Voor de organisatie SOS Chrétiens d’Orient hebben wij het grootste respect.  Jonge mensen (… het woord ‘jongeren’ is te zwaar beladen…) die de christelijke naastenliefde omzetten in praktijk, hun vrije tijd opofferen om in moeilijke omstandigheden anderen te gaan helpen, op alle mogelijke manieren, wie doet het hen na?    Alleszins niet de VSA en co, niet de EU, niet het land b, ook niet het Vlaamse Gewest.  Volgens hun webstek bevinden zich momenteel 52 vrijwilligers in Syrië, Irak, Libanon, Jordanië – daar waar christenen in het M.O. hun hulp dringend nodig hebben.

Het zijn slechts uitzonderingen die aan hun inzet kunnen tippen: christelijke naastenliefde, zonder de liefde voor hun eigen volk in gevaar te brengen.  Chrétiens d’Orient (CdO) zijn actief waar christenen in verdrukking geraakt zijn.  Ook in Syrië, zoals we herhaaldelijk gemeld hebben.  Zoals de gemeenschap van het klooster Mar Yakub, waar pater Daniel deel van uitmaakt.

Een dorp herleeft.  Een dorp dat veel geleden heeft.  Zij kregen eerst al-Nusra en vervolgens ISIS te verwerken. Sadad, een dorp met voornamelijk christenen.  Doel van het recentste CdO-project: hen een bijkomende broodwinning te verschaffen, hen de oorlog te doen vergeten, hen moed te geven.  Hoe?  O.a. door kwartels te kweken.  Zowel de vogeltjes als de eieren worden als een delicatesse beschouwd.

Ook in Maaloula, de oudste christelijke gemeenschap in Syrië, waar nog de taal van Jezus gesproken wordt, waar ze de velden helpen gereed maken voor het zaaien, zich nuttig maken bij de herstellingswerken in de bouw,

In het noorden werd de door ISIS geterroriseerde stad Manbij, onder een puinhoop 3 m diep onder de grond – een toegang tot een toevluchtsoord voor christenen, een kerkje uit de Romeinse tijd ontdekt met daaraan verbonden een uitgekiend tunnel- en ontsnappingssysteem en een catacombenbegraafplaats  Waarmee de eeuwenoude aanwezigheid der christenen in de regio nogmaals bewezen wordt.

https://youtu.be/8uW4JJ43W5g

Tot slot een getuigenis van pater Fadi, Franciscaan,  over de toestand in Ghouta tijdens de bezetting door de “gematigde rebellen”, hun terroristische aanvallen op Damascus, een dankbetuiging aan het Syrische leger voor de bevrijding en de georganiseerde aftocht naar het noorden van de terroristen, over de beschuldigingen van een nep-chemische aanval door de regering, en tot slot over de opluchting bij de christenen dat ze, ze… de zgn. “gematigde rebellen”, weg zijn.  De man houdt geen blad voor de mond: indien Syrië geen gas/olie zou hebben, zouden de ‘christelijke’ westerse machten zich niet komen bemoeien in Syrië.  Ze moeten hier weg.  Ga in vrede, zegt hij… Hoopt hij…  Amen.

Ondertiteling en vertaling via icoontjes onderaan.