Nog niet zo heel lang geleden werd Angela Merkel de machtigste vrouw der wereld genoemd.  Roem is echter vergankelijk en in de politiek is het een bekend gegeven dat je grootste vijanden tegenstanders binnen je eigen partij te vinden zijn.

Het werd voor het eerst ook voor de buitenwereld duidelijk toen haar hofmeier Volker Kauder het onderspit moest delven bij de interne verkiezing van het fractievoorzitterschap.  De verkozen Ralph Brinkhaus haastte zich om iedereen te verzekeren dat hij – zoals zijn verslagen tegenkandidaat – braaf binnen de lijntjes zou lopen, die Merkel getekend had.  Even een adempauze, tijd gewonnen, maar het kan niet ontkend worden dat binnen de Union een machtsstrijd zich aan het ontplooien is.

Niet verwonderlijk na 18 jaar Merkel-regime: tijd voor verandering, vooral met de hete adem van de AfD in haar nek.  Merkel wil echter naar verluidt van geen ophouden weten; zij heeft al te kennen gegeven dat de partijdagen in Hamburg op 7 en 8 december opnieuw op haar kandidatuur voor de leiding zullen mogen rekenen.  Maar er zijn kapers op de kust.

Tegenkandidaat nummer één heeft geen enkele kans, maar maakt duidelijk dat de basis niet langer blind en doof is voor de verzuchtingen van de weggelopen kiezers: de 26 jarige rechtenstudent Jan-Philipp Knoop uit Berlijn heeft alvast geen last van een minderwaardigheidscomplex:  hij ziet zichzelf niet als schaduwkandidaat, maar hij wil naar eigen zeggen het ambt wel degelijk bekleden, met het motto:  “Ik kan het!”   Met enige fantasie een persoonlijke versie van “Wir schaffen das!”

Jan-Philipp Knoop zal van Mutti Merkel een schouderklopje krijgen voor zijn moed.  Bij Andreas Ritzenhoff daarentegen moet ze even slikken.  Hij is nog maar pas tot de Union toegetreden, is een ondernemer uit Hessen die werk verschaft aan 700 arbeidnemers.  Hij vindt dat Duitsland en Europa aan een “bedreiging bloot gesteld worden, die tegen de economische kracht, de welstand, de veiligheid, de vrijheid van cultuur en van de geest onzer bevolking ageert.” 

De derde kandidaat, jurist, specialist volkerenrecht, Matthias Herdegen, kondigde verleden week zijn tegenkandidatuur aan.  Hij is 61, hoort tot de conservatieve vleugel van de partij, directeur van het instituut voor openbaar recht, directeur van het instituut voor volkerenrecht en lid van het centrum voor Europees economisch recht van de Rheinischen Friedrich-Wilhelms-Universität in Bonn.  Hij motiveert als volgt: “Ik wil een signaal geven dat de basiswaarden van de CDU nog altijd actueel zijn en dat wij niet tevreden zijn met het au fur et à mesure inspelen op een moeilijke situatie.” 

Binnen de CDU-cenakels groeit de zorg voor turbulente partijdagen.  Niet dat men ervan uitgaat dat b.g. kandidaten een echte kans maken.  Het zou echter best kunnen dat er iemand zich geroepen voelt of voorgedragen wordt, die beter verankerd is, om tot een consensus te komen tégen Merkel: de naam van de vroegere fractievoorzitter Friedrich Merz wordt in de wandelgangen luidop gefluisterd.

Er is hoop… dat Merkel eindelijk abgeschafft wordt.