“Wir schaffen das nicht!” zou men vandaag van alle daken moeten schreeuwen. Niet alleen bij onze oosterburen. Maar buiten enkele witte raven zijn alle EU-lidstaten doof op dat oor.
De Duitse regering heeft een migratieverslag voor het jaar 2021 opgemaakt; eigenlijk niet meer of minder dan een bankroetverklaring. Verrassing: de meesten komen niet om in Duitsland te werken.
Een balans:
- 1.3 miljoen wereldreizigers besloten in Duitsland hun tenten op te slaan, waarvan
- 0.5 miljoen uit niet-Europese landen
- slechts elke 12de kwam om er te werken
- de rest: moeten we daar een tekening bij maken?
Kortom: voor vakkrachten (échte) is Duitsland niet attractief genoeg. Daarentegen voor zandbaklanders des te meer. Tegenover de 40.000 werkgewilligen en/of werkbekwamen staan er tienduizenden die er voor de rest van hun leven – en van hun gezin – op kosten van de Duitse belastingbetaler zullen resideren. Elk jaar komt er de bevolking van een grote stad bij, zoals bv. München met omgeving. Tendens stijgend. Vooral omdat de regering beslist heeft de Duitse nationaliteit als een lokkertje te gebruiken. Het ging immers nog niet vlot genoeg: “slechts” 28.1% der Syrische vluchtelingen (2015) kregen na een verblijf van 6 jaar de Duitse nationaliteit.
Omvolking in een notendop: terwijl in 2021 1.3 miljoen vreemdelingen naar Duitsland kwamen, gingen tegelijkertijd 254.643 bio-Duitsers op de vlucht naar het buitenland.
De realiteit van de OMVOLKING
De oorsprong van “OMVOLKING” ligt NIET bij extreem rechts maar was het resultaat van de onderhandelingen van de na de op 6 oktober 1973 begonnen Jom Kipoeroorlog.
Egypte en Syrië deden een verrassingsaanval op Israël. Voor de Arabische landen eindigde de oorlog in een verpletterende nederlaag. Waarop de Arabische landen de oliekraan dichtdraaiden. Op 18.11.1973 kregen we de eerste autoloze zondagen. op Europees niveau is toen besloten om een “Euro-Arabische Dialoog” op gang te brengen met de OPEC-landen.
In juni 1975 rolde daar een convenant uit, waarvan wij nu met z’n allen nog steeds de zure vruchten plukken: 200 zaakgelastigden namen in Straatsburg, met algemene stemmen, een resolutie aan. Uit naam van de hele toenmalige Europese gemeenschap. Het was een tijd van moordende consensus: in heel West-Europa waren toen sociaal-democraten aan de macht, en van oppositie was nauwelijks sprake. De geestelijke vader van de tekst, de Belg Tijl Declercq uit Antwerpen, mocht dan een christen-democraat zijn, hij was ook zo links als een deur, en een warm voorstander van totalitarisme. In zijn land was hij de latere stichter van het Vlaams Palestina Komitee. Hij overleed ( 81 jaar) op 25-12-2003. Hij ijverde bijvoorbeeld ook driftig voor innige vriendschapsbanden met de Sovjet-Unie. Het is deze Resolutie van Straatsburg (onthoud die naam!) waarvoor Pim Fortuyn en Theo Van Gogh met hun leven hebben geboet, zou je kunnen zeggen.
In het document belooft de EEG om voortaan de Arabische immigratie actief te bevorderen, en de nieuwkomers ruim baan te geven om hun cultuur naar Europa te exporteren. De tekst benadrukt “de grote verrijking, die het Arabisch cultuurgoed ons te bieden heeft, vooral op het gebied van normen en waarden”, en draagt de lidstaten op om aan de verspreiding “de hoogste prioriteit” te geven.
De pers moet worden ingeschakeld “om een gunstig klimaat te scheppen voor de immigranten”, en de academische wereld moet worden gemotiveerd “om de nadruk te leggen op de positieve bijdrage van de Arabische cultuur aan de ontwikkeling van Europa”. Geld moet worden uitgetrokken om de oprichting van moskeeën, islamscholen, centra voor Arabische cultuur en wetenschappelijke instituten ter bestudering van de Islam te stimuleren. Het staat allemaal zwart op wit. Sinds 1975. Dankzij ons onvolprezen Europarlement.
Hier en nergens anders ligt de oorzaak van de OMVOLKING!
“Die OMVOLKING komt door het Verdrag in Straatsburg in 1975 waarin staat dat de islam vrij intocht moet hebben in Europa en dat elke kritiek de kop ingedrukt moet worden.”