“Als ik het echt beu ben, nodig ik een handvol vrienden en vriendinnen uit om met mij het glas te heffen, in het mijne een overdosis van straf spul waar ik niet meer van wakker word. Zonder camera’s of pers. Die uitgenodigde intimi doen niks strafbaars, want hulp bij zelfdoding is volgens de Belgische wet zelfs toegestaan. Heb ik geen zin in gezelschap, dan doe ik het wel solo, met een goeie pornofilm en/of een streepje Wagner. Maar Gwendolyn Rutten wil ik niét in mijn buurt, ook niet in mijn hoofd, en het liefst zou ik willen dat ze ophoudt met kakelen, ieders leven proberen te regelen terwijl haar eigen partij stilaan het stadium van het voltooide leven nadert.”

Aanbevolen literatuur: lees hier Johan Sanctorums 1 november- overpeinzing.