Een verslag uit Syrië, zonder poco bril

Geplaatst op door

Goede Vrienden,

Op 11 november 2019 werd de Armeense katholieke priester Hovsep Betoyan in Deir- Ezzor door IS vermoord (zie verder, onder “En dit nog”). De Armeense gemeenschap interpreteert deze moord als zijnde in opdracht van Turkije. De Ottomanen hebben met de hulp van de Koerden eind 19e en begin 20e eeuw al 1,4 miljoen Armeniërs vermoord, 200.000 Assyriërs en Griekse christenen en  50.000 Assyriërs in Perzië (1914-8) en nog eens 800.000 Armeniërs en Grieken (1919-25) (Statistics of Democide: Genocide en Mass Murder since 1900, R.J.Rummel, Transaction, 1988, 223-235). Daarom trekken de christenen weg uit N.O. Syrië.

De VS gloriëren dat ze Abou Bakr hebben uitgeschakeld, de leider van IS, die ze zelf gesteund en groot gemaakt hebben. Om de strijd tegen IS te bezegelen stelen de VS nu de rijkste oliebronnen van Syrië. Dit heeft niets met de strijd tegen terrorisme te maken. Het is een nieuwe wending van de  Amerikaanse cowboy politiek, die alleen maar militair geweld en onderdrukking kent in een krampachtige poging om hun wereldheerschappij te herwinnen: bezeten door de strijd tegen Syrië en zijn bondgenoten.

De oorlog tegen Syrië loopt ten einde, al is het met voortdurend nieuwe ellende. Abou Bakr is dood en de medeoprichter van de  Witte Helmen ook, James Le Mesurier* (zie verder). We hebben de indruk dat de VS en het westen de sporen van hun misdaden aan het uitwissen zijn.

Deze mensen wisten te veel en hun band met de CIA en de westerse geheime diensten willen ze liever verborgen houden

*Nvdr: Zijn dood was nauwelijks bekend geraakt of Wikipedia censureerde de informatie over Le Mesurier.

*******

We geven enkele flitsen uit het leven van de  gemeenschap. Daarna geven we een aantal gedachten uit het interview van de Syrische president, maar in de bijgevoegde info en video’s heb je een overvloed aan goede (ook Nederlandstalige) informatie over de toestand in Syrië.

Wel geef ik een uitgewerkte bijdrage over de “menselijke ziel” n.a.v. de huidige druk van sommige heethoofden om abortus nog meer te versoepelen.

P. Daniel

Vrijdag 15 november 2019

Flitsen uit de gemeenschap

S.O.S. Chrétiens…op bezinning

Vrijdag kwamen  8  jongeren van S.O.S. Chrétiens d’Orient **voor een vierdaagse bezinning, geleid door pater Louis-Marie de Blignières, stichter (1979), prior en generaal overste van de  broederschap van St Vincent Ferrier te Chémeré-le-Roi (Mayenne, Frankrijk), als pauselijk instituut erkend in  1988. Deze S.O.S. jongeren zijn verantwoordelijken voor de verschillende plaatsen in Syrië. Ze willen elkaar beter leren kennen en zich verdiepen. Geestelijke leiding krijgen ze van deze broederschap van St Vincent Ferrier***, die eveneens uit een soort creatieve, Kerk getrouwe, rebellen bestaat, gegrond in de traditionele Dominicaanse ritus. Deze groep had haar eigen gebeden en conferenties. Er was een boeiende uitwisseling met de gemeenschap voorzien op zondag na het middagmaal, waarbij ieder zichzelf even voorstelde. Tevens wilden ze iedere dag een tijd arbeiden met onze gemeenschap of spelen met de kinderen. Het werd én voor hen én voor ons een erg aangename en vruchtbare ontmoeting.

**Nvdr: beeldmateriaal van de hulp die de Chrétiens d’Orient geven in Mar Yakub – febr. ’19:

***Nvdr: Herdenking 600 jaar overlijden St Vincent Ferrier in Vannes

Begrafenis in Yabroed

Zaterdagnamiddag werd een schoonbroer van onze bisschop begraven in Yabroed. Hij had graag dat onze gemeenschap vertegenwoordigd was en zo reed ik met abouna Georges van Qâra mee. Het is een lange ceremonie. Eerst gaan de priesters en de mannen bidden bij de overledene in zijn  huis. Daarna wordt de kist overgebracht naar de kerk, in stoet gevolgd door familie en vrienden. In de kerk zijn er lange gebeden, zegeningen, bewieroking en een sermoen, gehouden door een pater Jezuïet uit Damascus, een zoon van de overledene. Dan volgt de begrafenis, waarbij alleen de mannen  aanwezig zijn. Daarna gaan priesters en mannen terug naar het huis voor enkele gebeden en zegeningen. Hierop volgt de maaltijd. Als we ’s avonds terugkeerden naar Qâra stonden er jongeren met schalen snoep, wat aan iedere voorbijganger en chauffeur werd aangeboden ter ere van de feestdag van de  geboorte van de islamstichter Mohammed. Moge de Heer hun goede bedoelingen zegenen opdat ze eens de volle waarheid mogen erkennen in Christus Jezus.

Besparingen

De moeilijkheden in Libanon hebben een grote weerslag op ons. Voorheen werd alles langs Libanon geregeld. We bevinden ons terug in de situatie van het begin van de oorlog tegen Syrië toen we moesten proberen zo zuinig mogelijk te leven. De bouwwerken zijn daarom stil gelegd: bouw van het klooster van St. Jozef, de nieuwe medicinale… Er wordt opnieuw een kippenhok gemaakt in de voormalige boerderij. Daar woonde vroeger een bedoeïenen gezin met vier kinderen, heel lieve mensen. Zij zorgden voor drie koeien en wat schapen. Uit veiligheid kwamen ze aanvankelijk bij ons slapen maar uiteindelijk werd het veel te gevaarlijk en moesten ze vertrekken. Nu gaan we daar kippen houden en hopen verderop zelf met een koeienstal te kunnen beginnen, zodra er geld voor is. Ondertussen is er wel een grote kudde schapen. Voor de jonge en oude schapen moeten we ook zelf zorgen. Het terrein heeft zich gelukkig inmiddels hersteld van de oorlog en geeft goede vruchten. Het plukken van de olijven is begonnen en het ziet er naar uit dat het een vrij overvloedige oogst zal worden. Een ander initiatief betreft de kerstmarkt, die binnen kort in Damascus begint. Het geeft ons  de  gelegenheid om creatief, mooie, religieuze voorwerpen te maken.

Merkwaardige onthullingen

Bachar al Assad heeft weer een interview gegeven, op 11.11.’19 voor RT (zie verder onder ‘En dit nog’). Waarom nu zo vlot? Omdat de mensen in het westen beginnen  te beseffen dat de media hen voorliegen over Syrië, maar de waarheid kennen ze nog niet. Hij spreekt over het ontstaan van de onlusten, de gifgasaanslagen als valse vlag, het ontstaan en groei van IS, het stelen van de olie, over de Koerden waarvan de meesten, zegt hij, een goede relatie hebben met de Syrische regering, over de Israëlische aanvallen telkens wanneer het Syrische leger een overwinning behaalt op de terroristen, over Turkije.

De 54 jarige Syrische president vertelt dat de opstanden in Syrië vooral begonnen zijn met het geld van Qatar. Arbeiders vertelden dat ze door één uur deel te nemen aan betogingen en herrie te schoppen meer verdienden dan door een hele week te werken. Qatar betaalde de betogers in het begin 50 dollar per week,  daarna 100 dollar en vervolgens begonnen ze de betogers te bewapenen. Het westen sprak van een ongewapende en spontane  volksopstand. De werkelijkheid was geheel anders. Vanaf het begin in de lente van 2011, werden juist soldaten en politiemensen dood geschoten en zo bereikten ze in de zomer van 2012 het niveau van een burgeroorlog. Het westen eiste het aftreden van de president en legde zware sancties op: olie embargo, handels beperkingen, financiële sancties, wapenembargo… En dan die fameuze gifgas aanval van 21 augustus 2013 in Ghouta. Niemand die in de westerse media een kritische vraag stelde. Syrië heeft nooit gifgas gebruikt maar indien het dit zou doen, zou ze dit toch zeker niet op dat moment en die plaats doen, nl. juist wanneer daar een internationale onderzoekscommissie gearriveerd is! Voor het stelen van de olie geeft hij de VS en Turkije de schuld. Uitdrukkelijk noemt hij het Turkse volk “onze gebuur waarmee wij een gemeenschappelijke geschiedenis hebben”. Het Turkse volk is een bevriend volk, de vijand is Erdogan en zijn kliek. De volgende stap is de bevrijding van Idlib en de overgang van oorlog naar vrede, die zwaar belemmerd wordt door de onrechtvaardige sancties. (Bashar al- Assad reflects…)

De uitspraken van de  Syrische president zijn in overeenstemming met wat Graham Fuller, oud agent van de CIA, zegt: “Ik denk dat de VS de belangrijkste oprichters zijn van de IS. De VS hebben de vorming van de VS niet voorzien maar hun vernietigende tussenkomsten in het M.O. en de oorlog in Irak waren de fundamentele oorzaken van het ontstaan van de  groep van de islamitische staat” (Abu Bakr al-Baghdadi fabriqué et tué par la CIA) . De VS hebben altijd graag geflirt met extreme islamitische groepen, uitdrukkelijk al vanaf 1979 met de mudjahidiem in Afghanistan met een strategie van de chaos.

Over de menselijke ziel

Op het groot abortusdebat van De Blauwe Tijger (28 oktober 2019, video YT) volgden vinnige commentaren, vooral over een uitspraak van ethicus prof. Theo Boer. Hij zei dat hij niet precies kon stellen of de menselijke ziel vanaf het begin in de mens aanwezig is. Hij voegde er uitdrukkelijk bij dat, zelfs wanneer de menselijke ziel later ingestort wordt, het menselijk wezen vooraf toch beschermingswaardig is, zoals een lichaam waaruit de ziel verdwenen is, dus als lijk, ook beschermingswaardig blijft. We willen hierover verder nadenken en trachten enige verduidelijking aan te brengen aan de hand van enkele vragen: wat verstaan we onder menselijke ziel, krijgen we ze van onze ouders of van God en wanneer wordt ze ons gegeven?

Inleiding

God heeft in ieder mens een geestelijke en onsterfelijke ziel geschapen en daarin bestaat de diepste menselijke waardigheid. Hierover kan iedere christen het eens zijn omdat  we daarover voldoende duidelijke aanduidingen hebben in de  Schrift en in het kerkelijk leergezag. Het boek Wijsheid spreekt dikwijls over een geestelijke en onsterfelijke ziel. In het boek Prediker lezen we: “Het stof keert terug naar de aarde waar het vandaan kwam en de levensgeest naar  God die hem schonk” (12, 7). De profeet Jesaja zegt: “Ik klaag u niet voor eeuwig aan, en blijf niet toornen voor altijd, want dan zou de levensgeest om Mij versmachten, de zaden die Ik zelf heb gemaakt” (57, 16). Paulus zegt dat  hij eigenlijk liever zou sterven om met Christus te zijn (Filippenzen 1, 23).  En Jezus zegt van op zijn kruis aan de moordenaar naast hem: ”Heden nog zult ge met Mij zijn in het paradijs”  (Lucas 23, 43). De encycliek Humani generis (Pius XII, 1950) stelt uitdrukkelijk dat God de zielen rechtstreeks geschapen heeft (nr. 36).  Het Tweede Vaticaans concilie heeft in zijn pastorale constitutie over “de Kerk in de  wereld van deze  tijd” deze leer uitvoeriger uitgeschreven over “de wezensconstitutie van de mens”, “lichaam en ziel”: “Derhalve verlaat hij (de mens) zich, wanneer hij een geestelijk en onsterfelijk levensbeginsel erkent, niet bedrieglijk op een valse fantasie die alleen zou voortvloeien uit fysieke en sociale vooronderstellingen, maar raakt hij integendeel juist de diepste waarheid van de realiteit” (Gaudium et spes, nr. 14).

Wat verstaan we onder “ziel”?

Met “ziel” bedoelen we het levensprincipe van mens en dier. Ook de dieren hebben een ziel, anders zouden ze niet leven. Een lichaam zonder ziel is dood. Er is echter een immens verschil tussen het levensbeginsel van een dier en dat van een mens, al is het in onze  tijd de mode alles zoveel mogelijk gelijk te stellen. Voor de mens spreken we van een redelijke of geestelijke ziel. De ziel van een mens omvat verstand en wil, waardoor de mens als enig schepsel een bewustzijn en een geweten heeft. Alle fysische processen in de mens zijn ook in het heelal te vinden. Het bewustzijn van de mens is evenwel uniek en nog nergens in het heelal gevonden. Zo verstaan we wat het eerste Bijbelboek, Genesis,  zegt over de mens dat God hem geschapen heeft naar Zijn Beeld en Gelijkenis. Dat is de ware grootheid van de mens en de  basis van zijn menselijke waardigheid. Deze is voor iedereen gelijk en kan door niets of door niemand worden weggenomen. Het is als het ware een onverwoestbare “stempel Gods”, een “goddelijke kiem”. Hiermee is tevens een onverzadigbaar verlangen naar  God verbonden. Soms hebben we een fantastisch verlangen en zeggen: als ik dát zou  bereiken of krijgen zal ik volmaakt gelukkig zijn. En zelf weten we dat het een illusie is. Immers, al zouden we nog veel meer krijgen, dan nog zullen we onmiddellijk daarna weer iets anders en nog meer verlangen. Niets op aarde kan ons volmaakt gelukkig maken omdat God ons  geschapen heeft voor Hem. Alleen met onze vereniging  met God zullen we volmaakt gelukkig zijn. Dit is de betekenis van de  beroemde uitspraak van de heilige Augustinus in het begin van zijn “Belijdenissen”: “Ons hart is onrustig totdat het rust in U, God”. Onze onverzadigbare drang, ons bewustzijn, ons verstand en onze wil hebben wij bij het begin van ons  leven meegekregen van God onze Schepper opdat we zouden ingaan op zijn uitnodiging en ons  met Hem  verenigen. Dat is uiteindelijk het doel van ons  leven en ons volmaakt geluk.

Ziedaar het wezenlijk verschil van de ziel van een mens en van een dier. Mensen zeggen wel eens dat ze veel “liefde” krijgen van hun hond, maar dit is louter in overdrachtelijke zin te verstaan. Het is beeldspraak, een “antropomorfisme”, een eigenschap van de mens toegepast op een dier. De ziel van een dier heeft niets van de “geestelijke” ziel van een mens. Het gedrag van een dier wordt enkel bepaald door instincten en de omgeving. Deze kunnen wel zeer kunstig ontwikkeld zijn maar er is geen enkele vorm van bewustzijn mee verbonden. Er is in heel de wereld en in heel de geschiedenis ook geen enkel “geestelijk werk” of kunstwerk te vinden dat door een dier bewust zou begonnen of ontworpen zijn. Niet één streepje van een centimeter in een grot of op een muur. Dieren kunnen niets voortbrengen van wat hun instinct overstijgt.

Doorheen de eeuwen werd regelmatig de vraag gesteld: wordt de ziel samen met het lichaam doorgegeven langs de weg van de huwelijksgemeenschap? Dit is de opvatting van het zogenaamde traducianisme (het Latijnse tradere = overdragen). Hiertegenover staat het creationisme (het Latijnse creare = scheppen), dat leert dat de ziel rechtstreeks door God wordt geschapen, ingestort. Uit hetgeen we hoger stelden is het duidelijk dat de laatste opvatting de juiste is. Langs onze ouders ontvangen we onze gevallen natuur: “Ach, met schuld belast werd ik geboren, schuldig was ik toen mijn moeder mij ontving” (Psalm 51, 7)

Wanneer wordt de menselijke ziel ingestort?

In de Oudheid leefden verschillende theorieën over het moment van de instorting van de ”geestelijke” ziel. Plato geloofde in het vooraf bestaan van een geestelijke ziel terwijl Aristoteles meende dat eerst het lichaam gevormd werd en pas daarna de ziel. Ook verschillende Latijnse kerkvaders dachten zoals Aristoteles. De meerderheid van de Griekse kerkvaders daarentegen stelde dat de redelijke ziel onmiddellijk ingestort wordt bij de bevruchting (Gregorius van Nyssa + 394; Basilius de
Grote + 379). Elk van deze  twee opvattingen zullen in de loop der eeuwen hun volgelingen krijgen. Bovendien wordt soms nog onderscheid gemaakt tussen de instorting van de  ziel van de vrouw, die dan later zou gebeuren  dan de instorting van de ziel van de man. Voor deze opvatting is er helemaal geen grond.

Deze verschillende theorieën konden niet rekenen op een wetenschappelijke kennis van de embryologie zoals wij die nu kennen. Jérôme Lejeune (+ 1994), ontdekker van trisomie 21 (mongolisme) en van vele andere gelijkaardige ziektes, was een van onze allergrootste moderne genetici. Hij heeft overtuigend aangetoond dat ieder menselijk leven begint op het ogenblik dat 23 chromosomen van de  vader zich vermengen met 23 chromosomen  van de moeder in een eicel. Dit bevruchte eicel, minuscuul klein als het puntje van een speld bevat heel de eigenheid en eigenschappen van de mens: de kleur van zijn/haar  ogen, van zijn/haar haren, alle fysische,  intellectuele, psychische eigenschappen… Volgens hem kan de informatie van deze nieuwe mens, opgeslagen in deze éne cel zelfs in de  grootste encyclopedie niet uitgeschreven worden. Voor dieren spreken we over “bevruchting”, voor mensen sprak Lejeune over “conceptie”  omdat het tegelijk een fysisch én groots mysterievol geestelijk gebeuren is. Louter uiterlijk gezien is er geen enkele vergelijking mogelijk tussen dit minuscule ei celletje en de volwassen mens van 20 jaar later. In wezen is er echter geen enkel verschil. De volwassen mens is niets anders dan de groei van alles wat in deze eerste ei cel aanwezig was. De volwassen mens heeft niets wezenlijks nieuws bijgekregen. Voor de zo bevruchte ei cel was er enkel tijd, bescherming, voeding en groei nodig. Wij kunnen niet anders dan aan deze ei cel de waardigheid toekennen van een mens, die daarna tot volle wasdom zal komen.

In het licht van deze wetenschappelijke kennis is er geen enkele reden om niet aan te nemen dat de menselijke ziel onmiddellijk ingestort wordt met de “conceptie” d.w.z. dat vanaf het begin de redelijke ziel gegeven worden. “Zoals het lichaam dood is  zonder de ziel, zo is het geloof dood zonder de daad” zegt Jakobus 2, 26. Als de ziel niet onmiddellijk ingestort wordt, zou een mens dus dood ter wereld komen. De ziel is er vanaf het moment van de conceptie. Er is enkel tijd en ontwikkeling nodig om deze tot volwassenheid te laten uitgroeien, precies zoals de mens zelf door de tijd tot volwassenheid zal komen. Terecht leert de Catechismus van de Katholieke Kerk: “Het menselijk leven moet volstrekt geëerbiedigd en beschermd worden vanaf het moment van de  conceptie. Vanaf het eerste ogenblik van zijn bestaan moeten de rechten van de persoon voor elk menselijk wezen erkend worden, waaronder het onschendbaar recht op het leven, een recht dat aan elk onschuldig wezen toekomt” (nr. 2270). Hierbij wordt verwezen naar de schitterende verklaring van de congregatie van het geloof over de gave van het leven, “Donum vitae” (1987), onder voorzitterschap van kardinaal J. Ratzinger en met de volle steun van  Jérome Lejeune, voorzitter van de Pauselijke Academie voor het Leven. Hierin wordt gesteld dat met betrekking tot de menselijke waardigheid, er geen enkel onderscheid kan gemaakt  worden vanaf  de conceptie tussen bevruchte ei cel, zygote, embryo, baby, kind, volwassene. Met ieder stadium van de ontwikkeling is de menselijke waardigheid onverminderd verbonden.

Besluit

Het levensbeginsel, de ziel van de mens is immens verheven boven dat van de dieren omdat het een redelijke, geestelijke ziel is, begiftigd met verstand en wil, de zetel van het bewustzijn en het geweten. Dit is de betekenis van de  Bijbelse boodschap uit het boek van de Schepping (Genesis), dat God de mens geschapen heeft naar zijn Beeld en Gelijkenis. Hierin bestaat tevens de onvervreemdbare en onverwoestbare waardigheid van ieder mens. Deze geestelijke ziel wordt door God onmiddellijk ingestort bij de conceptie. Vanaf dat moment moet de menselijke waardigheid onverminderd geëerbiedigd en beschermd worden. De barbaarse praktijk van abortus moet definitief stoppen en vervangen worden door een daadwerkelijke hulp aan zwangere vrouwen.

En dit nog