Wünsdorf, Brandenburg, 40 km van Berlijn, 6000 inwoners… + 1000 ‘vluchtelingen’.
1 op 7 is vreemdeling. Bijna allemaal jonge mannen uit zwart Afrika. Of er problemen zijn? In de grote kranten is niets te vinden. In de plaatselijke pers des te meer:
„Mysteriöser Überfall auf 32-jährige Frau“ … „Mädchen sexuell belästigt“ … „16-Jährige am Wünsdorfer See beraubt“… „Wachschützer stoppt Messerangriff in Asylheim“… „Auseinandersetzung mit Verletzten“… „Auseinandersetzung in Erstaufnahme-Einrichtung“ … „Polizei unterbindet Rache unter Flüchtlingen“
De toename aan inbraken en diefstallen krijgt zelfs geen aandacht meer. Voorlopig werd nog niemand vermoord of verkracht. Tenminste niet dat dit in de openbaarheid kwam.
Nochtans had het Duitse Rode Kruis knutseluurtjes, dansmuziek georganiseerd om de verveling tegen te gaan.
De 1 op 7 inwoner van Wünsdorf is duidelijk zichtbaar in beeld. Vooral in de buurt van de supermarkt, de 1 op 7 laat zich vollopen en probeert vrouwen aan te klampen. De winkel zag zich genoodzaakt een veiligheidsagent aan te werven omdat er zo veel gestolen werd, vooral alcohol. Een job die een gevarentoeslag verdient: bij een betrapping werd hij ineen geslagen. Niet voor het eerst.
De politie is machteloos. Noteert de identiteit – meestal vals – en laat de 1 op 7 weer lopen. De 1 op 7 weet dit maar al te goed. Neemt het bier gewoon uit de rekken, drinkt het ter plaatse en plaatst vervolgens de lege fles in de automaat om het pandgeld te vangen.
Meisjes, vrouwen kunnen niet meer naar het strand bij het meer gaan. Ze worden onmiddellijk lastig gevallen. De 1 op 7 zit overal te niksen, sigaretje, biertje, gsm. Meer moet dan niet zijn. Bewoners stellen dat ze dankzij de verworven vrijheid van de ‘vluchtelingen’ hun eigen vrijheid kwijt zijn. Ze voelen zich in hun eigen dorp niet meer veilig.
Wünsdorf is overal.
Facebook: Wünsdorf wehrt sich
Het Rode Kruis hoeft zich NIET BEZIG-TE-HOUDEN met de “ontspanningen” van die ongevraagde,èn ongewenste indringers…
Dàt was het doel NIET van Henri Dunant toen hij zich inspande om zijn ideêen internationaal aanvaardbaar te maken.
Zijn leuze was, overigens in het Latijn, een taal dat niemand meer sprak (om zékerheid te geven van niet-gebondenheid aan één-of-andere Staat: “INTER ARMA CARITAS” en zijn gekozen vaandel was géén kruis, maar een redelijke opstapeling van 5 kubussen.