strijd is. Mannen en vrouwen strijden zij aan zij, net als de Walkyren uit de mythen. De strijd kan zo opslorpend zijn dat de strijder in zijn donkere dubbel opgaat. Dat gebeurt vaak met het dionysische, dat element is niet zo stabiel, het slaat dan om in zijn donkere dubbel: het titanische.

De titanen waren de ontaarde wezens die in de onderwereld waren opgesloten. Ze behoren tot het onderaardse. Als ze los geraken, ontstaat er een “war of the worlds”. Denk aan de “Götterdämmerung” van Wagner.

Duitsland en Götterdämmerung

Als je sommige Duitse politici nu hoort, vooral groenen maar ook anderen, dan lijkt de Derde Wereldoorlog de gewoonste zaak van de wereld (“We zijn in oorlog met Rusland”, flapt Baerbock eruit in een vergadering). Het is allemaal doodgewoon: ze plannen nieuwe pandemielockdowns, klimaatlockdowns, ze hebben blijkbaar een blanco mandaat om hun bevolking te disciplineren, te ontvetten, her op te voeden.

Vlaanderen

Vlaanderen, Wallonië, Lotharingen en Zwitserland behoorden tot het tussenrijk bij de verdeling na de dood van Karel de Grote (Verdrag van Verdun). Dat tussenrijk zal niet lang stand houden, het was de contactzone van de Germaanse, Romaanse maar ook de Keltische cultuursfeer.  Het Keltische is sterk aanwezig in Wallonië (de namen in de Ardennen) en Romaans Zwitserland (de la Tène-cultuur). Vlaanderen, Nederland en Duitsland hebben die invloed veel minder gekend.

De staatsvorming in de zone van het tussenrijk is zeer problematisch. België en Zwitserland zijn vergelijkbaar: een contactzone niet tussen twee maar drie invloeden. De aanpak is echter totaal anders geweest. Zwitserland is bottom-up ontstaan, België top-down. België is maar onafhankelijk kunnen worden na de erkenning door de mogendheden. Ook de federalisering van België is een top-down proces geweest en de confederalisering zal wellicht niet anders zijn. Er worden postjes bij gecreëerd terwijl de werkelijke macht al grotendeels door niet verkozen niveaus zoals de EU en de NAVO is opgeslorpt.

Een volgende keer handelen we over de denkvormen in Groot-Brittannië (en aansluitend de VS), die wel verschillen van de continentale.

Tenax