STOP EU

De euro staat op instorten. Het Verdrag van Schengen heeft de poort opengezet voor internationaal banditisme en sociale-zekerheidstoerisme. De EU lijkt een hoge snelheidstrein die zonder remmen richting afgrond raast, maar Herman Van Rompuy en Guy Verhofstadt roepen dat we nog wat meer vaart moeten zetten: “Meer Europa! Meer politieke unie!” Is er een andere weg? En waar staat Vlaanderen dan? We vroegen het aan Sam van Rooy, een van de auteurs van een erg kritisch boek over de EU, en aan Philip Claeys, onze vertegenwoordiger in het Europees Parlement.

Europa wankelt. De ontvoering van Europa door de EU.” Dat Europa wankelt, zal voor iedereen wel duidelijk zijn. Maar het tweede deel van de titel vraagt een woordje uitleg…

De grondleggers van de EU – Jean Monnet e.a. – hadden eigenlijk al in gedachte wat er vandaag aan de gang is: beginnen met economische samenwerking en als die steeds inniger wordt, dan moet er wel politieke samenwerking volgen. De invoering van de eenheidsmunt is daarvoor de katalysator geweest. Het leidt tot een centralisatie van de macht, politieke macht. Vandaar de bijtitel: “De ontvoering van Europa door de EU.” Omdat het een elite is geweest die van in het begin de macht over het continent naar zich toe wou trekken. De grootste sprong in die richting is de goedkeuring van het Verdrag van Maastricht (1993), waarin de basis voor de euro is gelegd. Een eengemaakte munt is hét middel om een politiek gecentraliseerde macht uit te bouwen. Een munt maakt de basis uit van een natie.

Ze hebben dus eigenlijk een natie willen creëren met de gemeenschappelijke munt. Maar vandaag zien we dat juist die eenheidsmunt de achilleshiel is van de EU…

Europa is geen natie. Het perfide van de zaak is dat men die euro destijds heeft verkocht louter als een muntunie, maar aan de soevereiniteit van de lidstaten zou niet geraakt worden. Men heeft toen nooit gesproken over een politieke unie. Omdat men heel goed besefte dat men dat nooit zou kunnen verkopen aan de publieke opinie en de Europese volkeren. Maar nu zegt men: ja, we hebben die muntunie en dus is die politieke unie onvermijdelijk of noodzakelijk. Het is een perfide strategie omdat men nooit het volledige beeld schetst aan de bevolking en de kiezers, en men altijd met kleine schijfjes tewerk gaat. Maar dat is niet wat de mensen willen.

De huidige financiële crisis was voorspelbaar. Hoeveel heeft de eurocrisis de Vlamingen al gekost?

België had in 2011 voor 70 miljard leningen en garanties uitstaan. Dat bedrag is intussen nog toegenomen. Met het ESM (Europees Stabiliteitsmechanisme) komt daar nog eens minstens 24 miljard bij. Samen spreken we dan toch over 100 miljard euro. Dat is een waanzinnig bedrag. Om de euro overeind te houden zal dat bedrag alleen nog maar toenemen.

Jullie hebben vaak gezegd dat de Vlamingen de grootste nettobetalers zijn. Maar dat zeggen de Nederlanders en de Duitsers ook…

PC: De Duitsers zijn in absolute cijfers de grootste betalers. Maar als je het bekijkt per hoofd van de bevolking, dan zijn de Vlamingen de grootste betalers. En dat wordt alleen maar erger. Europa wordt nu uitgebouwd tot een grote transferunie naar Belgisch model. Het gekke is dat daar nooit een debat over wordt gevoerd. Het Vlaams Belang probeert dat al geruime tijd tot een gespreksthema te maken, maar men wil dat debat duidelijk niet voeren. Men spreekt vaak over Duitsland. ‘Wat zal Merkel doen?’ ‘Wat willen de Duitsers?’ En ‘hoe lang gaan ze nog betalen?’ Alsof wij niet moeten betalen! En dan heb ik het nog niet eens over de massale steun aan Griekenland.

Is Griekenland nog te redden?

PC: Binnen die eurozone is Griekenland niet meer te redden. Het is zowel in het belang van de Grieken als van de andere lidstaten dat Griekenland op een begeleide manier uit die Eurozone treedt. Dat gaat ons ook geld kosten en voor de Grieken zal het niet gemakkelijk zijn. Maar op lange en middellange termijn is het de enige mogelijkheid om de Griekse economie weer op de sporen te krijgen.

Hebben we de euro nodig?

SVR: Natuurlijk niet. Europa beleefde zijn gouden jaren vóór de invoering van de euro. Landen die niet in de eurozone zitten, doen het vandaag net heel goed: Zwitserland, Noorwegen… Het enige voordeel is dat je geen geld meer hoeft om te wisselen, maar door het gebruik van creditkaarten is ook dat voordeel triviaal geworden.

Er wordt vaak gesproken over de mogelijke splitsing van de eurozone in een sterke noordelijke zone (de neuro) en een zwakkere zuidelijke zone (de zeuro). Hoe realistisch is zo’n scenario?

SVR: Ik weet dat daarover binnen de partij wordt nagedacht, maar zelf ben ik daar geen voorstander van. Ik zit meer op de lijn van de Duitse econoom Hankel die (in ons boek) pleit voor een wisselkoersmechanisme zoals dat vroeger bestond in Europa. Ik geloof daar eerder in dan in een ‘euro-light’versie. Mijn opvatting is dat we terug moeten naar nationale munten.

Hoe staat het VB daar tegenover?

PC: Dat is een moeilijke discussie. Het is moeilijk te voorspellen wat er nu gaat gebeuren. Voor mij lijkt het geen aantrekkelijke optie om terug te keren naar een nationale munt op het ogenblik dat we hier zelf gekluisterd zitten aan ons eigen ‘Griekenland’: Wallonië. Ik ben van mening dat die ganse eurocrisis een argument te meer is voor Vlaamse onafhankelijkheid. Omdat wij economisch, sociaal en ongetwijfeld ook politiek meer aansluiten bij de noordelijke landen: Duitsland, Nederland, de Scandinavische landen. Met Wallonië erbij, als een blok aan ons been, is het zeer de vraag of we bij die noordelijke landen kunnen aansluiten.

Dat wordt ook wel eens gezegd, dat de splitsing van de eurozone ook tot de splitsing van België zou leiden…

PC: Inderdaad, dat is niet onmogelijk. Die scheidingslijn tussen de noordelijke en zuidelijke landen loopt dwars door België. Dat is de taalgrens. Maar of het ineenklappen van de euroconstructie ook zou leiden tot het uiteenspatten van België, daar heb ik wel wat twijfels over…

SVR: De Vlaamse transfers zijn er. Met of zonder euro.

Ook op dat vlak lijkt Europa de perfecte afspiegeling van België: eindeloze transfers van noord naar zuid. De EU wordt een grote transferunie naar Belgisch model.

PC. Ja, dat is de perverse strategie die men hanteert. Elke crisis wordt gebruikt om nog meer macht naar zich toe te trekken en de soevereiniteit verder af te bouwen. De euro werkt niet. En welke oplossing schuiven ze naar voor? Nog méér Europese integratie. Terwijl men het beleid beter zou afstemmen op de realiteit. Nu doet men net het omgekeerde. Men probeert de realiteit af te stemmen op de eurofederalistische ideologie. Een nefaste ideologie, zo is nu toch wel duidelijk.

“We hebben de EU nodig om te beletten dat er nog oorlog uitbreekt in Europa”, wordt vaak beweerd. “De EU zorgt voor vrede”.

SVR: Dat is de grootste onzin die je maar kan verzinnen. Na WOII werd de EGKS opgericht en de EEG. Dat waren goed functionerende instellingen. Ook toen was er geen oorlog. We zouden ons beter afvragen of juist die gedwongen Europese integratie en zogenaamde Europese ‘solidariteit’ niet tot oorlog zal leiden. In een van de commentaren op ons boek heb ik de vraag gelezen: “Leidt de Europese eenwording tot oorlog?” Het is een pertinente vraag.

De euro leidt in elk geval tot meer spanningen…

SVR: Ja, omdat men net het tegenovergestelde bewerkstelligt van wat de bedoeling was: vrede. Bevolkingen worden tegen elkaar opgezet omdat men hen verplicht tot zogenaamde ‘solidariteit’, maar dan kan je niet zomaar doen. Net zoals je dat ziet met Vlaanderen en Wallonië.

PC: De Duitsers zijn boos op de Grieken omdat zij de boel hebben belazerd en hun staatsschuld niet op orde hebben. En de Grieken zijn dan weer boos op de Duitsers omdat zij vinden dat hen veel te zware besparingen worden opgelegd. Het resultaat is nu dat een Nederlandse toerist in Griekenland in elkaar wordt geslagen, omdat men denkt dat het een Duitser is. Dat is nu die fameuze vrede van de EU en de samenwerking tussen de Europeanen. Dat incident is geen ‘faits divers’, het staat symbool voor wat er broeit.

De Griekse crisis is niet alleen de schuld van de Grieken, maar ook van het politieke establishment binnen de EU?

SVR: Uiteraard. De crisis ligt besloten in de eengemaakte munt, al zijn er ook nog andere oorzaken die dat hebben versterkt. De zuiderse cultuur en de andere arbeidsethos hebben de crisis versneld, maar je kan niet alleen de Griek terechtwijzen die (te) weinig belastingen  heeft betaald of die op z’n 50ste op pensioen kon gaan. Het is het systeem dat fout is. Griekenland was, net zoals andere zuiderse landen, gewoonweg niet klaar voor de EU, en de top heeft een oogje toegeknepen voor de vervalste begroting.

De financiële crisis springt natuurlijk het meest in het oog, maar het andere paradepaardje van de EU, het fameuze Schengenverdrag is ook niet meteen een succes…

PC: Nee. De EU brokkelt af op zijn 2 basispijlers: de gemeenschappelijke munt en het vrij verkeer van personen en goederen. De binnengrenzen zijn afgeschaft, maar het beschermen van de buitengrenzen is een gigantisch probleem. Sommige van die grenzen zijn zo lek als een zeef.

We zien vaak beelden van bootvluchtelingen die aanspoelen op Lampedusa, een eilandje aan de Italiaanse kust. Wat moeten we daarmee?

PC: We mogen ons niet laten misleiden door de beelden van de media. We zien bootjes met illegalen die onderschept worden door ‘Frontex’, het grensbewakingsorgaan van de EU, maar eigenlijk is het niet meer dan een welkomstcomité! Die mensen gaan aan wal in Lampedusa, worden er geregistreerd en vertrekken dan naar het vasteland in Italië. En van daar zwerven ze uit over heel Europa. Hoe zou je zelf zijn? Ze weten dat ze in een land als België na 1 dag werken of met een vals certificaat onbeperkt en levenslang kunnen genieten van alle voordelen.

SVR: Ik wil het nog even hebben over de binnengrenzen. We zien hoe ‘Noord-Franse’ bendes hier hun slag komen slaan, maar ook Oost-Europese bendes. Men schaft die binnengrenzen af en zij gaan – net zoals water zich beweegt naar het laagste punt – naar die landen waar het meeste te halen valt en waar justitie het minst hard optreedt. Ik moet u niet zeggen waar ze dan terecht komen…

Eurocommissaris Malmström en de EU-top pleiten voor een nieuwe grootschalige immigratiegolf waarbij miljoenen immigranten zouden worden aangetrokken. Dat is toch waanzin?

PC: Inderdaad. Er is nu een gemeenschappelijk asiel- en immigratiebeleid. De mogelijkheden van de lidstaten om een eigen restrictief beleid te voeren, werden zwaar aan banden gelegd. De EU-leiders zien de wereld als één grote arbeidsmarkt waar ze mensen van hier naar daar kunnen schuiven. Een markt die ook zou moeten kunnen concurreren met de VS om de best opgeleide mensen naar hier te kunnen halen om onze economie te kunnen laten groeien. En dus wil men hier, naar analogie van de VS, een soort ‘blue card’ invoeren. Een (tijdelijke) werkvergunning. Maar dat is belachelijk. Omdat wij hier een heel ander soort immigratie kennen dan in de VS. In Amerika kan men nog iets opbouwen als men ambitieus is en wordt men ook verplicht om zelf de handen uit de mouwen te steken. Europa is een heel andere omgeving. Met hoge belastingen die mensen die willen werken en hogerop willen raken, afschrikken en een hangmat voor immigranten. Geschoolde en ambitieuze mensen gaan naar de VS of Australië. Terwijl wij opgescheept zitten met heel andere immigranten…

SVR: Met ‘losers’.

PC: Laten we het mensen noemen met iets minder potentieel. Mensen die vroeg of laat onvermijdelijk in de sociale zekerheid terecht komen.

De EU-top gaat vaak lijnrecht in tegen wat de bevolking wil: massa-immigratie, de afbouw van de soevereiniteit, de mogelijke toetreding van Turkije… Hoe verklaar je dat?

PC: Dat is wat we het democratische deficit noemen. Het tekort aan democratie. ‘Europa’ trekt zich geen barst aan van wat de bevolking denkt. Kijk maar naar de referenda over de Europese grondwet in Frankrijk en Nederland. Of het Ierse referendum over het Verdrag van Lissabon, waar men de Ieren opnieuw naar de stembus heeft gedwongen tot het gewenste resultaat uit de bus kwam. Alle opiniepeilingen wijzen uit dat een grote meerderheid van de bevolking tégen de toetreding van Turkije is. Blijkbaar heeft de bevolking meer verstand en historisch besef dan de leiders. Dat is iets wat we keihard moeten blijven aanklagen, dat tekort aan democratie. Maar het is inherent aan een – supranationale – organisatie als de EU dat men de democratie buitenspel moet zetten om te kunnen overleven.

SVR: Dat merk je ook aan al die multinationale staten die uiteengespat zijn na de val van de Muur: de Sovjetunie, Joegoslavië, Tsjecho-Slowakije. Als men dat autoritaire, dictatoriale kader niet meer heeft, dan lukt het niet meer. Ik denk dat dit ook de ingesteldheid is van veel van die zogenaamde Europese leiders: dat zij er zelf van overtuigd zijn dat een Europese Unie waarin de mensen zelf invloed zouden hebben op het beleid niet mogelijk is. Ze houden het ook niet voor wenselijk.

PC: Ik denk dat we die EU opnieuw minder politiek moeten maken. We moeten terug naar een Europese vrijhandelszone, meer niet.

Bij het democratisch deficit, denken wij vooral aan democratisch verkozen regeringen die door de EU zijn afgezet: Griekenland, Italië… Zonder enige vorm van kritiek.

SVR: De EU denkt te weten wat goed is voor de Europese volkeren. En als een van die volkeren iets anders wil en dus andere leiders kiest, dan zegt de EU : ‘O nee, die niet.’ Dan zie je hoe een Verhofstadt – in naam van ‘de mensenrechten’ – fulmineert tegen Victor Orban in Hongarije, terwijl die door een grote meerderheid van de Hongaren is verkozen.

PC: Kijk naar de twee landen die nu onder curatele staan van de EU: Griekenland en Italië. Dat is de bakermat van Europa, de klassieke oudheid. En dan komen we terug bij de titel van het boek “De ontvoering van Europa door de EU”… Dat is heel symbolisch: in de twee landen die aan de basis van de democratie liggen, is de democratie buitenspel gezet. Door de EU.

SVR: De betutteling van de EU is grenzeloos. Nog een voorbeeld is het ‘Polenmeldpunt’ van de PVV in Nederland. Op een ogenblik dat de EU in een diepe financiële en zelfs existentiële crisis verkeert, gaat men zich bezig houden met een initiatief van een politieke partij in een lidstaat. Dat is zo symbolisch voor de bemoeizucht van de EU. Dat is ongezond. Dat is totalitair. Men verwijst in een Europese resolutie expliciet naar de gedoogconstructie in Nederland (een regering met de PVV). Dat is eigenlijk een aanval op de soevereiniteit van een lidstaat.

In het boek wordt de EU herhaaldelijk een totalitair project genoemd. Er zijn heel wat verwijzingen naar nationaalsocialisme en communisme. Dat is iets wat Verhofstadt, Dehaene en Van Rompuy niet graag zullen horen.

SVR: Dat kan ik mij wel voorstellen. De bekende Russische dissident Vladimir Bukovsky geeft in het boek ook aan dat het daar veel trekjes van heeft. Het is niet zo dat de EU dezelfde waarden verdedigt als het nazisme, maar er zijn wel mechanismen die hetzelfde zijn. Wat Hitler wou met zijn Derde Rijk: “één volk, één rijk, één leider”, zien we vandaag wel terug in een andere vorm: Eén volk, één rijk, één munt, één regering. De EU wordt heel vaak voorgesteld als de remedie tegen het zo verfoeide nationalisme. Terwijl het net andersom is. Het nationalisme is niet het probleem. Het imperialisme is het probleem. Het nationalisme wordt nu door de EU uitgevaagd om het te vervangen door euronationalisme. Dat is precies wat Hitler wou.

PC: We zien het ook in de manier waarop critici van het Europese project worden aangepakt. Binnen het Europees Parlement, maar ook door de media. Wij worden verdacht gemaakt, we worden neergezet als slechte mensen die tegen de samenwerking tussen mensen en volkeren zouden zijn. Onzin. Wij zijn ook voor samenwerking. Men krijgt ook meteen het label ‘anti-Europees’, maar ik ben helemààl niet anti-Europees! Die verwarring wordt systematisch in stand gehouden. Als we dan iemand als Verhofstadt horen zeggen dat het vrijwaren van de identiteit onvermijdelijk leidt tot Auschwitz, dan is er zelfs sprake van een criminalisering van iedereen die vast houdt aan de identiteit en soevereiniteit van zijn land en volk. Wij worden gecriminaliseerd. Ook dat is een totalitair trekje in gans die eurofederalistische idee.

Als we het hebben over Europa, denken de meeste mensen aan het Europees Parlement. Maar er is meer dan dat: je hebt de Europese Raad, de Europese Commissie, het Europese Hof. Allemaal niet-verkozen instellingen die vaak heel belangrijke beslissingen nemen. Zonder de minste democratische inspraak of legitimiteit. Het EP lijkt het democratische schaamlapje…

SVR: Welke kat vindt zijn jongen nog terug in het kluwen van de EU? De meeste mensen snappen België nog niet, laat staan dat ze dan begrijpen wat er in Brussel of Straatsburg gebeurt. Het is een elitair project.

PC: Het boek Van Sam opent met een sterk citaat van Jean-Claude Juncker, premier van Luxemburg en voorzitter van de Eurogroep: “We beslissen iets. We brengen dat dan in het midden en wachten enige tijd om te zien wat er gebeurt. Volgt er geen misbaar, breekt er geen opstand uit – want de meesten begrijpen toch niet wat er werd beslist – dan gaan we weer wat verder. Stap voor stap, tot er geen terugkeer meer mogelijk is.” Ook Karel De Gucht heeft dat gezegd nadat de Europese grondwet in een referendum werd verworpen door de kiezers: “We maken dat Verdrag van Lissabon onleesbaar en dan maakt het meer kans. Dan is het een beter verdrag.” Wat een minachting voor het volk en de kiezer!

SVR: De eurocraten gebruiken voortdurend Orwelliaanse nieuwspraak. Het simpelste voorbeeld: u bent anti-EU, dan bent u anti-Europees. U bent tégen de EU, dan bent u niet voor samenwerking tussen de Europese naties. Dat is allemaal Orwelliaans taalgebruik om verwarring te zaaien en dissidenten de mond te snoeren. Kijk naar de VRT. Wie komt er bijna elke week in welk praatprogramma dan ook over Europa – Terzake, Reyers Laat, De Zevende Dag? Verhofstadt, De Gucht, Kathleen van Bremt… Nooit eens iemand die een afwijkende mening heeft. Dat komt natuurlijk omdat de VRT nog altijd een rode zender is, maar ook omdat die journalisten vrijwel niks afweten van de EU.

PC: Dat uit zich ook in het woordgebruik. Zo wordt Herman Van Rompuy op de VRT (en elders) systematisch aangeduid als ‘Europees president’. Lachwekkend! Alsof hij op gelijke hoogte zou staan met de Amerikaanse president Obama. Dat klopt niet. Van Rompuy is voorzitter van de Europese Raad. Ik wil niet neerbuigend doen over de persoonlijke verdienste van Van Rompuy, maar de mensen hebben wel recht op juiste informatie.

Kritiek op de EU is taboe in de Vlaamse pers. We zien daarbij dezelfde mechanismen – censuur en demonisering – opduiken als bij die andere taboes: het failliet van de multiculturele samenleving en de opmars van de islam…

SVR: Dat is geen toeval. De EU is vandaag het vehikel bij uitstek om die andere ‘fantastische’ doeleinden te realiseren. Wie meer multikul wil, wie meer islam wil, wie minder natiegevoel wil, wie minder identiteit wil, wie meer diversiteit wil, die zit goed bij de EU. Eigenlijk kan je de EU bestempelen als een machtsgreep om de multiculturele eenheidsworst en de islamisering door te drukken. Een goed voorbeeld is het Zwitserse minarettenverbod. Toen de Zwitsers met ruime meerderheid vóór een verbod stemden, stond de EU wekenlang in rep en roer.

De EU is een anti-nationalistisch project, een anti-identiteitsproject?

SVR: Zo mag je het stellen. De EU komt nu zelf met een nieuw soort nationalisme op de proppen: het euronationalisme. Dat doet afbreuk aan de huidige en organisch gegroeide identiteiten en natiestaten.

PC: De EU probeert alle typische kenmerken en uitingen van een natiestaat over te nemen: een eigen vlag, een zogenaamde ‘grondwet’, een Europese feestdag, een Europese ‘hymne’. Een Europese president. De blinde eurofilie neemt soms potsierlijke afmetingen aan. Zo werd ik ooit uitgekafferd door Frieda Brepoels (N-VA) omdat ik, samen met andere eurosceptici in het Europees Parlement, na een zwaar debat weigerde recht te staan bij het spelen van de Europese ‘hymne’ (de Negende Symfonie van Beethoven). Brepoels vond dat blijkbaar een schande. Ik heb daarop koeltjes gezegd dat wij in Vlaanderen al een volkslied hebben: de Vlaamse Leeuw! Daarin zie je nog eens het verschil tussen de N-VA en het Vlaams Belang.

SVR: Ik snap niet hoe de N-VA zichzelf ‘Vlaamsnationalistisch’ kan noemen, terwijl die partij in het Europees en Federaal Parlement de Vlaamse soevereiniteit te grabbel gooit. De N-VA heeft zopas nog voor het Europees Stabiliteitsmechanisme gestemd, een historische machtsgreep van de Europese Unie die de Vlamingen opzadelt met miljarden schulden.

 “Elke stem voor het Europees Parlement is een stem tegen de democratie”, schrijft Remi Hauman. Hij verwijt eurokritische partijen ook mee te doen aan dat politieke circus. Maar is er een alternatief?

PC: Ik ben het daar niet mee eens. Het EP bestaat nu eenmaal en – we kunnen dat betreuren of niet – maar er worden altijd maar meer belangrijke beslissingen genomen. Dat komt ook door de uitbreiding van bevoegdheden. Ik vind het juist onze plicht om daar als eurokritische partij aanwezig te zijn. Zo talrijk en zo sterk mogelijk. Om daar het nodige tegenwicht te bieden. We zijn daar – jammer genoeg – nog altijd in de minderheid, maar ik denk dat we Verhofstadt en co. geen groter geschenk zouden geven dan door daar weg te blijven. Dan leveren we Europa helemaal over aan de eurocraten. Trouwens, als we die redenering zouden doortrekken, zouden we ook niet meer in Kamer en Senaat mogen zetelen omdat we voor de Vlaamse onafhankelijkheid zijn. Die instellingen bestaan nu eenmaal en het is onze plicht om onze kiezers daar zo goed mogelijk te vertegenwoordigen.

Nigel Farage zegt dat Van Rompuy en Verhofstadt zich vastklampen aan de EU omdat België uit elkaar valt. Vormt de EU een surrogaat voor het Belgische natiegevoel dat ontbreekt?

PC: Ik denk het wel. Dat werd ook openlijk bevestigd toen het bijna onmogelijk leek nog een Belgische regering te vormen. Koning Albert liet toen verstaan dat het zeer jammer zou zijn, mocht België als EU-voorzitter niet bij machte zijn om een regering op poten te zetten. Omdat België ‘model’ staat voor de EU. Het zou voor de rest van Europa alarmerend moeten zijn dat een kunstmatige, mislukte staat model moet staan voor een Europees samenwerkingsverband. Dat is bijna obsceen.

SVR: De EU belichaamt een perverse combinatie van de ongebreidelde ‘solidariteit’ van het socialisme, het individualisme van de (neo)liberalen en het multikul-ideaal van de traditionele partijen. Zij denken niet in termen van volk, natie of gemeenschap. Zij denken in termen van individuen. En die individuen moeten solidair zijn met de hele wereld.

Herman Van Rompuy noemde de EU ooit “een dam tegen Vlaamse autonomie”…

PC: Ik vind dat een bijzonder dwaze uitspraak. Is dat een dreigement? Iets wat hij hoopt of toejuicht? Of heeft hij aanwijzingen dat Europa zou gaan dwars liggen als de Vlamingen democratisch beslissen hun onafhankelijkheid uit te roepen? Jammer dat er in Vlaanderen geen kritische pers bestaat. Anders zouden journalisten wel aan Van Rompuy vragen wat hij daarmee bedoelt…

SVR: Ik denk dat ik het begrijp. Hoe meer macht de EU naar zich toe kan trekken, hoe minder soevereiniteit er nog overblijft voor Vlaanderen. Bij de N-VA hebben ze blijkbaar nog niet door dat de EU een België in het groot is of wordt. We krijgen een Europese superstaat waarin Vlaanderen wordt gedegradeerd tot een provincie.

Politici hebben vaak schrik om zich te verzetten tegen de totalitaire trekken van de EU. Zo ontkende Frieda Brepoels onlangs met klem dat de N-VA een ‘eurokritische’ partij zou zijn: “Wij zijn absoluut pro-Europa.”

SVR: Ik snap echt niet waar Brepoels het vandaan haalt dat de N-VA in de hoek van de ‘eurocritici’ wordt gezet. De N-VA is even eurofiel als de traditionele partijen.

PC: Bij Frieda Brepoels heeft het niets met schrik te maken. Ze heeft het Verdrag van Lissabon, dat op een democratische manier is weggestemd in Frankrijk en Nederland, met hand en tand verdedigd. Ze is een overtuigde eurofederaliste. Dat is het grote verschil tussen N-VA en VB. Gans dat (N-VA)-verhaal dat ‘België zal verdampen binnen de EU’ is complete nonsens. In een Europese superstaat zal ook Vlaanderen verdampen. Wij dreigen dus van de regen in de drop te belanden. We krijgen een onafhankelijk Vlaanderen, maar we hebben intussen alle bevoegdheden overgedragen aan de EU. In plaats van de dictaten van de PS, zitten we dan opgezadeld met de dictaten van de EU. Wat ben je dan nog met die Vlaamse onafhankelijkheid?

SVR: De Nederlandse journalist Joost Niemöller heeft onlangs een interessante uitspraak gedaan. De toekomstige politieke scheidslijn zal volgens hem niet meer liggen tussen ‘links’ en ‘rechts’ maar tussen diegenen die voor het behoud (of herstel) van de (nationale) soevereiniteit zijn en de anderen, de internationalisten. Die scheidslijn zie je ook al in Vlaanderen. Met het Vlaams Belang aan de vrijheidslievende kant en de eurofielen – alle andere partijen, N-VA incluis – aan de andere kant. Dat zie je ook in het sociaaleconomisch programma van het Vlaams Belang, dat is gewoon een volksnationaal programma.

PC: Het ontbreekt de N-VA aan politieke duidelijkheid. Ze brengen een heel naïef en warrig verhaal. Brepoels zegt wel dat Vlaanderen als natie moet kunnen deelnemen aan debatten op het Europese forum – en daar zijn wij natuurlijk ook voor. Maar ze voegt er onmiddellijk aan toe dat dit niet betekent dat België moet opgedoekt worden. Tja, wat is het nu?

Wat is de rol van het VB in dat Europees verhaal. Wat moeten wij doen?

SVR: Ik ga daarin wellicht verder dan het Vlaams Belang en volg daarin de PVV van Geert Wilders. Ik vind dat wij absoluut onze soevereiniteit (weer) moeten opeisen en alles moeten doen om uit de EU te stappen. Letterlijk. Uit de euro en uit de EU! Als dat betekent dat wij terug moeten naar de oude munt (Belgische Frank) dan is dat maar zo. Uiteraard in afwachting van Vlaamse onafhankelijkheid en een eigen Vlaamse munt. We moeten terug naar vóór het Verdrag van Maastricht. Of zoals het Vlaams Blok in 1992 al zei: “Europa ja, Maastricht neen!”

PC: Het Vlaams Belang is niet tégen Europa. Integendeel. Wij willen onze Europese waarden en vrijheden beschermen en verdedigen. Wij hebben niet meer EU nodig, maar minder. Niet meer immigratie, maar minder. Wij willen geen Europese superstaat naar Belgisch model, maar een vrij verbond van vrije naties en volkeren. En van die vrije statenbond zal ook Vlaanderen deel uitmaken als een vrije, trotse natie!