Auld Lang Syne

Auld Lang Syne is een gedicht en lied van de Schotse dichter Robert Burns. De titel kan vertaald worden met ‘lang geleden’ of ‘vervlogen tijden’.

Burns schreef naar eigen zeggen de tekst op uit de mond van een Schotse man en be- werkte het op de manier van oude Schotse balladen. Mogelijk baseerde hij zich mede op een eerdere versie van Robert Ayton. Hij leverde er ook een melodie bij, al is dat niet de melodie die nu gebruikt wordt. Deze melodie is wereldwijd bekend, ook in niet-Engelstalige landen, en is over het algemeen bekender dan de tekst.

Traditioneel wordt het lied gezongen bij de overgang van het oude naar het nieuwe jaar, in Schotland Hogmanay. De zangers staan daarbij in een kring; tijdens het eerste couplet houden zij elkaars hand vast, bij het tweede worden de armen in elkaar gehaakt en bij het derde beweegt de kring zich achtereenvolgens naar binnen en naar buiten. Met de emi- gratie van Schotten naar andere Engelstalige landen werd het lied, en daarmee ook de traditie, meegenomen.

Het lied is melancholiek van aard en wordt, ook bij andere gelegenheden dan Nieuwjaar, wel gebruikt als afscheidslied. De tekst verwijst naar de herinneringen aan oude tijden, waaraan men gezamenlijk terugdenkt onder het genot van een goed glas.

Ook in niet-Engelstalige landen als Japan, Taiwan, Korea en de Filipijnen wordt het lied gebruikt, onder andere bij gelegenheden als diplomeringsceremoniën en begrafenissen. In het Nederlands is het bekend geworden als Ik zeg u geen vaarwel mijn vriend. In Nederland is het ook bekend als melodie van het refrein van voetballied Wij houden van Oranje.

In scoutinggroepen en jeugdbewegingen is een Nederlandse versie^[1] gebruikelijk als afscheidslied.  (Met dank geleend bij Wikipedia)