In een vorig artikel bekeken we de denkvormen in de VS, Frankrijk en Groot-Brittannië. Voor de VS zie: Alexander Dugin en de VSA (deel 4)
Apollo, Cybele en Dionysus
Dugin ziet bij de oude Indo-Europese culturen de apollinische denkvorm domineren. Die gaat uit van de hemelgod(en) en de rangorde van de standen. De Indo-Europeanen waren nomaden en vanaf het tweede millennium voor Christus vestigden ze zich in de vruchtbare gebieden van de Zwarte Zee en de Balkan. De Thraciërs zijn een voorbeeld.
Daar bestonden oude “matriarchale” landbouwsamenlevingen die de moedergodin vereerden. Dit is de Magna Mater of Grote Moeder Cybele. Dit is de cybelische denkvorm. De Thraciërs als reactie ontwikkelden daarbij de Dionysus-figuur.
Nietzsche over Apollo en Dionysus
Dionysus was de “go-between” tussen de hemelgodencultus en de aardecultus. Dit is de dionysische “logos”. Nietzsche beschrijft in zijn boek over de Griekse tragedie (1872) de apollinische en de dionysische vorm. Nietzsche kende echter niet de cybelische vorm of dacht wellicht dat die volledig achterhaald was. Dugin ziet daar de derde vorm in die ook nu nog doorwerkt en in de moderne Westerse cultuur in zijn materialistische vorm sterk teruggekomen is. (Zie: Alexander Dugin en het moderne Europa; de aftelling)
Een belangrijke opmerking over de dionysische vorm. Bij de Indo-Europeanen is het dionysische niet stabiel, dat is het grote verschil met China. In het artikel over het oude Frankrijk zagen we dat het dionysische vrij goed geïntegreerd was dankzij de goed opgenomen Keltische erfenis. In Groot-Brittannië was dat anders, daar was het Keltische en het Germaanse weinig geïntegreerd, wat tot bipolaire spanning en vlucht in expansie (Britse rijk en de opvolger de VS) leidt.
China dionysisch. De gele draak
De Chinese cultuur is vrij uniek volgens Dugin omdat daar niet één logos de andere domineert maar er in feite maar één logos is. Dat is de dionysische, de “go-between”. De Chinezen leven in de tussenwereld. Het apollinische (bovenaardse of “yang”) en het cybelische (onderaardse of “yin”) bestaan maar ze zijn niet zelfstandig. Ze zijn maar momenten in een niet aflatende golfbeweging. De code van die beweging is de Tao. Een code waar aarde, hemel en tussenwereld zich naar richten. Dat wordt geïllustreerd door de rol van de draak.
Apollo zie je vaak afgebeeld in gevecht met de slang of draak. Die draak staat voor de duistere wereld die Apollo wegduwt en afsluit. De draak hier is een negatief symbool.
De draak in China is niet een negatief symbool en ook niet een onderaards symbool zoals bij Cybele. De Chinese draak heeft vleugels gekregen zoals een vogel en een onderlichaam van een vis zoals in de video hierboven. Die hoort dus thuis in de tussenwereld tussen het hemelse en onderaardse.
Er zijn draken in vijf kleuren wat overeenkomt met de vijf deugden, de vijf elementen (water, aarde…) en de vijf klassieke dynastieën (Han, Tang..). De voornaamste is wel de gele draak die verband houdt met de vruchtbare gele aarde (slib van de Gele Rivier) van China. Die staat ook in relatie met de mythologische “gele keizer”.
Is China nog communistisch?
Het communisme was uiteraard apollinisch met zijn top-down structuur. Is China nu nog communistisch? Nee, communisme kent geen privé-bezit en geen kapitalisten. Dat is er allemaal in China. De Chinezen zijn niet van plan dat op te geven. China is wel confucianistisch. Veel commentatoren verwarren communisme met confucianisme. Dat laatste is millennia oud en weerspiegelt de Chinese traditie zoals hierboven beschreven.
In feite is Klaus Schwab (WEF) meer communistisch dan China met zijn GREAT RESET ent zijn slogan: “Je zult niets bezitten en gelukkig zijn.” De communistische technocratie van Schwab geldt uiteraard niet voor de 1%. Die zullen verder privé jets gebruiken. Maar zijn communisme geldt wel voor u.
Tenax