Een professor – en dan zelfs nog een psychologie-expert – die zijn licht laat schijnen op een toestand die “onze” generatie al jaren ziet aankomen en er zich voortdurend aan ergert: de toenemende domheid, luiheid, lusteloosheid, beperkte inzet … van de volgende, de huidige jonge, generatie. Als je weet dat dat begrijpend lezen moeite kost, dat univ. eerstejaarsstudenten niet meer foutloos Nederlands kunnen schrijven (… ook als het biologische stamboek-Vlamingen zijn), dat vakken als geschiedenis en aardrijkskunde stiefmoederlijk behandeld, dat hoofdrekenen vervangen werd door de rekenmodus op een gsm, dan is het geen wonder dat de huidige – jonge – generatie jaar na jaar dommer wordt. Dommer omdat hun hersencellen minder of zelfs niet geactiveerd worden.* De redenen en oorzaken kent u. Hoe lager we de lat leggen in het onderwijs (… iederéén moet immers mee kunnen..), hoe meer we beroep doen op elektronische middelen, hoe meer “beroepsidioten” gecreëerd worden, de Amerikaanse invloed ons leven, onze taal, onze gewoontes beïnvloedt, hoe meer we “gemondialiseerd” worden, des te minder inzet, eigenheid, cultuur, taalgevoel en -respect doordringt bij de volgende generatie die onze – en vooral hun – welvaart zal moeten verzekeren.
“De volgende generatie Vlamingen is de eerste die dommer zal zijn dan de vorige.” Dat heeft professor cognitieve psychologie Wouter Duyck (UGent) gezegd in een interview met ‘Het Nieuwsblad’. Daarin luidt hij de alarmbel over de staat van ons onderwijs.
*”Cognitieve psychologie is de studie van hoe onze hersenen werken in normale omstandigheden.”
Moet dit artikel niet lezen. Ben er al lang van overtuigt dat de jeugd teert op de kennis van de vorige generaties. Ze krijgen alles in de schoot geworpen zonder er iets voor te moeten doen. Zo kweekt men luiaards.
Niet alleen op de kennis, maar ook op de spaarcentjes. We zijn de laatste generatie die een erfenis zal kunnen nalaten.
Misschien een verband : een dame weet dat ik graag boeken lees en bij een samenkomst zegt ze tegen mij, Maurice ik heb een boek gelezen en het was zo triestig ik heb tranen met tuiten gehuild. Benieuwd vraag ik haar hoe de naam van het boek is, ze antwoord met een twinkelend oog “mijn spaarboekje”
Hoe dom moet je wel niet zijn voor nog aan kinderen te beginnen op deze compleet krankzinnige aardkloot