Misschien vragen zich enkelen af wie die Anna Bijns toch was. 

Anna Bijns, een onafhankelijke geest, (niet) toevallig gekozen als alias door een trouwe lezeres van Golfbrekers.  Waarmee wij geen religieus of radicaal-feministisch verband willen suggereren met de échte Anna Bijns.

Anna Bijns (Antwerpen, 1493 – 1575) was een Antwerps (Brabants) refreindichteres, en ‘schoolmeesteres’. Zij bleef lesgeven tot ze 80 jaar oud was en verdedigde tijdens de reformatie de katholieke ‘moederkerk’ tegen wat zij als ketterse veranderingen beschouwde. Met name Maarten Luther zag zij als de baarlijke duivel. De bijzonder orthodox katholieke Bijns dichtte in de trant van de rederijkers maar mocht geen lid van dat genootschap worden omdat zij een vrouw was. Anna Bijns was de eerste auteur in de Nederlandse literatuur die haar grote succes vooral dankte aan de drukpers. Haar kenspreuk was: “Meer suers dan soets”.  Verneem meer..

Een voorbeeld van een ‘refrein’ uit “‘t Is al vrouwenwerk”:

Ongebonden best, weeldig wijf zonder man
Het waar goed huwen, maar ‘t zorgen is de plage
Ongebonden best, weeldig man zonder wijf
Verwijfd te zijne gaat boven alle plagen
Nooit man en geraakte aan vuilder laudate
Dus doende brengt zij den tijd vast deure
Een heb ik getrouwd, och mocht ik ze laten!
In ‘t scheiden wenen wij traankens snot ellenlang
Uit vreugden wilt over de hekel springen
‘t Is beter geveesten dan kwalijk gevaren
Die bij serpenten gaat, krijgt van den venijne
Priesters zijn ook mensen als ander liên
‘t Zijn aardse duivels, die de mensen kwellen
Dit zijn de mirakelen die Luther doet
Is zonde deugd, de Lutheranen zijn santen
En onder ‘t schijn van deugden zoekt gij der liên kiste
Zulk zoekt de goei nachten en verliest de goei dagen
Nog schijnt Merten van Rossom de beste van tween
Een heb ik verkoren, ik en zal ‘s niet laten
d’Weigeren staat den meiskens met allen wel
Wat liefs te derven es grote pijne
Gij blijft in ‘t harte, al zijdij uit den ogen
Meer zuurs dan zoets moet ik eenpaarlijk drinken
Hoe blijder verzamen, hoe droever scheiden
Dat dure gekocht es, werdt node verloren
Mijns liefs troost en mag mij niet meer gebeuren
Ik moet leren sterven, zuchten en zwijgen
Veel lijdens gebeurt mij alle den dag
Mijn trouwe werdt met ontrouwen geloond/Onttelt hij u een trapken, onttelt er viere
Geen beter vriend dan geldeken in de hand
d’Aandenken der dood veel zonden laten doet
‘t Is misselijk, waaromme dat ik dus trure
O dood, hoe bitter is uw gedinken!
Here, als ‘t mij al afgaat, wilt mij dan bijstaan

Literatuur als wapen in de zestiende eeuw: Anna Bijns en haar strijd tegen Maarten Luther