Terwijl Griekenland de relaties met Syrië wil normaliseren, moet en zal Vranckx nogmaals zijn ding doen op de nullenzender. Na een voorafgaande aankondiging – van Vranckx mag je meermaals genieten – was het gisteren weer prijs. Onder het mom van “corona” mocht hij zijn virtuele tunnelvisie op de situatie in Syrië via de beeldbuis in de Vlaamse huiskamer brengen. Dat Syrië méér is dan Idlib, dat HTS & co. internationaal erkende terreurorganisaties zijn, wordt door Vranckx strategisch uitgegomd. Hij blijft het onverdroten over “rebellen” hebben, hij blijft onverstoord deze terroristen een podium verlenen, hij blijft bij zijn eigen groot gelijk, zoals talrijke andere journalisten die dansen op de wijsjes van de politiek-correcte notenbalk. Hij klaagt aan dat er watertekort is, dat men in de vluchtelingenkampen derhalve niet zoals voorgeschreven de handen kan wassen… maar “vergeet” erbij te vermelden dat het nét de terroristen – “rebellen” in Vranckxiaanse terminologie – zijn die de waterbevoorrading telkens weer boycotten en de bevolking ermee chanteren. De Oeigoeren, één der Erdogans beschermde extreem-salafistische terroristenafdelingen, TIP, hebben gisteren een thermische elektriciteitscentrale in het ZW van Idlib vernietigd. Is het vernielen van infrastructuur een “rebellen”bezigheid die Assad moet verdrijven? Wie lijdt eronder als er geen water of elektriciteit voorhanden is? U zal ons niet horen beweren dat de situatie in de vluchtelingenkampen wel meevalt – integendeel – maar er wordt een eenzijdige opinie quasi opgedrongen. Als de terroristen beslissen de wapens neer te leggen, als zij hun extreme islamdroomstaat-ideologie opgeven, dan houdt het op. Een objectieve journalist laat beide klokjes luiden, controleert en informeert. Vranckx daarentegen… zelfs de coronacrisis houdt hem niet tegen. En de nullenzender blijft hem als een geliefd huisdier koesteren.

In Griekenland daarentegen: de buitenminister Nikos Dendias besloot de voormalige ambassadeur voor Syrië en Rusland, Tasia Athanassiou, aan te stellen als speciale afgevaardigde van het Griekse buitenministerie. Dit betekent niet meer of minder dat Griekenland op weg is de diplomatieke relaties met de Syrische regering te herstellen.

“De aanstelling zal contacten met internationale aspecten en hiermee verbonden humanitaire acties én coördinatie van acties met het oog op de heropbouw van Syrië omvatten.” Het ministerie benadrukte dat Athanassiou reeds van 2009 tot 2012 Grieks ambassadeur in Damascus was, waarmee het ministerie voor een strategische aanpak koos vermits Athanassiou vertrouwd is met Syrië en de overheid – men kan vermoeden dat het slechts nog een kwestie van tijd is in afwachting van de restauratie van de ambassade.
Hoewel het buitenministerie stelt dat de onderbreking van de diplomatieke relaties “gedicteerd werd door de veiligheidsvoorwaarden”, weten we dat de toenmalige premier Antonis Samaras de bevelen van de NAVO en de EU opvolgde die de terroristen steunden tégen de seculiere regering van Assad.

Diplomatieke kanalen (waarop Kathemerini zich beroept) stellen dat de benoeming van de speciale afgevaardigde voor Syrië geïnspireerd werd door de Griekse bljvende activiteit in de oostelijke Mid. Zee en regio. Volgens dezelfde bronnen zou de Griekse wens bij te dragen tot het oplossen van de Syrische crisis door Dendias bevestigd zijn tijdens ontmoetingen met de VN speciale afgevaardigde voor Syrië, Geir Pederson. En zou de aanstelling van Athanassiou slechts een eerste stap naar een echte heropening van de Griekse diplomatieke aanwezigheid in Syrië.

Meer dan 500.000 Antiochische Grieks-orthodoxe christenen leven in Syrië en steunen in grote meerderheid president Assad. Omdat vorige regeringen te onderdanig buitenlandse eisen inwilligden werd Griekenland gescheiden van haar ethnische en religieuze volksverwanten in Syrië – waaraan nu eindelijk kan verholpen worden.

Even een terugblik in het verleden:
Hafez al-Assad, voormalig president en vader van de huidige, beloofde plechtig dat indien Turkije ooit tegen Griekenland ten oorlog zou trekken, Syrië een nieuw front in zuid-Turkije zou openen ter ondersteuning van Griekenland. Reden: de in 1939 vervalste, door koloniaal Frankrijk gesteunde, verkiezingen gestolen Iskenderun provincie (nu gekend als Hatay). Tot op de dag van vandaag beschouwt de Syrische regering iskenderun als een deel van Syrië.

De Turkse diefstal van Iskenderun was ook een pijnlijke situatie voor de Grieken. De provincie is historisch gekend als Antiochië, het thuisland van de Antiochische Grieks-orthodoxe kerk. Deze bevindt zich in exiel in Damascus en kon door de Turkse bezetting niet terugkeren naar Antiochië.

De hervatting van de relaties met Syrië zal het machtsevenwicht in de oostelijke Mid.Zee-regio verder naar Griekenland doen overtillen vermits Turkije niet werkelijk een hechte bondgenoot in de regio kan noemen, behalve dan de Moslimbroederschapregering in Libië die het vuur aan de hielen gelegd wordt door het LNA van Haftar. (…)

In vorige bijdragen hebben wij herhaaldelijk duidelijk gemaakt hoe Erdogan steeds weer grenzen – Turkse en terroristische – verlegde om zijn Ottomaanse droom gestalte te geven.
Op sociale media circuleert al geruime tijd een campagne om de Grieks-Syrische relaties te herstellen. Deze afbeelding zegt genoeg:

Turkije blijft het scherp op de snee spelen: woensdag nog zag de Griekse regering zich genoodzaakt te reageren op nieuwe toespelingen van het Turkse buitenministerie die stelde dat de soevereiniteit van bepaalde Griekse eilanden “niet duidelijk” is. Twee Turkse jets pestten een Griekse helikopter met de Griekse defensieminister en de nationale defensiestafchef aan boord tijdens een bezoek van zondag ll. aan de Griekse eilanden Oinousses, Agathonissi en Farmakonissi. Niets van aan, zeggen de Turken, het ging om routinevluchten…? (…) Routine? Zeker wel. De Turkse luchtmacht schendt (bijna) systematisch het Griekse luchtruim.

We verwijzen naar vorige bijdragen. Waar u grijze schermen ziet i.p.v. video’s, dan werd dit YT-kanaal intussen gecensureerd door Youtube. Ze zullen niet de laatsten zijn.