Terwijl kleinere steden zoals bv. Turnhout en Herentals stilaan zwarter kleuren, zijn er ook migranten die onderweg naar onze contreien blijven steken en die – al dan niet gedwongen – terugkeren naar hun vaderland.

Het verhaal van een Ivoriaan, die in Frankrijk zijn geluk en fortuin wou gaan zoeken. Het draaide anders uit. Hij besliste in Algerije met de steun van het OIM* ‘vrijwillig’ terug te keren naar zijn vaderland, de Ivoorkust. Men noemt de terugkeerders de ‘vervloekten’. Of eerder: de ‘mislukten’. Er wordt op hen neergekeken. Ze zouden te snel opgegeven hebben, te weinig karakter, te weinig doorzettingsvermogen, te weinig durf, te weinig vlijt, te weinig verantwoordelijkheid getoond hebben. Vandaar. Mislukkelingen zijn nu eenmaal niet geliefd. Hun mislukking is tevens de mislukking van heel de familie, van de clan, van de gemeenschap.

Onze Ivoriaan is ontgoocheld. De beloftes van het OIM werden niet waar gemaakt: geen nieuwe kleren, geen gsm, geen schoenen, geen 160.000 CFA (= ca. 245 euro). Het OIM stelt dat de verwachtingen der terugkeerders niet realistisch zijn. Ze zijn vooral gefrustreerd omdat hun dromen, hun verwachtingen, hun plannen geen werkelijkheid werden. En dat de geboden hulp in hun ogen nooit zal volstaan.

Sinds 2017 heeft het OIM-kantoor in de Ivoorkust de terugkeer van ruim 14.000 personen begeleid. Men schat dat tienduizenden op eigen kracht terug naar hun vaderland keerden.

De rest van het verslag kan u volgen via de ondertiteling en vertaling onderaan. Let wel: het gesproken Frans is beter te begrijpen dan de geautomatiseerde Nederlandse vertaling.

*In het Engels IOM, International Organisation for Migration (VN-organisatie)