Zoals in alle media breed uitgesmeerd hebben de zgn. ‘regeringsleiders’ van de verenigde memlingstaten vrijdag ll.  in Malta overlegd hoe ze EUropa verder om zeep kunnen brengen van een ramp kunnen behoeden.

Op de agenda: de Trumpfobie en de sluiting der EU-buitengrenzen.  Met Afrikaanse landen zal worden onderhandeld opdat ze in de toekomst hun uitgeweken burgers terug aan hun borst kunnen drukken.  In ruil voor behoorlijk wat duiten.  Van chantage of omkoping geen sprake.

Op de achtergrond – u verneemt vanzelfsprekend niets in de poco media – een mail van Gerald Knaus, grote baas van de door George Soros gefinancierde denktank „European Stability Initiative“ (ESI) aan zijn getrouwen („Dear friends …“).

Daarin schetst hij zijn zgn. “Malta Plan”.  Dit plan zou volgens Knaus (… lees Soros) tegen deze zomer het Dublin-akkoord moeten vervangen.  Knaus is niet zomaar iemand.  Tijdens de  herfst 2015 was hij de architect van het zgn. “Merkel-plan”, waarbij Turkije ‘vluchtelingen’ van de Griekse eilanden zou terugnemen en voor elke retour-vluchteling een Syriër zijn valies voor een duurzaam verblijf in EUropa mocht pakken voor een  “resettlement”.   We laten daarbij de financiële chantage van Turkije en het geëiste en visa-vrij reizen van Turken naar de EU even buiten beschouwing.

ESI had een getal voor ogen: 500.000 mensen zouden elk jaar in EUropa moeten geïmporteerd worden.  Merkel had daar wel oren naar.

https://youtu.be/VieWi2oDVy8

En hoe ziet het Malta-plan van Knaus eruit?
Het uitgangspunt bestaat erin in Italië een asielcentrale van de EU op te richten die op korte termijn (binnen de 4 weken) geëngageerde, onweerlegbare asielbeslissingen voor nieuwe bezetters zal nemen.

De geweigerde kandidaat-kolonisten moeten dan volgens (nog niet bestaande) afspraken naar hun thuisland teruggestuurd worden.  De aanvaarden daarentegen moeten over de EU verdeeld en “ingeplant” worden.  Het Engelse woord ‘resettlement’, dat hierbij gebruikt wordt, betekent niets minder dan een definitieve vestiging met alle daarbij horende  rechten, zoals sociale steun (lees: onderhoud in alle vormen) en ten slotte ook verwerving van de nationaliteit.  Absoluut onbespreekbaar en verboden is het terugsturen zonder meer  (push-back),  , het Australische model („no Nauru“)  en een vesting EUropa (terugplooien op onszelf).

Deze tabel toont de top tien van de nieuwe aankomsten en hun oorsprongslanden via de centrale Mid. Zeeroute in Italië in 2016, het percentage en hun asielerkenningsquota in 2015.  In totaal zijn er in 2016 – volgens deze cijfers – 181 436 immigranten via deze route in Italië aangekomen.  Men kan daaruit concluderen dat het hoofdzakelijk om moslims gaat.

De sterke toeloop in de jaren 2011 tot 2016 toont volgende cijfers:

Het ESI wil nu de indruk wekken dat – door de dreigende afwijzing – het aantal reislustigen in Italië zou afnemen.  Als doel wordt een cijfer van minder dan 100.000 genoemd, altijd nog meer dan de gearriveerden tijdens de jaren 2011 – 2013.

Als lichtend voorbeeld van het succesverhaal wordt het Turkije-akkoord genoemd.  Hoe goed dit werkt wordt duidelijk gemaakt met cijfers:  in de drie maanden vóór het akkoord werden  méér mensen teruggestuurd naar Turkije (967) dan in de tien maanden erna (801).  Waarom zou dat met een Afrkaans land anders zijn?(… gekend voor hun non-corruptioneel beleid…)

Nog dit: van de 801 die door Turkije terug geaccepteerd werden, werden er “minder dan 3000” (… steeds individuele cijfers zonder rekening te houden met de hieraan verbonden  zgn. gezinshereniging) die hun toekomst verzekerd zagen ergens in een EU-land.
Kortom: Het akkoord met Turkije staat op 3 – 1.  Drie méér bij ons (xxx … gezinshereniging) tegenover 1 (individueel).

En dan nog vindt de ESI véél te weinig.  Er moet een ‘inspanning‘ gedaan worden.  Een poco woord voor plat op de buik gaan voor iets dat we liever niet zien gebeuren.  Samen met het poco ‘een uitdaging’, wat zoveel wil zeggen als “we zien het niet zitten, maar we zijn verplicht toe te geven aan de poco druk”.

ESI heeft het immers over „large-scale resettlement“, geen kleuren in de marge.
Wat is nu het risico, wat zijn gevolgen van dit plan?  De toekomst zal het uitwijzen.

Voorlopig gaat  het om een voorstel.  Initieel gold dit ook voor het Turkije-akkoord.  Zelfs al zou het aantal Mid. Zee-matrozen hierdoor gehalveerd worden, gaat het nog altijd om minstens 100.000 per jaar.   Daar bovenop de gedulden, de staatlozen, de papierlozen, de jongeren-zonder-begeleiding, de humanitairen, de zieken… kortom de illegalen die hier – in het beste geval – omwille van een Gutmenschenideologie een graantje (…) mogen meepikken.  Enkele honderdduizenden per jaar.  In enkele jaren miljoenen.  Die de financiële steun voor een groot gedeelte huiswaarts sturen.  Die quasi niets bijdragen aan onze sociaal systeem, behalve dan aan het ontvangende kant van de balans.  Die onze cultuur, onze geschiedenis, onze taal, onze gebruiken, ons onderwijs, ons ras (…mag het even?) helpen vernietigen.

Soros vindt dat het sneller moet gaan.  Buiten de gemakkelijker bereikbare visa in de EU moet er een schepje bovenop gedaan worden via legale arbeidsmigratie.  We weten intussen wel dat heel het M.O. en Afrika bezaaid wordt door ingenieurs, landbouw- en kernfysica-experten.  Geen media-kenners.  Die zitten hier in grote getale bij de poco kranten en zenders.

Als men de EU-vloot niet de opdracht geeft te schieten op alles en iedereen die met het doel van een bezetting onze wateren binnendringt, een normale opdracht tegen indringers van het grondgebied, dan blijven alle ‘ontradende’ maatregelen een dode letter.   Voor een Eritreër is de kansrekening snel gemaakt: hij heeft bij een geslaagde dobberwedstrijd een 90% kans op een levenslange win-for-life met alle daaraan verbonden pluspunten.  Waarmee we hier niet willen pleiten om de vluchtelingenvloot naar de bodem van de Mid. Zee te verplaatsen.  Een duidelijke boodschap dat hier niets te halen valt is voldoende.

Wie nu nog aarzelt om zijn rugzak en I-phone te pakken, zal zich snel laten overtuigen door het Soros Malta-plan.  Het zit eraan te komen dat er binnenkort door Frontex verkeersborden, verbonden aan boei, op de Mid. Zee geplaatst worden om het verkeer in goede banen te leiden.  … We lieten ons even gaan… Misschien – waarschijnlijk – houdt de stroom wel vanzelf op.  Als er hier niets meer te rapen valt.  Als ons sociaal systeem ineengestort is.

Het enigste lichtpuntje zijn de verkiezingen.  In Nederland, in Frankrijk, in Duitsland.  Voor zover die niet gemanipuleerd worden.  We zijn niet naïef. Alleen bijna wanhopig.

FVE

https://youtu.be/9wiT5KybFoU