Pater Daniël Maes bericht uit Syrië:

Goede Vrienden,

De VS en hun bondgenoten hebben ruim een kwart eeuw lang hun ijzeren wil met militair geweld kunnen opleggen aan de rest van de  wereld.

Internationale organisaties en vele ngo’s  zorgden er voor dat het allemaal aanvaard werd en als wettig beschouwd. Deze periode loopt ten einde. In Syrië kan er een nieuwe wereld geboren worden waarbij grootmachten verplicht worden elkaar niet als vijanden te  bestrijden maar als gelijkwaardigen te beschouwen en elkaar te verrijken. Een groot deel van de machtige oude vechtersbazen in Amerika kan deze verandering onmogelijk aanvaarden en zal er alles aan doen. En daar schuilt het grote gevaar. Zo staat nu het Atlantisch blok, dat nog steeds alleenheerser wil zijn tegenover Rusland en China. Een (nog meer uitgebreide atoom-) wereldoorlog vanuit Aleppo, is niet ver af.

Rustig wandelen en keuvelen in Damascus, zoals we vandaag gedaan hebben, is dan voorbij. Mogen de  volkeren, die veel beter zijn dan hun leiders, de waanzin van hun wereldheersers stoppen.

P. Daniel

XI/40

Vrijdag,  7 oktober 2016

Flitsen uit het leven van de gemeenschap

De Franse chirurg die zich aangeboden heeft om te helpen in Aleppo is nog steeds bij ons. Hij wacht op zijn vergunning om hier te mogen werken. Hij is iemand die spontaan helpt. Is er een grote afwas na de maaltijd, hij staat aan de  afwasbak. Moeten dozen versjouwd worden, hij is van de partij.

Ondertussen helpt hij mee om de medicamenten te sorteren en als iemand lichamelijke klachten heeft zoekt hij uit of er geschikte medicamenten voorhanden zijn.

Een kijk in het Syrisch ziekenhuiswezen

Op zondag was hij uitgenodigd op een vergadering van directie en personeel van een ziekenhuis met ongeveer 250 bedden, verbonden aan de privé universiteit van Qalamoun, Deir Atieh. En tijdens het avondmaal kwam nog een cardioloog, die niet aanwezig kon zijn, om met hem kennis te maken.

Achteraf wilde de Franse chirurg  ons enkele indrukken meedelen, waardoor wij meteen ook een beetje beter de medische wereld in Syrië leren kennen.

Wij, Fransen, zo zei hij, hebben spontaan een bepaald misprijzen voor de Arabische wereld. Welnu, die vergadering in het ziekenhuis is veel vlotter en efficiënter verlopen dan doorgaans bij ons. En in het ziekenhuis hebben ze niet alleen de  best opgeleide dokters en specialisten, maar ook alle modern materiaal, ondanks de  sancties. Dit ziekenhuis, zo verzekerde hij, kan als  een model  dienen voor vele van onze ziekenhuizen in Frankrijk. De Syrische cardioloog, die ’s avonds met ons aan tafel zat, was een bijzonder gemoedelijk man en hij sprak perfect Frans. Onze Franse chirurg zegt dat hij kan begrijpen dat het ministerie van volksgezondheid aarzelt om hem een vergunning te geven, niet alleen omdat ze infiltratie van rebellen vrezen, maar ook omdat ze een fier volk zijn, dat eigenlijk zelf alles heeft.  Hij voegde er nog een andere  bedenking bij. Bij Artsen Zonder Grenzen zijn vele Franse artsen en hij heeft zelf ook eens deelgenomen aan een van hun acties, hoewel hij er niet bij hoort. In Aleppo heeft deze vereniging recent valselijk het Syrische leger en Rusland ervan beschuldigd een ziekenhuis te hebben gebombardeerd, waardoor ze zich bewust achter de terroristen hebben geschaard tegen Syrië en ze de naam kregen van “Menteurs Sans Frontières” .

Begrijpelijk dat het Syrische ministerie van volksgezondheid terughoudend is voor Franse dokters die bij Artsen Zonder Grenzen hebben gewerkt. Anderzijds is de plaats waar hij zou werken juist zo verstoken van deskundige medische hulp dat daar wel een chirurg erg welkom zou zijn.

Opvang van gasten

Woensdag krijgen we  bezoek van een Zwitsers echtpaar met een vriendin, die ijveren voor Syrië. Ze deden een oproep om een container hulpgoederen naar Syrië te verzamelen en kregen meteen genoeg voor zes containers. Tegelijk hebben we een  moslimjongetje van 6 jaar, Firaaz, een straatkind, opgenomen. Hij blijkt innerlijk  heel erg  gewond te zijn en kende aanvankelijk alleen maar hard schreeuwen en uitbarstingen van woede, wat inmiddels al verbeterd is. Wil je mee bidden voor hem? In ieder van ons schuilt een crimineeltje en een heilige. Waarom zou het laatste bij hem niet boven kunnen komen? Donderdagavond hoefden onze Nigerianen  niet te koken, we zouden in de buurt,  met de gasten en met de kleine Firaaz  in een eenvoudige en goede eetgelegenheid  pizza gaan eten. Firaaz kwam toegelopen, hij gaf me een hand, kuste mijn hand en bracht ze aan zijn voorhoofd. Dit is de wijze waarop christenen hier de bisschop groeten. De kleine Firaaz heeft dit dus ergens al gezien. In elk geval heeft hij zich, naar het schijnt behoorlijk gedragen. Zelf ben ik thuis gebleven om samen met de zusters ’s avonds in plaats van de completen een uur aanbidding te houden bij het uitgestelde Allerheiligste Sacrament, zoals we iedere donderdag doen. De fraters zouden op tijd terug zijn, zeiden ze, maar dat kon natuurlijk niet en het hoefde voor een keer ook niet.

Uitstap naar Damascus

En vandaag hadden we de reeds geruime tijd voorziene uitstap naar Damascus, met de Zwitserse bezoekers, de Franse chirurg,  de Franse nicht van een van de zusters, onze Egyptische Fransman, de drie Nigerianen, de twee fraters en de familie met hun twee kinderen, die bij ons hoort. Wat een heerlijke uitstap. Er zijn vele controleposten onderweg  en overal soldaten maar het verloopt allemaal erg vlot. Eerst reden we naar het ouderlijk huis van Sylvie, de moeder van hoger genoemd gezin. Toen we nog van Zaventem naar Damascus konden vliegen bleven we steeds in dit huis overnachten. Haar vrome moeder, die niets anders deed dan rozenhoedjes bidden, is inmiddels overleden. In dit huis werd eerst voor een goed ontbijt gezorgd: brood, verschillende soorten kaas, olijven… en thee. Een reeks broers en zusters wonen in de buurt en zijn ook steeds bij ons thuis. Nu moesten wij natuurlijk ook even bij hen in huis komen. Uiteindelijk reden we naar de christelijke wijk in Damascus: Bab Touma. Eerst gingen we naar het huis waar Ananias  aan Paulus de handen heeft opgelegd. Alles is er nog zoals voor de oorlog maar er zijn minder christenen. Velen zijn gedood of hebben het land ontvlucht. We bezochten verschillende kerken: die van het Syrisch patriarchaat, van de Maronieten, van de Grieks-Melchieten en zelfs een protestants kerkje voor Afrikanen. Vandaar wandelden we  langs de “ via recta”, vermeld in Handelingen 9, 1, naar de grote moskee van de Ommayyaden.

Het was juist het vrijdagnamiddag  gebed. En alle moslims zowel binnen als buiten de  moskee waren allemaal even vriendelijk. Ook het talrijke dienstpersoneel in de  grote moskee kwam ons extra groeten en wilden ons begeleiden. Ondertussen kwamen velen ons een hand  geven en wij antwoordden:

God zegene u.  Ze zagen aan de  monnikenkledij van fr. Jean, David en mij natuurlijk goed dat we religieuzen waren. Ook vele kinderen kwamen een hand geven. Eentje groette mij zelfs met “abouna”. Wij gaven hen telkens een kruisje met de zegen “In de naam van de Vader, de Zoon en de Hl. Geest” . De moeders lachten eens maar protesteerden helemaal niet. Buiten de moskee stond een man achter een berg granaatappels die hij uitperste en in een beker als  drank aanbood. Toen hij mij zag,  stak hij een beker in de hoogte. Ik zag het als een uitnodiging,  heb  de beker aanvaard en van deze heerlijke frisse drank genoten, terwijl ik Gods zegen over hem afsmeekte.

Het was een zonovergoten dag. Er was ook veel volk en de soeks waren open.

Je had de indruk dat het een toeristische topdag was in volle zomer. Zo genoten we en wandelden  door de drukke winkelstraatjes om ergens in een eetgelegenheid neer te strijken voor een avondmaal. Onze Franse chirurg merkte op: “Terwijl onze journalisten over een Syrische burgeroolog blijven schrijven genieten wij hier onbezorgd van de gastvrijheid van het volk!”

De vuile oorlog tegen Syrië

Zopas verscheen een boek dat ik al heb kunnen inkijken hoewel nog niet lezen, maar dat alle elementen lijkt te bevatten van een waarheidsgetrouwe weergave.  Tim Anderson, The Dirty War on Syria. Washington, Regime Change and Resistance, Global Research, 2016 (ISBN: 978-0-9737147-8-4.)

Ziehier een en ander uit de inhoud. De oorlog tegen Syrië steunt op een nooit eerder in de geschiedenis geziene massale mediamanipulatie. De wereldmachten hebben hun eigen belangen kunnen verbergen achter een “regeringswissel”. Daarvoor gebruikten ze islamistische terroristen. Tegelijk werd de Syrische regering gedemoniseerd en van alle gruwelen beschuldigd. Op die wijze werd de Syrische president Bachar al Assad, die een eenvoudige en milde oogarts was, voorgesteld als het grootste kwaad in de  wereld. De mythen van deze oorlog waren de volgenden: het is een “burgeroorlog” van het volk onder elkaar, een “spontane volksopstand”, een conflict van verschillende  sekten. Deze mythen dienden om in heel het land te moorden en  vernielingen aan te richten om deze “regeringswissel” te bewerken.  De ontwrichting van Syrië werd daardoor het gevolg van de ambitie van Washington om een “Nieuw Midden-Oosten” te maken, zoals al in 2006 openlijk werd aangekondigd. Na de verwoesting van Afghanistan, Joegoslavië, Irak en Libië, moest Syrië volgen. Na vijf jaar is de eigenlijke toestand duidelijk geworden en moet in detail openbaar gemaakt te worden. De meeste massamoorden werden gepleegd door jihadisten met de steun van het westen, maar de schuld hiervan werd telkens gegeven aan het Syrische leger. De westerse media en vele NGO’s schaarden zich achter deze valse voorstelling. Ze  waren trouwens zelf verbonden met de jihadisten. De wereldmachten vochten zogenaamd tegen het terrorisme. In feite steunden ze iedere groep die tegen de Syrische regering streed en ze zorgden voor duizenden jihadisten uit dozijnen landen. Deze smerige oorlog werd geconfronteerd met een gedisciplineerd nationaal Syrisch leger en een sterke eenheid van volk, leger, regering en president. Zo blijft Syrië deze vele vernielingen en moorden  overleven en heeft zijn relaties versterkt met Rusland, de Libanese weerstand (Hezbollah), de seculiere Palestijnen en ook met Irak. De tijd keert zich nu tegen Washington, wat ook gevolgen zal hebben ver buiten Syrië. Als westerse volken zijn wij bijzonder ontgoocheld omwille van deze vuile oorlog.

Hiermee komen onze slechtste waarden aan bod: de drang om ons te bemoeien met een ander land, onze racistische vooroordelen en onze armzalige reflectie op onze eigen geschiedenis. Dit boek tracht juist deze geschiedenis te vertellen opdat we het beste van onze traditie naar boven zouden halen: het gebruik van gezond verstand en redelijkheid, onze ethische waarden en de vanzelfsprekendheid van een onafhankelijk denken.

Dr. Tim Anderson, prof. politieke economie aan de universiteit van Sydney, heeft veel onderzoekwerk gedaan rond ontwikkeling en rechten in Latijns-Amerika, Azië en het Midden Oosten. Verschillende gerenommeerde professoren hebben al onverbloemd hun persoonlijke waardering uitgesproken voor de wijze waarop dit boek de oorlog in Syrië voorstelt. Ziehier enkele commentaren.

Een excellent en goed gedocumenteerd boek dat de ware geschiedenis vertelt van  de imperialistische oorlog tegen Syrië, door de VS en hun marionetten in het westen en het Midden-Oosten. – Onmisbare lectuur voor hen die ijveren voor rechtvaardigheid en vrede. – Een andere titel zou kunnen zijn: “Hoe een land verwoesten en daarover dan liegen”. –

De “regeringswissel” is niets anders dan een voorwendsel om het onafhankelijke Syrië te vervangen door een marionetten regering. – De “gematigde oppositie”  zijn niets anders dan al Qaida groepen, beschermd door de VS en hun bondgenoten, getraind door Saoedi-Arabië en Turkije, gesteund door Washington en Brussel. – In de zogenaamde oorlog tegen het terrorisme tonen de  VS zich een staat die zelf terrorisme steunt en gebruikt. – In zijn oorlogspropaganda worden de VS niet alleen geholpen door de gewone mainstream pers, maar ook door prominente zogenaamde  mensenrechtenorganisaties.

Huichelarij Zonder Grenzen

De woordvoerder van het Amerikaanse Staatsdepartement John Kirby is daar weer. Nu meldt hij dat de  VS de gesprekken met Rusland afbreken. Op ongezouten wijze geeft hij alle schuld aan Rusland dat volgens hem niet betrouwbaar is en het Syrische leger niet kan beteugelen.

Hij ‘vergeet’ natuurlijk  dat het de VS waren die de “gematigde”  rebellen niet wilden scheiden van de al Qaida groepen en zo in een week tijd meer dan 300 keer het staakt-het-vuren konden schenden, de islamisten herbewapenen, een massaslachting aanrichten in het Syrische leger, de IS helpen, een hulpkonvooi van de UNO  verwoesten. De VS  wilden niet dat de inhoud van de overeenkomst met Rusland openbaar gemaakt zou worden omdat daardoor al te duidelijk zou worden dat de VS de vrede in Syrië kost wat kost willen beletten.

En de huichelarij gaat verder. Nu wil Avaaz met een handtekeningsactie vragen dat er een vliegverbod boven N-Syrië komt “om humanitaire redenen”. De gemene list voor de vernietiging van Syrië. Dit was precies het voorwendsel van H. Clinton om Libië tot de huidige chaos te herleiden. Hebben wij tijdens WO II, wanneer nazi’s wijken bezet hielden ook gevraagd dat er een verbod zou komen voor de geallieerden om hen te bestrijden? Nadat de bevolking geplunderd was en de nazi’s zelf gebrek begonnen te  lijden, hebben we dan “om humanitaire redenen” gezegd  dat er hulp moest komen? Neen, de gewapende rebellen moeten weg.

Toch beginnen steeds meer mensen de hypocrisie te doorzien. Een geheim UNO rapport van mei 2016, nu pas uitgelekt, erkent dat de VS en Brussel de schuldigen zijn van de ellende in Syrië mede door de sancties. De merkwaardige en oprechte  brief die een Amerikaanse senator schreef aan de Syrische ambassadeur om zich te verontschuldigen voor de brutale massamoord van de  VS op Syrische soldaten, hebben we twee weken geleden al vermeld.

Een vriend zond me nu deze interessante video: Richard Black, senator van Virginia (VS), geïnterviewd door Jeff Steinberg.

Er heerst alom een anti-NAVO-geest, het aantal Eurosceptici groeit, Steeds meer mensen zijn voor het opheffen van de sancties tegen Syrië en Rusland.  In verschillende landen staan er  verkiezingen voor de deur.

Marine Le Pen van het FN is een van de kanshebbers om de nieuwe Franse president te worden. Zij zegt onomwonden dat de oorlog in Syrië veroorzaakt is door de VS en de EU en dat ze hun verantwoordelijkheid niet meer zullen kunnen ontlopen. En dan komt de oud consul-generaal van Israël in New York, Alon Pinkas,  schaamteloos en zonder enig gevoel voor menselijkheid het zionistisch plan  aanprijzen: “Laat ze allebei maar bloeden totdat ze doodgebloed zijn, dat is hier het strategisch denken dat effect heeft”.

(Diana JOHNSTONE, La destruction de la Syrie, une entreprise criminelle concertée,  mondialisation.ca, 6 oktober 2016).

Als hij denkt dat de  de bondgenoten van Syrië dit zullen toelaten, zal hij zich schromelijk vergissen.

O.L.Vrouw van de  Rozenkrans: 7 oktober: Vandaag worden we herinnerd aan de  beslissende zeeslag bij Lepanto (Griekenland). Op 7 oktober 1571 vocht een christelijke vloot tegen een overmacht van een Turkse vloot. Paus Pius V vroeg de hele christenheid de rozenkrans te bidden. De Turkse schepen hadden christenen als slaven-roeiers ingezet. Op de geënterde schepen werden eerst de slaven bevrijd en die vochten meteen mee tegen de  Turken. De zeeslag werd een totale overwinning van  de christenen op de Turken en de verovering van de moslims werd toen een halt toegeroepen. Laten we bidden opdat Europa met zijn  moslims bevrijd mag worden, niet van de moslims,  maar van de islam.

Een burgerinitiatief

Omdat  ook in Europa zwaar oorlog wordt gevoerd wordt tegen de menselijke en christelijke waarden van het leven en vooral tegen het gezin, is het de moeite dit burgerinitiatief te steunen. Het is belangrijk voor de toekomst van Europa. . https://signatures.mumdadandkids.eu/oct-web-publi

P. Daniel