Reactie van Ray De Bouvre op Bart Dewever en zijn interview in de Morgen

Beste Bart Dewever,

Toen ik jou voor het eerst zag en hoorde op televisie als woordvoerder voor de NV-A was ik gecharmeerd door je welsprekendheid. Ik herinner me nog gezegd te hebben tegen mijn vrouw : “Hij doet me denken aan Hugo Schiltz in zijn jonge jaren tijdens de debatten van Ieder zijn waarheid”.

Er is intussen veel gebeurd en we hebben je beter leren kennen, Bart. De vergelijking met Hugo Schiltz klopt nog steeds. Helaas , want je bevindt je op hetzelfde pad : dat van de opdringerige flamingant die in ruil voor luttele macht, Vlaanderen op de wachtlijst zet bij de palliatieve afdeling. Hugo is steeds een persoonlijke vriend van mij geweest en ik wens die kameraadschap niet te verloochenen. Wèl de politieke weg die hij gevolgd heeft en die al geruime tijd niet meer de mijne is.

In het gesprek, Bart, dat je gehad hebt met Yves Desmet van de Morgen, ben je grandioos onderuit gegaan. Natuurlijk botert het niet tussen jouw NV-A en het VB, zeker niet een maand voor de verkiezingen. Je bent boos omdat het VB jullie in het Vlaams Parlement de kans op zendtijd heeft ontfutseld. Dat begrijp ik. Ben jij en je bescheiden fractie al vaak in de bres gesprongen om het VB electoraal van dienst te zijn ? Heb jij al pogingen ondernomen om het cordon sanitaire te doorbreken, anders dan met woorden ? Neen ? Ik verwacht dat ook niet direct, want partijpolitiek is in dit land soms de wurgpaal van de democratie ; gelukkig nog niet van de vrije geest.

Wat ik zo ontzettend pijnlijk vind, is de nijd die opklinkt als je het hebt over bepaalde aspecten van het Vlaams-nationalisme. Je haalt precies die franjes aan waar onze tegenstrevers op geilen : het Zangfeest, de Vlaamse kroeg en “een bepaald soort nationalisme van het Vlaams Belang, waar jij van gruwt. Net als Napoleon en Hitler zijn ze gedoemd tot een lange en pijnlijke achteruitgang”. Je schroomt je er zelfs niet voor je geschiedkundige achtergrond te verloochenen, gewoon om de naam van de twee oorlogsgekken in verband te kunnen brengen met je politieke opponenten. Als je hoopt daarmee te scoren bij het publiek van de Morgen, zit je er naast, jongen : jij zal steeds een rechts oproerkraaiertje blijven, een mannetje met verderfelijke ideeën, een welsprekende maar onbetrouwbare arrivist. Als je aan mijn woorden twijfelt, leg je oor eens te luisteren in de omgeving van het Schoon Verdiep, waar de progressieve kameraden die jij zo tof vindt en die je beter liggen dan de Vlaams-nationalisten, besmuikt zwijgen als jij voorbijhuppelt.

Herlees wat Jo van Deurzen en Cathy Berx over je zeggen in dat zelfde interview : door hun kwansuise uitlatingen, zetten ze je nog meer in de kou en ze sleuren en passant enkele kledingstukken van je lijf. Je komt uit hun beoordeling naar voren als een ambiteuze kerel die zijn leden en kiezers beschouwt als troepen die hem moeten volgen. Zoals Napoleon ? Of zoals Hitler ? Of ben je tevreden met de rol van die andere toffe kerel, Nero, die zijn eigen Rome in de fik stak ?

Het Vlaams-nationalisme behoort geen enkele politieke partij toe, geen enkele beweging, laat staan enkele zelfverklaarde Leiders, het Vlaams-nationalisme is van het volk en is het volk.

Bart, je bent bezig afstand te nemen van het Vlaams-nationalisme. Je wordt opgeslorpt door de vaagheid van de christen-democratie (een grote rechtse burgerpartij zoals de CSU, je herinnert je nog je droomuitspraak ?) en je wil vooral voor jezelf met steun van je partij en je kiezers de hoogste toppen bereiken. En dan, Bart ?

Ik heb het allemaal al eens meegemaakt, ik ben niet verzuurd, noch verbitterd maar ik weet intussen dat wie de basis van zijn idealen in vraag begint te stellen, op weg is naar een andere bestemming.

Ray