Terwijl hier bij quasi elk probleem of elke situatie de regenboogpopulatie erbij gesleurd wordt, is Afrika eerder realistisch. Zelfs als ontwikkelingshulp ervan afhangt, is Afrika niet bereid zich te laten “beschaven”.

“Daar houden wij ons niet mee bezig… een niet-bestaand probleem… ons volk ziet de meerwaarde er niet van in… moeten we daarin meegaan omdat het zgz. “beschaafd” is? Zelfs dieren doen het niet…”

Ter overweging: moest hier – we bedoelen in het zgz. “beschaafde” Westen de klepel niet compleet doorgeslagen zijn, dan zouden mensen (Nvdr: de onverdraagzamen, de conservatieve zakken, de pilaarbijters… enz.) er minder moeite mee hebben. Maar je wordt er voortdurend mee geconfronteerd: met de excessen, met de calimero-struisvogels, met de geslachtenwaanzin. Waarom moeten de seksgewoontes per se geëtaleerd worden? Wie interesseert zich daarvoor? Wanneer wordt “normaal” terug de norm?