De voorbije twee weken zijn we intensief bezig geweest met de staatshervorming in de Senaat. De debatten duren zo lang omdat de overdracht van de bevoegdheden verschrikkelijk complex in mekaar zit en daardoor talloze vragen oproept. In enkele domeinen kunnen we spreken van een vrij ruime en homogene bevoegdheidsoverdracht (ouderenzorg, preventie, gezinsbijslagen,…), maar in de meeste domeinen wordt de versnippering nog veel groter dan vandaag. Bovendien wordt de macht van het regime over de deelstaten versterkt: het Grondwettelijk Hof krijgt beduidend meer mogelijkheden om op basis van de ‘federale loyauteit’ beslissingen van de deelstaten te fnuiken.

Heel opvallend is ook dat de bevoegdheden van Brussel enorm toenemen. Het hoofdstedelijk gewest krijgt zelfs culturele en verregaande politionele bevoegdheden en dreigt daarmee een supergewest te worden, met stukken meer macht dan de andere deelstaten. Ook krijgen de Brusselse instellingen (de zogenaamde Gemeenschappelijke Gemeenschapscommissie) exclusieve bevoegdheden inzake kinderbijslag en jeugdbescherming. Hoewel de gemeenschappen hierover uitdrukkelijk onbevoegd zijn verklaard in Brussel, werd er door de Franstalige partijvoorzitters al een soort exclusiviteitscontract gesloten om deze materies in Brussel ‘zo nauw mogelijk’ te laten aansluiten op Wallonië. Wallo-Brux wordt dus versterkt. Wanneer je de Franstalige senatoren hiermee confronteert, gebaren ze theatraal van krommenaas.

Wel stel ik vast dat onze vele vragen en onze uitgebreide analyses in de commissie niet tot een dovemansgesprek leiden en dat er uitvoerig geantwoord en geargumenteerd wordt door de senatoren van de meerderheid. Hier verschilt de aanpak in de Senaat vrij sterk van de Kamer, waar de leden van de meerderheid zo gesloten zijn als een graf. Vorige week gaven onze parlementsleden er stevig van katoen tijdens de bespreking van de belangrijke financieringswet, maar botsen op een muur van stilzwijgen en onverschilligheid. In dit verband wijs ik graag op een zeer interessant artikel dat vrijdag in La Libre Belgique verscheen (zie artikel dd 18.11.2013 “Vlaanderen, de grote verliezer van de 6de staatshervorming) en waaruit blijkt dat  volgens studies van de Franstalige universiteiten Vlaanderen dé grote verliezer is van de zesde staatshervorming. Moet er nog zand zijn?

Bart Laeremans

Link naar reportage van Ring-TV over de definitieve verdeling van de magistraten in BHV

http://www.ringtv.be/videos/kritiek-op-verdeling-magistraten-na-splitsing-bhv#.UolAXCQVGUk

Nvdr: Op aanvraag kan men zijn nota’s over de de definitieve verdeling van de magistraten in Brussel en over het verbluffend hoge aantal illegalen in de gevangenissen ontvangen. Hiervoor en ook andere stukken zoals zijn toespraak in de plenaire vergadering  over de grote hervorming van het gerechtelijk landschap, die een regelrechte miskleun is geworden, volstaat een mailtje naar bart.laeremans@telenet.be.