Verse soep?
In een vorige bijdrage beloofden we terug te zullen komen op wat we in die bijdrage schreven. We eindigden toen met te vermelden dat de enige oplossing om de problemen in ons land op te lossen er in bestond om een totale en grondige vernieuwing van onze samenleving tot stand te brengen.
Ongeveer 35 jaar geleden waren we reeds tot die vaststelling gekomen. We hadden reeds vastgesteld hoe oneerlijk en zinloos de samenleving in elkaar stak en hadden daar toen reeds grondig over nagedacht.
We kwamen toen reeds tot de vaststelling dat het zinloos was de bestaande politieke partijen te veranderen omdat alle partijleiders in hetzelfde bedje ziek waren namelijk dat ze geen moer gaven over de toekomst en het geluk van hun kiezers maar deze alleen misbruikten om de nodige stemmen te halen en als zodanig hun riante leven voor hen en hun vrienden en relaties konden verder zetten. We haalden het toen in ons hoofd om een nieuwe partij op te richten en schreven de basisteksten van de statuten. Nooit zullen we vergeten dat we deze originele teksten destijds overhandigden aan Frans Crols, de toenmalige jonge directeur van Trends. We weten niet of Frans, die inmiddels reeds lang met rust is, die teksten nog ergens in een lade heeft liggen maar we weten wel dat we daar verder nooit meer iets hebben voor gedaan.
Wat we ook nog weten zijn de voornaamste punten van die statuten en die willen we nu na zovele jaren nog eens herhalen en dit met de overtuiging volgens onze mening dat ze vandaag nog even waardevol zijn als toen.
De naam van de zogenaamde nieuwe partij zou de PP zijn. PP stond voor de partij van de productieven. De verantwoordelijken van de partij zouden het als een eer beschouwen een politiek mandaat te mogen opnemen en kregen geen enkele vergoeding. Hun mandaat zou eenmalig zijn en maximum 5 jaar bedragen. Gemanipuleer met “verkiesbare plaatsen” zou uit den boze zijn. Iedereen die een mandaat wou opnemen stelde zich bij de partij kandidaat en alle partijleden konden op een bepaalde dag stemmen. Diegenen die de meeste stemmen behaalden
kwamen op de lijst. De volgorde van de lijst werd bepaald door lottrekking. Na de kiezing gingen de mandaten naar diegenen die de meeste voorkeurstemmen hadden behaald. Lijststemmen of stemmen “uit de pot” waren uit den boze.
De productieven waren de mening toegedaan dat al wat ze produceerden alléén aan hen toebehoorde. Wel waren ze solidair en wilden duidelijk de samenleving vooruit helpen. Daarom zouden ze drie bepaalde groepen op sleeptouw willen nemen:
1.GROUP A.
Men zou trachten diegenen die nog niet productief waren( de jeugd) om zo productief als enigzins mogelijk was te maken voor de toekomst. Daarom onbeperkt en totaal gratis onderwijs tot 18 jaar. Onbeperkte mogelijkheden voor universitaire studies met dien verstande dat ofwel de ouders deze dienden te betalen ofwel dat de overheid onbeperkt krediet zou verlenen aan diegenen die onbemiddeld bleken te zijn. De overheid zou de onkosten van universitaire studies niet meer ten laste nemen maar er wel voor zorgen dat iedereen alle mogelijke kansen kreeg. Men zou maximum éénmaal kunnen dubbelen maar dan was de kous af. Gebuisden hoefden niets meer terug te betalen maar konden dan een universitair diploma vergeten. Diegenen die een lening hadden aangevraagd en uiteindelijk een universitair diploma behaalden kregen naar eigen keuze 10 jaar de tijd om hun studies terug te betalen. Jaarlijks kregen ze het nog te betalen saldo onder ogen en werden intresten bijgerekend op de onbetaalde bedragen.
2.GROEP B.
Men zou alle respect en dankbaarheid vertonen voor diegenen die productief waren geweest( onze ouders). Iedereen die de leeftijd van 65 jaar bereikte zou EENZELFDE maar voldoende ruim bedrag ontvangen als pensioen.
3.GROEP C.
Men zou totaal solidair zijn met diegenen die werkelijk niet normaal productief kunnen worden namelijk de gehandicapten. Vanaf hun 18 jaar zouden deze hetzelfde bedrag ontvangen dan de andere landgenoten vanaf 65 jaar ouderdom zouden ontvangen.
Maar dan is de kous af. De PP meent dat het zinloos is om aan gezonde mannen en vrouwen van b.v. 30 jaar bedragen uit de keren als “werkloosheidsvergoeding” omdat ze zogenaamd geen werk kunnen vinden en dit zonder enige verdere verplichting aan de gemeenschap.. Iedereen die verklaart geen werk te kunnen vinden kan onmiddellijk een min. inkomen verwerven via de gemeente waar hij is gedomicilieerd. Wel wordt deze persoon dan werknemer van de gemeente en zal deze laatste hem voltijds werk verschaffen volgens zijn talenten. Indien blijkt dat deze werknemer voor welke betrekking ook onvoldoende presteert kan een einde worden gesteld aan zijn betrekking en moet hij zelf zijn plan trekken zonder enige toegeving meer van de gemeenschap.
De totale uitgaven voor werkloosheidsvergoedingen zouden voor de belastingbetaler wegvallen.
Verder zou men nog alleen maar 4 ministeries overhouden nl.
Voor Groep 1. Ministerie van onderwijs en de jeugd.
Voor Groep 2. Ministerie van pensioenen en de ouderen.
Voor Groep 3. Ministerie voor de gehandicapten.
Voor iedereen en om ervoor te zorgen dat de samenleving ordelijk verloopt een Ministerie van Justitie.
En om alle noodzakelijke restproblemen op te lossen een Ministerie van de overheid.
Al de rest wordt afgeschaft. We geven één voorbeeld. Wat gebeurt er met het Ministerie van landsverdediging? Antwoord. Wordt afgeschaft.
Aan alle militairen zal worden uitgelegd dat de verantwoordelijken van ons land hebben vastgesteld dat een oorlog niets dan miserie en nooit enige oplossing heeft gebracht. We willen verder leven zonder leger en nooit meer aan een oorlog deelnemen zoals in Zwitserland reeds eeuwen het geval is. Alle militairen krijgen dan eenzelfde opzeggingsvergoeding volgens het aantal gepresteerde jaren zoals nu gebruikelijk is voor andere werknemers. 3 maanden voor de ene tot 3 jaar voor de andere. Al het offensief materiaal (tanks; oorlogsvliegtuigen enz) wordt tegen de best mogelijke prijzen aan het buitenland verkocht. Alle gebouwen en gronden worden aan de best mogelijke prijzen op de interne markt verkocht. Misschien kunnen een paar Militaire kampen zoals b.v. Leopoldsburg ter beschikking worden gesteld van de jeugdbewegingen in dit land en dit volgens een eerlijke verdeling die gesteund is op het aantal effectieve leden van de voorbije jaren. Het zou niet moeilijk zijn deze opdracht te geven aan een parlementaire commissie. Alleen de besparingen op het werklozenbudget en het budget van landsverdediging zouden immens zijn en nog maar een deel vormen van andere mogelijke besparingen. Alle geldverslindende bedrijven die hoofdzakelijk een gevolg zijn van alle misbruiken uit het verleden worden stopgezet. “NMBS”; “De Lijn” enz. worden geprivatiseerd waardoor miljarden worden bespaard.
Al deze besparingen zorgen voor véél lagere belastingen en geven een nooit geziene zuurstofvoorziening voor onze economie waardoor het aantal ter beschikking gestelde arbeidsplaatsen enorm zal stijgen. In het kort samengevat komt het erop neer dat een einde wordt gesteld aan manifest profitariaat en dat diegenen die werken terug het loon zullen kunnen verdienen waarop zij recht hebben.
We willen deze bijdrage beperken tot de essentie en dat is het principe van die drie duidelijk beschreven groepen.
Met genoegen zouden we op alle verdere en mogelijke vragen van onze lezers willen antwoorden om onze mening te verduidelijken. Dat kan door uw vragen te sturen naar fvangaever@hotmail.com en we zullen daar dan in de loop van de volgende weken naar best vermogen trachten op te antwoorden!
Men zegge het voort,
Freddy Van Gaever
De éénmalige verkiesbaarheid bleek bij AGALEV ook een utopie. Als een mens éénmaal van de macht geproefd heeft is het bijna onmogelijk om terug te keren naar een “gewoon”(?) leven. Dit mocht zelfs het Vlaams Belang ondervinden toen de opiniepeilingen slecht waren. De volgende punten zijn theoretisch goed, maar door de diversiteit in de levensloop van het individu, praktisch niet realiseerbaar,m.a.w. te simplistisch voorgesteld.