Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

De relaties tussen de landen zijn wereldwijd grondig veranderd zonder dat het westen, onder leiding van de VS in staat is dit te erkennen en nog minder er zich aan aan te passen. De westerse geopolitiek na WO II was er een van overheersing, uitbuiting, plundering en vernietiging.

Dit gaat onverminderd voort. De VS, Turkije en de zionisten mogen zelfs openlijk Syrië plunderen en vernietigen. Inmiddels zijn er echter andere spelers op het wereldtoneel verschenen die een heel andere politiek voeren. Het Chinese en Russische model is er nu een van win-win relaties met andere landen. China, het rijk van het midden, dat de zijde, het porselein, de drukpers en het kompas heeft uitgevonden, heeft de opiumoorlog en de koloniale overheersing van 1839 tot 1949 goed in zijn geheugen geprent als “de eeuw van de vernedering”. Uncle Sam zal de draak niet meer op de knieën krijgen.

Tot de nieuwe zijderoute zijn niet minder dan 150 landen en internationale organisaties toegetreden in Azië, Afrika, Europa en Zuid-Amerika. De illegale sancties en vijandelijkheden van de VS en hun bondgenoten tegenover Iran worden openlijk afgewezen door China, Rusland en Indië alsook door de in 2001 gestichte organisatie van samenwerking van Shanghai (OCS). Het Aziatisch model van win-win verbetert het leven van miljarden mensen. Het is een menswaardig alternatief voor de westerse politiek.

Dit geeft ook hoop voor het nu woelige Libanon. Protesteren op zijn Libanees is altijd een beetje volksfeest, maar tevens ook tragisch en zonder veel uitzicht. De (Saoedische) eerste minister Hariri is afgetreden maar heeft van de VS een lijst van 50 namen gekregen met de opdracht een regering van technocraten te maken. Ondertussen is heel de wereld zich aan het moeien met de regering van Libanon. Hoewel de VS het klaar kregen in de jaren ’70 de christelijke meerderheid te veranderen in een meerderheid van soennitische moslims, om de zionisten te plezieren,  zijn de VS en hun supporters niet in staat de christenen en de Hezbollah uit te schakelen. President Michel Aoun (christen, maroniet) en Hassan Nasrallah (secretaris generaal van Hezbollah) hebben een sterk verbond in dienst van de soevereiniteit van het volk, tegen de andere leiders in, marionetten van de westerse mogendheden die slechts chaos willen zaaien om het land te onderwerpen. Rusland heeft al laten weten dat het geen ontwrichting van Libanon zal dulden en China heeft concrete hulp aangeboden. Al wat de VS en hun bondgenoten er doen is uiteindelijk als een slag in het water die  China,  Rusland en Iran een steeds grotere invloed geeft.

Zal Libanon uiteindelijk in staat zijn toch zijn soevereiniteit te heroveren? We hopen het en bidden er voor. Wanneer je in Libanon komt merk je (bijna) overal dat het land toegewijd is en blijft aan O.L.Vrouw. Heilige Maagd Maria, bescherm uw volk.

P. Daniel

Vrijdag 29 november 2019

Flitsen uit het leven van de gemeenschap

Orthodox bezoek

Zaterdag blijft onze wekelijkse poetsdag. We waren net klaar toen abouna Paisios, de Grieks orthodoxe priester van Deir Atieh ons kwam bezoeken met de Grieks orthodoxe bisschop Mgr. Saba Esbear van Horan, Suweida (Z. Syrië).  Het was een erg aangenaam bezoek. Deze bisschop is  goed  bekend met de kerk in Europa en ook in België, waar hij blijkbaar een aantal professoren kent. Hij zelf doceert Oud Testament. Hij vertelde over de sterke groei van de orthodoxe kerk. Enkele van zijn opmerkingen zijn blijven hangen. Wanneer Rusland  na de val van het communisme zulk een sterke heropleving kende, dan is dit volgens hem voor een flink deel te wijten aan de blijvende invloed van o.a. Serafim van Sarov (+ 1833), een van de grootste Russische mystici, die het christelijk geloof  beleefde in het licht van de vervulling van de heilige Geest.

En wanneer Rusland nu door het westen zozeer wordt gedemoniseerd is dit niet alleen omwille van het feit dat het terug een grootmacht geworden is, maar vooral omdat het zulk een sterk en vitaal orthodox christendom kent, wat door het decadente en goddeloze westen met alle middelen wordt bestreden. Ook de Katholieke Kerk, die een behoorlijke crisis doormaakt, zou veel kunnen leren van de vitale orthodoxe kerken en in het bijzonder van de “patriarchale” structuur (met behoud van het Petrusambt). De orthodoxe kerken zijn overigens in Syrië eveneens over het algemeen vitaler en sterker dan de katholieke kerken.

Arbeidsongeval en verzorging

De afwas na het middageten doorheen de  week wordt meestal gedaan door de meisjes. Voor de afwas op zondag en feestdagen zorgen de fraters. Deze zondag was ik in de keuken zelf het slachtoffer van een kleine uitschuiver met grote gevolgen. Ik verloor het evenwicht en viel op enkele flessen met water die ik naar hun plaats wilde brengen. Een paar flessen braken en ik viel met mijn volle gewicht, – al is dat niet zoveel –  in de scherven. Resultaat: een linkerhand met diepe snijwonden en vol bloed. In allerijl werd een voorlopig verband aangelegd en ik verloor even het bewustzijn. De fraters droegen me in de auto en reden er mee naar Qâra, naar het dispensarium waar een jonge bevriende arts samen met enkele anderen werkt. Hij kwam zelf even kijken hoe het met mijn hand gesteld was. Een andere jonge arts en een verpleegster begonnen de behandeling: de wonden zuiver maken, ontsmetten, verdoven, naaien en van een stevig verband voorzien. Allemaal gratis. We moesten wel langs  een apotheek om de nodige antibiotica te  kopen, maar die worden inmiddels weer in Syrië gemaakt en zijn niet duur. Minder dan één uur na het ongeval lag ik op mijn bed in mijn kamer, zij het met behoorlijk wat pijn, vermits de verdoving aan het wegtrekken was. En in onze refter staan voortaan plastieken flessen! Toen ik volgende dag terugkeerde om het verband te laten vernieuwen zaten er drie moeders gezellig rond het petroleumvuurtje met hun kinderen te eten. Hun opgerolde sandwich lieten ze op het vuurtje warmen. Graag had ik een foto genomen maar gehuwde moslimvrouwen houden  daar niet van. In dezelfde zaal staan een aantal bedden met een gordijn afgeschermd.

Afbeeldingsresultaat voor ornithogalum caudatum

Zelf vroeg ik de dokter om een gunst. Ik had twee stukjes blad bij van een geneeskrachtige plant (ornithogalum caudatum – het fijne vliesje wel eerst verwijderen!) en vroeg of hij er die niet wilde opleggen vooraleer het verband er aan te doen. Hij had er geen enkel probleem mee. Een andere verpleegster kwam nieuwsgierig vragen wat  voor plant het was. Dit dispensarium is 24/24 uur en 7/7 dagen open. Er is een dagploeg van 2 artsen en twee  verpleegsters en een nachtploeg. Het werkt tevens als een soort ”spoed”. Vermits het van de regering is, wordt alles gratis verstrekt. Neen, het is hier niet volmaakt en dit is geen westers “ziekenhuis” maar een oosters, familiaal, gemoedelijk “genezingshuis” naar lichaam en geest. Terwijl de westerse media nog steeds uitpuilen van verzonnen verhalen over de gruwelijke onderdrukking van een Syrische  bevolking door een verschrikkelijk, dictatoriaal “regime”, vraag ik me af in welk Europees “regime” ik als vreemdeling zo vlot, deskundig, aangenaam en billijk zou verzorgd worden. Dank u Syrië en hou vol!

Patroonfeest

Dinsdag zongen we de plechtige vespers van de vooravond van de heilige Jakob, Mar Yakub. Hij was de intieme vriend van Yasdagerd I, de koning van het machtige Perzische  rijk (399-425). Hoewel hij als christen geboren was had hij vlot de staatsgodsdienst met de aanbidding van de zon omarmd om te genieten van de overweldigende gunsten van de koning. Zijn moeder en zijn  vrouw brachten hem tot  inkeer en hij wilde zijn bedrieglijk compromis verlaten. De koning had er geen moeite mee dat hij christen was, als hij uiterlijk de staatsgodsdienst maar trouw bleef. Ook dit compromis wilde Jakob niet aanvaarden, zelfs niet nadat de koning hem nog meer gunsten en rijkdom beloofde. Hierop ontvlamde de koning in woede en liet hem een voorbeeldige straf ondergaan: hij werd geleidelijk in stukken gesneden: Jakob de Verminkte. Hij gaf bewust zijn leven voor de eenheid van alle christenen. Bij de stichting van dit klooster in de 6e eeuw werd hij als patroonheilige gekozen. Na de vespers gaf moeder Agnès-Mariam een indringende bezinning over deze heilige als patroon van alle christenen die in onze tijd geen compromis meer met onze  verworden beschaving willen sluiten. Op de feestdag zelf zongen we ’s middags de lange en mooie vespers en om vier uur vierden we, samen met  de kinderen  die inmiddels uit de school waren teruggekeerd,  de  byzantijnse eucharistie met  zegening van brood, olie, wijn. Hierna werd ieder met de gewijde olie gezegend en  kreeg een stuk brood dat hij/zij in de wijn dompelt en eet. In de avondrecreatie waren enkele mensen van buitenaf, o.a. een Amerikaans echtpaar, levend in Thailand, verantwoordelijk voor een organisatie die meerdere  van onze projecten ondersteunt, nu o.a. met het maken van goede slaapzakken in Homs. Het werd een vrolijke avond met spontane volkszang en muziek met  luit en tamtam.

Tussen de ruinen van de westerse beschaving

Er is nog wel  een “politiek correcte” journalist te vinden die meent dat onze westerse beschaving nog steeds het aantrekkelijk voorbeeld voor de hele wereld blijft en daarom zoveel vreemdelingen aantrekt. Hij is dan als de laatste der Mohikanen, om de uitdrukking te gebruiken van de bekende Engelse roman (1826) van James Fenimore Cooper. Mogelijk meent hij nog het licht te moeten uitdoen, terwijl er al lang geen licht meer is.

Laten we even realistisch zijn. De westerse beschaving “en marche”, marcheert al lang niet meer. Ze is dood. Met westerse beschaving bedoelen we eenvoudigweg de Europese beschaving,  de christelijke beschaving, vooral gegroeid uit de grootheid van de Griekse filosofie, het Romeinse recht en het zo vitale  joods-christelijke geloof. Welnu,  in onze openbare samenleving schiet hiervan nagenoeg niets meer over. En dit is niet zo omdat de volkeren van Europa, de mensen zelf het zo wensen, maar omdat een elite systematisch alle rijkdom heeft afgebroken en deskundig blijft afbreken.

Het is niet het volk dat de kunstige en creatieve kerststallen in de kersttijd weg wil. Het komt door de druk van een alles overheersende wereldelite, die een soort globaliserende dictatuur heeft ingevoerd. Ze hebben een “politiek correcte” houding in de publieke opinie gevormd die al het mooie, goede en ware uit het verleden beschouwt als vanzelfsprekend verouderd en onaanvaardbaar voor onze tijd. Iets is maar toegelaten en “modern” als het een breuk is met het verleden. Hoe nieuwer of hoe gekker, hoe beter. Het ruime, open Griekse denken met een blik op het oneindige, de eeuwigheid,  God en het ware geluk van de mens, werd gereduceerd tot het bekrompen, louter materialistisch waarneembare van hier en nu. Wet, natuurwet en tien geboden werden vervangen door ziekelijke, individuele grillen, los van de werkelijkheid,  van de schepping Gods en van iedere persoonlijke verplichting.

En waarheid hoeven we in het openbare leven niet meer te zoeken.  Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar de grootste wereldleiders en de hoogste internationale instellingen kunnen nu zonder probleem liegen dat ze barsten. We worden bedolven onder afgeborstelde stoere monsterleugens en officiële valse rapporten. Denk aan het OPCW (de officiële organisatie voor de verhindering van chemische wapens)  als actueel voorbeeld i.v.m. chemische aanvallen in Syrië of de carrousel van rapporten  over het neerhalen van het lijnvliegtuig MH17. Hier geldt wat de Egyptische Nobelprijswinnaar literatuur (1988) Naguib Mahfouz zo treffend zei: “Zij liegen… en ze weten dat zij liegen…en ze weten dat wij weten dat ze liegen en ondanks dat gaan ze verder met nog meer te liegen”.  Tenslotte heeft de westerse beschaving haar grootheid vooral te danken aan de onuitputtelijke vitaliteit van het joods-christelijk geloof. Al wat op gebied van wetenschap, ontwikkeling, maatschappelijk leven, kunst, liefdadigheid … naar het christelijk geloof verwijst, wordt nu niet alleen verdacht gemaakt maar moet strikt vermeden worden. Het christelijk geloof en leven tot in de  grond afbreken, dát wordt nu als de bevrijdende  toekomst beschouwd. En zo is onze tijd met het huidige leven in de westerse beschaving mogelijk niet de ergste uit de geschiedenis van de mensheid, maar volgens Jonathan Price (prof. filosofie Oxford en Warschau) alvast de lelijkste. (Meer info bij European Conservative)

De eigen Europese identiteit en waarden worden door een zelfhaat weggehoond en vernietigd om plaats te maken voor een oeverloze verdraagzaamheid die een dictatuur wordt en een grijze, multiculturele ruimdenkendheid  zonder inhoud. Het resultaat is een steeds verder gaande kille doodscultuur, die in alle fazen van het leven wordt opgedrongen. “Expertisecentra” met hoog opgeleide vormingswerkers zorgen voor de “wetenschappelijke” ondersteuning met emotionele uitroepen en slogans zonder verantwoorde argumentatie. Ze menen, bij wijze van spreken, dat kleine kinderen het heel plezierig vinden in het hart van een kerncentrale vrij te mogen spelen met knoppen en lichtjes, maar bekommeren zich niet om de vraag of dit verantwoord is. Geobsedeerd door een absoluut zelfbeschikkingsrecht, zijn ze voorbeelden van ideologische blindheid. Maar ze worden wel internationaal en dus ook nationaal erkend en gesteund. Ouders die protesteren tegen bv. een vroeg seksualisering van hun kinderen of tegen een opgedrongen gendergekte, halen weinig uit. Zelfs de meest katholieke minister zal hen antwoorden dat de geplande acties door het “internationaal erkend expertisecentrum wetenschappelijk” werden uitgebouwd en dus aanvaard moeten worden.  Ondertussen ziet ieder mens met enig gezond verstand dat een dergelijk centrum geen enkele waardevolle of menswaardige vorming kan aanbieden om jongeren voor te  bereiden, bv.  op een gelukkig makende huwelijkstrouw of een waardevolle inzet met de gave van zichzelf. Integendeel, zij helpen jongeren verslaafd te worden aan seksuele uitspattingen en vluchtig plezier om hen te dumpen in de groeiende groep van ongelukkigen en depressieven of in de psychiatrie. De georganiseerde obsessie van “instant-plezier” leidt naar een ondraaglijke geestelijke leegte, die geen mens  gelukkig maakt.

Wat kunnen we doen? Voor een gewoon protest is het al te laat. Het zou nu een eensgezind massaal protest moeten zijn, zo in de zin van de “gele hesjes” en nog veel meer. En ook dat heeft gevaren. De wereldmachten zijn  bijzonder  handig in het infiltreren en manipuleren van massamanifestaties, zoals uit de meeste “gekleurde revoluties” van onze tijd overduidelijk blijkt. Er zijn nu, na meer dan 8 jaar internationaal georganiseerde oorlog tegen Syrië, nog steeds journalisten die spreken van een  “ongewapende vreedzame volksopstand”, terwijl wij de gruwelijke werkelijkheid meemaakten. Wat kunnen we dan wel doen? Stevige groepen van vrienden vormen die weten wat er gaande is en zich eensgezind tegen de verwording verzetten. Vorige maand mocht ik voor enkele van zulke groepen het woord voeren. Zij vormen een positieve kracht. Helaas vinden we deze geest van weerbaarheid (nog) niet daar waar hij  zou moeten zijn, nl. in uitgesproken kerkelijke middens, religieuze gemeenschappen of parochies. Deze worden meestal nog overheerst door een sterk maatschappelijk “correct” denken. Echte zinzoekers vinden daar helaas niet hun bezieling, terwijl ze wel de waarschuwing van de hl. Petrus in zijn Pinksterpreek  ter harte nemen: “Redt u uit dit ontaarde geslacht” (Handelingen 2, 40).

In de meeste Europese landen zijn de burgers migranten geworden  in hun eigen heimat. Hoewel vele moslims als immigranten ongetwijfeld met goede bedoelingen gekomen zijn, heeft de massa-immigratie de eigenheid van de westerse beschaving aangetast. Grote groepen moslims genoten ten volle van alle westerse voorzieningen en voordelen, maar verwierpen radicaal de Europese identiteit en waarden, bleven strikt hun eigen waarden beleven en geleidelijk ook opleggen aan hun omgeving. Bovendien waren westerse leiders er vlug bij om hen ter wille te zijn zodat ze hun gunst wonnen en hun stem kregen. Kruis, kerststallen en de tekens van de christelijke beschaving moesten weg. Kerstmis werd een winterfeest en de paashaas verdreef Christus’ verrijzenis. Wat kunnen we doen? Laten we op goede wijze doen wat de massamigratie op slechte wijze heeft gedaan en Jezus’ woord ter harte nemen: “De kinderen van deze wereld handelen onderling met meer overleg dan de kinderen van het licht” (Lucas 16, 8). Laten we groepen vormen van hechte vrienden, die hun eigen waarden behouden en geen enkele wet aanvaarden die mensonwaardig (en dus ongeldig!) is en tegen die waarden ingaat (zoals abortus, euthanasie, manipulatie van menselijk leven, homohuwelijk, misvormende opvoeding van kinderen…). En dat de christenen overtuigde christenen worden die geen compromissen sluiten met een puur heidense en barbaarse cultuur. Wanneer groepen zo hun eigen authentieke Europese waarden beleven, zullen ze die ook geleidelijk kunnen opleggen aan hun omgeving. Kortom, we doen dan zoals de moslims in ons land doen en gedragen ons als migranten in eigen midden, maar we herstellen de authentieke westerse, menselijke  en christelijke waarden. Dat is een manier om de ruïnen van de westerse beschaving terug op te bouwen.

Groepen van vrienden met een sterke en eensgezinde overtuiging jegens deze echte identiteit en waarden zullen niet meteen een grote ommekeer bewerken in de westerse beschaving maar kunnen hiervoor wel een begin vormen en steeds meer mensen uitnodigen zich hierbij aan te sluiten.

En dit nog

Ruim 5 jaar geleden kwamen alle 285  inzittenden van MH17 om. Oekraïne had de leiding van de vlucht, verplichte het vliegtuig lager en boven rebellengebied te vliegen. De pro-Russische rebellen vonden de zwarte dozen en overhandigden ze plechtig aan  de onderzoekscommissie, die er na vijf jaar nog geen woord over heeft gezegd. Maleisië, neutraal en eigenaar van het vliegtuig, mocht  een half jaar lang geen lid zijn van de onderzoekscommissie. Oekraïne, de hoofdverdachte,  kreeg de leiding van het onderzoek. Vanaf het begin regende het officiële verklaringen en rapporten die Rusland beschuldigden zonder dat er één enkel bewijs gegeven werd en alle bewijsmateriaal dat in een andere richting wees geweigerd. Hoe lang nog laten de Nederlanders, die zo graag “recht voor de raap” zijn, met zich sollen door een regering die zogenaamd “de laatste steen” in het onderzoek zal boven halen?
http://infobrics.org/post/29841/?fbclid=IwAR31-hecwvYAFcxA49bLwJ2gDQc2MhIMTVvaXdi9FgvHDxn58hhg8JnLNb4