… en dat probleem heet: Hans-Georg Maaßen

Wat Thilo Sarrazin is voor de Duitse socialisten, is Hans-Georg Maaßen voor de Duitse christen-democraten: een te rechtlijnig partijlid, die zich niet laat van de wijs brengen door de huidige zwalpende christendemocratie, die compleet afwijkt van de beginselen en principes die de resp. partijen, CDU & CSU, in hun partijbijbel opgenomen hebben.

Als een partij de eigen mensen afschiet omdat deze weigeren de partijprincipes af te zweren, als deze partij dan de linkse tijdgeest omarmt en daarmee in eigen voet schiet, als een partij haar eigen beginselen verloochent om te dansen volgens het wijsje van de links-groene rattenvangers, als een partij zich geliefd wil maken bij de tegennatuurlijke tegenstander, als zo’n partij haar huik naar de wind van de linkse media wil laten hangen, als… dan moet deze partij niet verbaasd zijn dat de kiezers afhaken.

Als zo’n partij dan geen ander middel meer ziet dan de meest rechtlijnige – én buitengewoon verstandige – man in eigen midden een – zoveelste – trap te geven om niet geconfronteerd te worden met de eigen fouten, dan kan zo’n partij niet veel lager meer vallen, dan verdient zo’n partij een man met het kaliber van Hans-Georg Maaßen niet.

Zo handelt de CDU met Hans-Georg Maaßen. Geen enkele hoon, geen enkele laster, geen enkele truc , verkeerde interpretatie, halve of hele leugen wordt achterwege gelaten om de man aan de schandpaal te nagelen. Het begon in 2018 toen Hans-Georg Maaßen, in zijn toenmalige functie als chef v.d. fed. veiligheidsdienst, geen bewijzen vond van een Duitse heksenjacht op vreemdelingen en dit ook publiekelijk kond maakte. Merkel kon aandringen zo veel ze wou, hij wou niet liegen om haar gezicht te redden.

Sindsdien moet hij boeten… omdat hij niet mee wou marcheren in de “weg-met-ons”-mars der media en Merkelisten. Sindsdien luidt het motto: „Maaßen muss weg!“ Hij kroop echter niet weg onder een steen. Hij liet zich niet wegmanoeuvreren. Integendeel. Hij stelde zich voor als kandidaat op de CDU-lijst in Thüringen. En uiteindelijk moest hij campagne voeren tegen zijn eigen partij, de CDU. En werd verkozen tot voorzitter van de zgn. Werte-Union, een vereniging binnen de Union, die de traditionele christendemocratische doelen, de conservatieve en liberale waarden, hoog in het vaandel draagt en die zich afzet tegen elke vorm van eco-socialisme en geslachtswokisme.

Bijgevolg wordt hij nu door zijn eigen partij “aangemoedigd” uit de partij te stappen. Zogezegd omdat hij racistische uitspraken zou gedaan hebben. Omdat hij “rechtspopulistische praat” zou geuit hebben… Bv. “Volgens de groen-rode rassenleer zijn blanken een minderwaardig ras.” en houdt hij “politici en (subjectieve) opiniejournalisten verantwoordelijk voor racisme tegen de bio-Duitsers”…

Omdat hij zijn partij wou redden. Omdat hij trouw bleef aan zichzelf.

Vorige bijdragen met verwijzing naar voorafgaande artikels: