Hoe aantrekkelijk is Brussel?  Die vraag beantwoorden wij gratis, voor niks.  Brussel kan ons gestolen worden.  Die stad mag de toekomst van Vlaanderen niet hypothekeren.  Brussel wordt door ons niet geliefd en wij onderschrijven dan ook de stelling Crols – al zullen er behoorlijk wat nationalisten het niet met ons eens zijn. 

De Vlaamse Gemeenschapscommissie heeft ons niet de vraag gesteld, maar wel een onderzoek laten uitvoeren, die de luttele som van 250.000 euro gekost heeft, ofwel meer dan 10 miljoen oude belgische franken.  Inderdaad zoveel heeft de “bevraging bij de Brusselaars over de aantrekkelijkheid van Brussel en hun perceptie op de stad als leefstad” gekost.

Een kwart miljoen euro. Maar de resultaten ervan worden door het VGC-College angstvallig geheim gehouden.  De reden daarvoor is niet ver te zoeken: de cijfers bevestigen namelijk datgene wat het Vlaams Belang al lang wist en zegt.  Namelijk dat het in Brussel, in tegenstelling tot de constante goed-nieuws-shows van Vanhengel en co, niet allemaal rozengeur en maneschijn is.

Zo kregen de parlementsleden en de pers enkel wat voorgekauwde conclusies van de onderzoekers, waaruit moest blijken dat Brussel zowat het paradijs op aarde zou zijn: aangenaam om wonen, veilig, sociaal, enz. Waarop die conclusies gebaseerd zijn, daar heeft men het raden naar. Want ondanks herhaaldelijk aandringen vanwege Vlaams Belang-fractievoorzitter Dominiek Lootens, blijven de meerderheidspartijen hardnekkig weigeren de naakte cijfers kenbaar te maken. De weinige cijfers die wél uitlekten, tonen aan waarom.

Zo bleek uit de bevraging dat maar liefst 15 procent van de Brusselse Vlamingen binnen de vijf jaar uit Brussel zou willen verhuizen. In de voorgekauwde conclusies klinkt dat triomfalistisch dat één op vier Brusselse Vlamingen graag in Brussel woont.

Idem voor het thema ‘‘onveiligheidsgevoelens in de wijk’.     10,7% van de respondenten voelt zich ‘vaak’ of ‘altijd’ onveilig in zijn wijk. De respondenten die ‘soms’ en ‘af en toe’ hebben geantwoord, moeten daar in feite worden bijgeteld om een correct beeld over onveiligheidsgevoelens in de wijk te krijgen. Dat gebeurt echter niet, en welke die cijfers zijn, wordt opnieuw angstvallig geheim gehouden. De voorgekauwde conclusie dat 9 op de 10 Brusselaars zich dus veilig voelen in hun wijk, is dan ook klinkklare nonsens. Zeker wanneer uit een van de weinige bekende cijfers blijkt dat maar liefst één op drie Brusselaars zo snel mogelijk uit zijn wijk wil wegtrekken!  Er wordt in de conclusies zelfs gewag gemaakt van een subjectief gevoel van onveiligheid, waardoor de conclusies van het onderzoek zélf uitblinken in subjectiviteit.

Daarnaast is het ook typerend dat het “tevredenheidsonderzoek” bepaalde vragen niét heeft durven of willen stellen. Zo werd er uiteraard niet gepeild naar de tevredenheid van de Brusselaars over de gevolgen van het multiculbeleid in Brussel. Het zou ons verbazen mochten de autochtone Brusselaars zeer enthousiast zijn over pakweg het feit dat onze kinderen in de Brusselse scholen verplicht halalvoedsel voorgeschoteld krijgen.  Ook naar de tevredenheid over de wel zeer manke toepassing van de taalwetgeving werd niet gepeild. Uiteraard niet, zouden we zeggen. Want dan zouden bij lastige vragen van Vlaams Belangers hierover de Vlaams-Brusselse meerderheidspartijen zich niet langer kunnen verstoppen achter het argument dat er geen cijfers beschikbaar zijn.

Met de oogkleppen op wil het VGC-College bepaalde taboes blijkbaar in stand houden, door de reële resultaten van de bevraging geheim te houden.  De enige echte conclusie die dus kan getrokken worden, is dat voor het de Brusselse Vlamingen niet enkel peis en vree is in Brussel, en dat daarom de ware cijfers moeten verborgen blijven voor de kritische oppositie.

Bron: bewerkt art. Stijn Hiers in VB Magazine