Saksen, deelstaat BRD, heeft een nieuwe etiquettebijbel voor asielzoekers. In zeven talen nog wel, waaonder bv. ook het Farsi en Vietnamees. Want Duitsland mag zich volgend jaar volgens alle prognoses op de komst van minstens 100.000 asielzoekers verheugen.
Wat bij normale Europeanen vanzelfsprekend is, moet de verrijkers eerst nog in detail uitgelegd worden. De eenvoudigste spelregels van het menselijk samenzijn werden door de Saksische gewestregering heel officieel in een etiquettehandleiding samengevat. In de vorm van een tekenverhaal.
De organisatie “Pro Asyl” is in alle staten van verontwaardiging wegens het gebruik van “alle gangbare clichés” en “vooroordelen”.
Tja, vooroordelen. Vooroordelen komen er niet zomaar, maar hebben allicht een oorzaak. Bij een normaal mensenverstand ontstaan die uit ervaring.
Er komen zaken en toestanden aan bod, zoals “Ambtenaren omkopen mag niet” en “Tips voor het samenwonen”. 
Elementaire samenlevingsethiek waarbij men verondersteld wordt rekening te houden met een medebewoner. Zoiets kennen asielzoekers blijkbaar niet.
En dan ook nog een hoofdstuk over punctualiteit. Zeer belangrijk. “Heb ik geen zin vandaag, dan zal ik morgen wel mijn afspraak nakomen.”, is niet acceptabel.
En wat er mag en niet mag. Je vrouw afrossen mag niet, zwart rijden ook niet, je huisvuil op straat kieperen is verboden. Een kampvuurtje op de vloer van je kamer kan nog minder door de beugel. Stelen en bedriegen staan ook op de verbodslijst.
In deze strip van 24 bladzijden worden volgens een persmededeling zowel de “rechten en plichten van een asielzoeker in beeld gebracht als praktische informatie omtrent de gezondheidszorg, taalcursussen, opvang en schoolbezoek van kinderen.”
De Duitse oerbevolking wordt verondersteld alle rechten en plichten te kennen. Vooral de plichten.