Eigenlijk wilden we donderdag terug starten, maar, zoals het spreekwoord zegt “De mens wikt, maar God beschikt”, is ons dat niet gelukt.

Een thuiskomst met behoorlijk wat hindernissen.  Een noodlanding wegens een acuut levensgevaar van een passagier,  ùùùren vertraging.  Thuis bleek de dringende tussenkomst van een loodgieter noodzakelijk wegens een verstopping ergens in de catacomben onder het huis.  De quasi verdwenen gazon bleek op twee weken tijd veranderd in een frisgroene weide.  Na het maaien van de helft gaf de grasmaaier de geest.  Hulp bij de buren ingeroepen.  En als je dan het ene probleem na het andere opgelost meent te hebben bleek tot slot dat Telenet niet langer compatibel was met het Microsoft programma op onze pc…  Daaraan voorafgaand konden we onze mails niet lezen via webmail in het buitenland.  Na tien dagen kwam uiteindelijk het verlossende sms-je met een nieuwe toegangscode.  Ach, en dan heb je geen zin meer om nog mails te lezen.  Zullen we thuis wel doen… dachten we… we zijn immers op vakantie.  Niet dus.  Het opnieuw functioneren van webmail bleek de uitval van Outlook thuis als gevolg te hebben.  Opnieuw vertwijfelde telefoontjes naar de helpdesk van Telenet, die verwees naar de helpdesk van Microsoft… u kent het wel… voor XXX druk 1, voor ZZZ druk 2, voor alle andere problemen wend u tot onze webstek… die op zijn beurt verwees naar de helpdesk!  Uiteindelijk hebben we na lang zoeken en vloeken het via een – waarschijnlijk veel omslachtigere omweg – kunnen in orde krijgen.  Op hoop van zege.

Enfin, het lijkt momenteel te functioneren.  “Duren is een mooie stad”, zegt een ander Vlaams spreekwoord…