Verkiezingen geen reductio ad Di Rupam

Gerolf Annemans over confederalisme, verkiezingen en Di Rupo

De N-VA heeft haar congresteksten openbaar gemaakt en de politieke partijen vallen in de media over elkaar om op de verschillen te wijzen tussen hen en de N-VA. Alle politieke partijen? Van Vlaams Belang geen spoor.

Tweede versie van de kaft, nadat de eerste versie door de rechtbank verboden werd omdat het zuurstofteken een inbreuk zou zijn op het logo van een firma, die in het land b niet actief is. Elke gelijkenis met het Louboutinvonnis (schoenen van Elke) is louter toevallig!

Wie de mening van het Vlaams Belang wil kennen moet op zoek naar de persteksten die de partij zelf uitstuurt of op hun webstek.

Wij haalden verhaal bij Vlaams Belang voorzitter Gerolf Annemans. Die is niet zo verbaasd door de N-VA teksten. Inhoudelijk heeft hij niet echt iets nieuws gevonden. Wat wel nieuw is voor hem is de strategie die de N-VA naar voren brengt om dat confederalisme te realiseren. ‘Eigenlijk zeggen ze nu ‘wie onze partner wil zijn in de federale regering moet een confederale geloofsbelijdenis afleggen’. Dat wil zeggen dat de N-VA België aanvaardt zoals het is en daarin wil werken. Het zal dus op niets uitdraaien.’

Vlaams Belang ziet het duidelijk anders. Sinds de publicatie van De ordelijke opdeling van België; zuurstof voor Vlaanderen (zie afbeelding) is het onafhankelijkheidspad van de partij duidelijk: eerst moet het Vlaams parlement de soevereiniteit van Vlaanderen uitroepen om van daaruit met de Franstaligen te onderhandelen over de ordelijke opdeling van het land.

In het boek wordt één en ander beargumenteerd met voorbeelden in zo’n 350 pagina’s. Voor Annemans, coauteur van het boek, is dat nog altijd de te volgen koers: ‘Onze ordelijke opdeling blijkt eens te meer een serieus alternatief. Één met meer geloofwaardigheid. Nu gaat de N-VA er van uit dat de Franstaligen door de kracht en het stemmenaantal van één Vlaamse partij het confederalisme zomaar zullen slikken. Dan kan je in deze constructie beter kiezen voor onafhankelijkheid, dezelfde moeite. De N-VA wil vermijden dat ze moet spreken over het einde van België en ze draagt het politieke concept onafhankelijkheid ten grave op die manier.’

Daar kan Vlaams Belang toch alleen maar blij om zijn? Nu kan die partij claimen dé onafhankelijkheidspartij te zijn. Maar blij of tevreden wil Annemans niet genoemd worden. ‘Het is goed dat er nu duidelijkheid is over inhoud en strategie, maar het is geen goed nieuws. De maskers vallen af, maar we winnen daar niets mee.’

Voka

Vlaams Belang heeft ook het confederalisme niet nodig om het verschil te maken met de N-VA. Dat doet ze ook met het sociaaleconomisch programma. Onder Annemans’ voorzitterschap is veel tijd en energie gestoken in een sociaaleconomische herprofilering van het Vlaams Belang, naar een sociale volkspartij.

Volgens partijvoorzitter Annemans blijkt nu dat het Vlaams Belang een veel socialere partij is. ‘Vlaams-nationalisme is niet per definitie een liberaal conservatieve strekking, integendeel. Ik ben er altijd van uitgegaan dat het Vlaams-nationalisme een sociale beweging is. Ons protest over de transfers is ook een vraag naar de grond van ons sociaal systeem. Wij gaan verder dan de tabellen over de loonkost, het gaat ook over rechtvaardigheid, hoe willen wij ons sociaal systeem organiseren, hoe zorg je ervoor dat niemand uit de boot valt, dat mensen die de sociale zekerheid nodig hebben er een beroep kunnen op doen? Het verschil tussen ons en de N-VA is nu duidelijk. N-VA gaat echt de weg op van het conservatief liberalisme, vertrekt duidelijk van de Voka-analyse. Maar het plaatje is breder dan dat.’

Wat is de verhouding tussen het sociaaleconomisch programma van de N-VA en het confederale prgramma?

Volgens Vlaams Belang valt de klemtoon duidelijk op hun socio-economisch luik. De tegenstrijdige communicatie vanuit de N-VA over dat evenwicht zou wel eens te wijten kunnen zijn aan angst. De angst van de N-VA voor het argument van de blokkering: ‘Na de verkiezing niet opnieuw 541 dagen crisis’.

Volgens Annemans laat N-VA zich de visie van de tegenstander opleggen: ‘In de BHV-crisis waren het de Franstaligen die voor de 541 dagen blokkering hebben gezorgd. Ze wilden een regering enkel op hun voorwaarden en ze hebben gewacht. N-VA zegt nu: wij willen zonder voorwaarden in de regering, dus er zal geen blokkering zijn. Ze willen vanaf dag 1 een sociaaleconomische herstelregering, aan partners wordt enkel een soort confederale geloofsbelijdenis gevraagd. Het is duidelijk dat het sociaaleconomische primeert en dat het confederalisme op de lange baan wordt geschoven.’

Di Rupo

Toch lijken de twee V-partijen, N-VA en Vlaams Belang, op één punt goed overeen te komen: er mag geen volgende regering Di Rupo komen.

Daarom heeft Vlaams Belang nu een pre-campagne gelanceerd, een campagne die nog voor de eigenlijke verkiezingscampagne valt die boekhoudkundig begint vanaf februari 2014. Op grote affiches zie je Di Rupo, door huistekenaar Fré voorgesteld als bromvlieg, bedreigd door een vliegenmepper met daarbij de slogan ‘geef er een lap op’.

Vlaams Belang gaat met de campagne ook de boer op, inclusief het uitdelen van de bijhorende vliegenmepper. ‘Wij willen aantonen dat de strijd tegen Di Rupo geen monopolie is van de N-VA. Wij willen door die campagne de mensen erop wijzen dat het Vlaams Belang een sterker alternatief is. We doen dat met een cartoon, met een knipoog dus.’

Ondanks de anti-Di Rupoaffiches zijn de volgende verkiezingen niet voor of tegen Di Rupo voor Gerolf Annemans.

‘Voor of tegen Di Rupo, dat is de sfeer die de N-VA wil scheppen in debatten, maar dat mag niet de enige inzet zijn van de verkiezingen. Ook de Vlaamse regering moet geëvalueerd worden, daar maakt de N-VA deel van uit, daar kunnen kiezers zien wat de kracht van de verandering betekent. Wij zullen die evaluatie maken. Daarnaast zijn er ook Europese verkiezingen, ook daarover hebben we heel wat te zeggen over de rol van de CD&V’er Herman Van Rompuy bijvoorbeeld. Neen de reductio ad Di Rupam van de verkiezingen in 2014, daar doen wij niet aan mee.’

Doorbraak